Η τέχνη της παραπλάνησης.

"Εκείνος που πλανά ολόκληρη την οικουμένη, ρίχτηκε στη γη". Αποκάλυψη 12:9

 Όλος ο πόλεμος βασίζεται στην παραπλάνηση. Σουν Τζου 544–496 π.Χ.

«Η τέχνη του πολέμου»

Όλοι οι άνθρωποι, από τη στιγμή που ερχόμαστε σ’ αυτή τη γη, είμαστε μέρος ενός πολέμου. Είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, είτε το δεχόμαστε είτε το αγνοούμε, υπάρχει Κάποιος που πολεμάει να κερδίσει έδαφος στην ψυχή μας, και κάποιος που ζητάει με κάθε τρόπο να την καταστρέψει.

Αν κοιτάξουμε λίγο βαθύτερα την καθημερινή μας ζωή, πολύ εύκολα θα δούμε πόσο αλήθεια είναι αυτό. Εκείνο το αυτοκίνητο που παραβίασε το στοπ, και αν δεν έστριβε το τιμόνι το τελευταίο δευτερόλεπτο, θα μας είχε σπρώξει στο αντίθετο ρεύμα. 
Το παιδάκι που ξαφνικά στη δευτέρα δημοτικού εμφάνισε πονοκεφάλους, και η διάγνωση ήταν όγκος στο κεφάλι. Ο συνάδελφος που σε διαβάλλει στον διευθυντή γιατί πλησιάζουν οι περικοπές, και θέλει να σιγουρευτεί πως θ’ απολυθείς εσύ αντί γι’ αυτόν. Δεν είναι ατυχία, δεν είναι λάθος, δεν είναι τραγωδία: Είναι πόλεμος.

Είναι κάποιος που θέλει να μας σκοτώσει.

Κι όμως, δεν είμαστε αβοήθητοι. Ναι, μπορούμε να πολεμήσουμε για τη ζωή μας.

1. Η τέχνη του πολέμου.

Τώρα τελευταία πολλοί διαβάζουν βιβλία με τεχνικές πολέμου και φιλοσοφίες για στρατηγικές νίκης, προσπαθώντας να τονώσουν τα «ψυχικά τους αποθέματα», και να υπερνικήσουν καθημερινά εμπόδια για να επιτύχουν τους στόχους και τις επιθυμίες τους.

Το παιδί του Θεού έχει στη διάθεσή του ένα θαυμαστό οπλοστάσιο: την ασπίδα της πίστης, το υπερόπλο των υψωμένων χεριών, και εκείνο το δίστομο ξίφος, τον Λόγο του Θεού. Έχει αποθέματα αλήθειας, αποκαλύψεων του Κυρίου που μπορούν να τον κάνουν «σοφότερο από τους γέροντες» Ψαλμός 119:99–100, σοφότερο από τους σοφούς του κόσμου αυτού. Και έχει το απέραντο φως του Θεού, που εξηγεί ποιος είναι αυτός που θέλει την ψυχή του, και Ποιος είναι ο πανίσχυρος, πανάγαθος Θεός που θέλει να πολεμήσει με το μέρος του, και να εκπαιδεύσει τα χέρια του στη μάχη, Ψαλμός 18:34.

Ο άνθρωπος που έχει ακουμπήσει τη ζωή του στα χέρια του Θεού, ο λυτρωμένος, το αναγεννημένο παιδί του Θεού, έχει το υψηλότερο όλων στην κατοχή του: ξέρει το τέλος της ιστορίας. Γνωρίζει από πριν το αποτέλεσμα του πολέμου ανάμεσα στον Κύριό του και τον εχθρό του.

Ξέρουμε Ποιος νικάει και πώς: Ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός έχει ήδη νικήσει τον διάβολο, και αυτή η νίκη έχει γίνει και θα γίνει μέσα από το σώμα Του, την εκκλησία Του, εμάς!

Πόσο λοιπόν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να γνωρίζουμε και να μελετάμε τον χαρακτήρα τόσο του Θεού μας, όσο και του εχθρού μας, να γνωρίζουμε τις στρατηγικές της νίκης, και να εξασκούμαστε στο μυαλό, το σώμα και την ψυχή μας, Α' Κορινθίους 9:27, ώστε να είμαστε άξιοι πολεμιστές δίπλα στον θριαμβευτή Ιησού Χριστό από εδώ κάτω μέχρι εκείνη την ημέρα του Τελευταίου Πολέμου.

Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος που δεν έχει Θεό, ο διπλανός μας, να ξέρει περισσότερα για το πώς να καταφέρει τους στόχους του, να μαζεύει μεθόδους και κουβέντες «σοφών» του κόσμου αυτού, κι εμείς να έχουμε κλείσει την Αγία μας Γραφή, και να μην ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε, και να αγνοούμε όλους τους φανερούς και ύπουλους τρόπους που χρησιμοποιεί για να μας αφανίσει;

Δεν θα έχουμε τότε καμία απολύτως πιθανότητα να νικήσουμε. Γιατί ο Κύριος μας έδωσε όλα όσα χρειαζόμαστε, όμως αν αμελούμε την συνεχή επικοινωνία μαζί Του, και νομίζουμε πως ήδη γνωρίζουμε τον Λόγο Του, πώς θα μπορέσει ποτέ να μας διδάξει, να μας ετοιμάσει, να μας εκπαιδεύσει;

"Επειδή, φανερώθηκε η σωτήρια χάρη τού Θεού προς όλους τούς ανθρώπους,
η οποία μάς διδάσκει να αρνηθούμε την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες, και να ζήσουμε με σωφροσύνη και με δικαιοσύνη και με ευσέβεια στον παρόντα αιώνα" Τίτον 2:11-12.

Η διδασκαλία αυτή και η άρνηση, που καταλήγουν στην άγια ζωή, προϋποθέτουν πειθαρχία και αγώνα καθημερινό με τον εαυτό μας και χωρίς αυτά δεν μπορούμε κανέναν υψηλό στόχο να πιάσουμε, όσο και αν λέμε πως το θέλουμε.

2. Με τι ασχολούμαστε.

"Αλίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· επειδή, αποδεκατίζετε τον δυόσμο, και τον άνηθο και το κύμινο· αφήσατε, όμως, τα βαρύτερα του νόμου: Την κρίση και το έλεος και την πίστη· αυτά έπρεπε να κάνετε, και εκείνα να μην τα αφήνετε". Ματθαίος 23:23

Η τέχνη της παραπλάνησης, η τέχνη του αντιπερισπασμού είναι παλιά όσο και ο κόσμος μας. Για την ακρίβεια «ο όφις ο αρχαίος, ο πλανών την οικουμένη όλη» Αποκάλυψη 12:9, ξεκίνησε με αυτή την τεχνική ακριβώς στον Κήπο της Εδέμ, και πήρε με το μέρος του τον άνθρωπο. Και από τότε συνεχίζει με μεγάλη επιτυχία να σκοτώνει με την ίδια φάκα πολλά, μυριάδες θύματα.

Και όλοι γύρω - και μαζί μ’ αυτούς και οι πιστοί - κουβεντιάζουν για θέματα μεγάλου ενδιαφέροντος, κι έχουν πολλά να πουν: Πρόσφατα όλοι μιλούν για τη σφαγή στο Παρίσι, για το κίνημα «είμαι ο Σαρλί» (je suis Char­lie), προσπαθώντας να δείξουν την υποστήριξή τους για το θέμα της ελευθερίας του λόγου. Άλλοι ασχολούνται με το θέμα της ομοφυλοφιλίας, και το ότι προχωράει αρκετά στις μέρες μας, βγαίνει έξω και γίνεται αποδεκτή από πολλούς, μεγάλους αλλά και ασήμαντους, και πως αυτό είναι κατάντια ανηθικότητας και ξεπεσμού.

Πολλοί ακόμα μάχονται για τα κοσμικά θέματα, για τους κανόνες που πρέπει να ισχύουν στις εκκλησίες, και για το πού θα βάλουμε τα όρια όταν μιλούμε με τους νέους. Τι επιτρέπεται και τι όχι, τι είναι αμαρτία και γιατί.

Ακούμε πολλά για πολέμους και φήμες πολέμων, ακούμε για αδελφούς μας που σκοτώνονται, στις χώρες της Μέσης Ανατολής και αλλού, για την πίστη τους, ακούμε πολλά. Τόσο πολλά, που μπορεί ο καθένας να διαλέξει αυτό που τον εκφράζει και να το υποστηρίξει με όλη του τη δύναμη, ακόμη και να οικειοποιηθεί κάποια γνώμη άλλου, που δεν είναι δική του, αλλά μοιάζει λογική.

Και είναι όλα ένα ψέμα. Και είναι όλα μία φάκα.

Και ο εχθρός τρίβει τα χέρια του, γιατί θα κερδίσει και εκείνους που κάνουν την αμαρτία, τα φρικαλέα πράγματα που γίνονται στον κόσμο μας σήμερα, αλλά και αυτούς που μιλούν γι’ αυτά, όμως δεν ζουν σύμφωνα με τον Λόγο τον άγιο του Θεού.

Γιατί μιλώντας, υποστηρίζοντας, φτιάχνοντας κανόνες και νόμους, ξεχάσαμε την αμαρτία. Ξεχάσαμε τη σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου, ξεχάσαμε την άγια ζωή. Ξεχάσαμε να σκεφτούμε τα άνω και να ανήκουμε σ’ αυτά.

Δεν υπολογίσαμε ότι «ολόκληρος ο κόσμος είναι στην κυριαρχία τού πονηρού» Α' Ιωάννη 5:19, και πως ότι βάλουμε στη φαρέτρα μας που προέρχεται και που ανήκει εδώ κάτω, μόνο δηλητηριασμένο θα είναι και θα μας σκοτώσει. Μπορεί να φαίνεται λογικό και σωστό να αναλωθούμε υποστηρίζοντας τα δικαιώματα του ανθρώπου και την ηθική που έχει ξεπέσει, και όντως έχουν τη θέση τους, όμως είναι τεράστια παγίδα όταν αυτά γίνουν η αρχή και το τέλος της πνευματικής μας ζωής.

Όταν αυτά και μόνο αυτά ορίζουν την πνευματική μας σκέψη και πρόοδο και διδασκαλία, τότε έχουμε φύγει μακριά, πολύ μακριά από την αλήθεια και τις αρχές του Λόγου του Θεού. Τότε έχουμε παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο, όπου κρίνουμε τους άλλους και σε σύγκριση με τα χειρότερα βγαίνουμε καλύτεροι, αλλά ο καθαρισμός του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί να συμβεί μέσα μας, γιατί έχουμε γεμίσει τη σκέψη μας με τα πράγματα αυτού του κόσμου.

3. Τα σημαντικά.

Κατ’ αρχάς πρέπει κάτι να ξεκαθαρίσουμε. Είναι πολύ εντυπωσιακό, με την κακή έννοια, πόσοι ονομαζόμενοι χριστιανοί στις μέρες μας δεν έχουν υπόψη τους την άποψη της Αγίας Γραφής για τον κόσμο μας.

Ο Λόγος του Θεού το ξεκαθαρίζει πως: Ο κόσμος έχει περάσει στην κυριαρχία του διαβόλου, ο οποίος, εκτός των άλλων, είναι ο πατέρας του ψέματος.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν μπορεί να ανήκει και σε αυτόν τον κόσμο και στον κόσμο του Θεού.
Μέχρι να έρθει και να εγκατασταθεί η Βασιλεία του Θεού στον κόσμο μας, η φύση και οι άνθρωποι θα στενάζουν, άρα δεν υπάρχει για το παιδί του Θεού καμία προσμονή να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Μόνο χειρότερα θα γίνονται μέχρι να φανεί η Ημέρα του Κυρίου, για την οποία ετοιμάζουμε τους εαυτούς μας, ώστε να μη βρεθούμε ελλιπείς. Πάντα το παιδί του Θεού θα αγωνίζεται ενάντια στη φθορά και την αμαρτία, και θα υπερασπίζεται τον αδύναμο, μιμούμενος τον Ιησού Χριστό, που θεράπευε και αγαπούσε και νοιαζόταν.

" Όποιος έχει το φρόνημα του κόσμου, η αγάπη του Θεού δεν είναι μέσα του.
«Βγείτε έξω από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε», λέει ο Κύριος, «και μην αγγίξετε τίποτε ακάθαρτο» Β' Κορινθίους 6:17. Δηλαδή, μη βάλετε καν τον πιθανό πειρασμό της αμαρτίας μπροστά σας, στα μάτια των παιδιών σας και τα δικά σας. Μην παρασυρθείτε από το πνεύμα, τη σκέψη και τη νοοτροπία του κόσμου, μην τα πλησιάσετε καν, γιατί ο παλιός άνθρωπος είναι επιρρεπής στο να τα δεχτεί όλα αυτά με ευκολία.
«Τα άνω φρονείτε, όχι τα της γης.» Κολοσσαείς 3:1

Εκεί είναι το πρόβλημα. Πως όσο ασχολούμαστε με το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος μας για να είναι πιο ηθικός, ο διάβολος ήσυχα-ήσυχα μας αποκοιμίζει. Και δεν ασχολούμαστε με τα σημαντικά, που είναι ο καθαρισμός των παλιών μας αμαρτιών, και το άγιο μας περπάτημα στην κάθε μας μέρα.

Να προσευχόμαστε νύχτα και μέρα για τα αδέρφια μας που μπήκαν στα σπίτια τους οι στρατιώτες και σκότωσαν ένα-ένα τα παιδιά τους, επειδή δεν αρνήθηκαν τον Χριστό. Και οι γονείς, όλοι μαζί, είπαν: «Δόξα στον Θεό, ούτε ένα από τα παιδιά μας δεν πρόδωσε τον Κύριο, και σκοτώθηκαν όλα.»

Τι θαύμα! Τι πίστη! Μακάρι ο Κύριος να μας αξιώσει να Τον δοξάσουμε έτσι κι εμείς.

Όμως μήπως η συνείδησή μας καθησυχάζεται με αυτή την προσευχή και μόνο; Μήπως γυρίζουμε από την άλλη και δεν διδάσκουμε στα παιδιά μας αυτόν τον Χριστό, που μπορεί να σε οδηγήσει στο θάνατο, γιατί ο δρόμος Του είναι στενός και θλιμμένος και για λίγους; Μήπως στη σκέψη πώς θα τα φυλάξουμε από την ομοφυλοφιλία και τη λογοκρισία και το ρατσισμό, ξεχνάμε να τα φυλάξουμε από την αμαρτία που τα απειλεί;

Και τα διδάσκουμε, αλλά και τους εαυτούς μας, να κάνουν αυτό που τους αρέσει, αυτό που τους ευχαριστεί. Γιατί; Μα γιατί αυτό διδάσκει ο κόσμος, ναι, ο ίδιος κόσμος που κατακρίνει τις σφαγές στο Παρίσι και τους πυροβολισμούς των μαύρων στην Αμερική.

Γιατί είναι παραπλάνηση.

Δεν θα σταματήσει ο διάβολος ποτέ να σκοτώνει τον άνθρωπο για τις πιο παράλογες και ανόητες αιτίες. Και είναι ψέμα όλα αυτά που ακούμε. Βγαίνει ένας πολιτικός και λέει δεν θα επιτρέψουμε να υποφέρουν άλλο τα παιδιά μας, και θέλει την ψήφο σου. Βγαίνει ένας υψηλά ιστάμενος και λέει «όχι στο ρατσισμό» και μόλις κλείνει η πόρτα του σπιτιού του χτυπάει τη γυναίκα του.

Κι ο κόσμος τα δέχεται τα ψέματα, τα παραμύθια, γιατί έχει ανάγκη κάτι να πιστέψει, κάτι να υποστηρίξει, κάπου να ακουμπήσει. Να βρει λίγη καλοσύνη σε αυτό τον κόσμο, μία ζεστή καρδιά.

Όμως δεν υπάρχει. Μη γελιόμαστε κι εμείς μαζί τους.

Ψεύτης και κακός και ανθρωποκτόνος, μέχρι το κόκαλο. Ο εχθρός μας, και το όπλο του, ο κόσμος. Αν δεν τον δούμε έτσι, αν δεν τον μισήσουμε με όλο μας το είναι, ποτέ δεν θα μπορέσουμε πραγματικά και γνήσια να ανήκουμε στο στρατόπεδο του Ιησού Χριστού.

4. Τα αληθινά.

Ας αρνηθούμε, μια για πάντα, να πέσουμε στις παγίδες του διαβόλου. Ας γεμίσουμε το μυαλό και την καρδιά μας με σκέψεις Ουρανού, με τον χαρακτήρα του Ιησού Χριστού, με τη σοφία Του που κατεβαίνει από επάνω, και που δεν βρίσκεται σ’ αυτή τη γη, όσο και αν ψάξουμε.

Ας αρχίσουμε να τα διακρίνουμε όλα πνευματικά.

Ναι, δεν έπρεπε να τους σκοτώσουν. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Και οι σκοτωμένοι άδικα, και οι φονιάδες και εγώ που τα διαβάζω στην εφημερίδα, όλοι την ίδια ανάγκη έχουμε: όχι μια καλύτερη ζωή, όχι έναν πιο ηθικό κόσμο. Τον Ιησού Χριστό.

Να πεθάνουμε ως προς τον εαυτό μας και να ζήσουμε Εκείνον.

Τα άλλα έχουν τη θέση τους, αλλά με το φως του Λόγου του Θεού, ποτέ δεν θα τα δούμε με τα ίδια μάτια που τα βλέπει ο κόσμος, αλλά θα βλέπουμε πίσω από τα γεγονότα και την εξήγηση: τον πόλεμο. Και θα παίρνουμε τη σωστή θέση μέσα σ’ αυτόν, ώστε να νικήσουμε.

Ο κόσμος στηρίζεται στην ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει. Και όταν ξεσπάει μία τραγωδία, ένα πρόβλημα, ακόμα κι όταν έρχονται οι εκλογές, ο  κάθε άνθρωπος αυθόρμητα θέλει να συμμετάσχει. Μπορεί, αν ήταν μόνος του ο καθένας σε ένα έρημο νησί, να μην του καιγόταν καρφάκι για το τι λέει ο ένας και ο άλλος στην τηλεόραση. Αλλά δεν είμαστε σε ένα νησί. Ζούμε σε μικρές κοινωνίες και έχουμε ανάγκη να είμαστε μέρος τους.

Γι’ αυτό λέει ο Λόγος του Θεού: «Μην αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο» Α' Ιωάννου 2:15. Αυτό εννοεί. Μην ανήκετε. Εσείς ανήκετε αλλού, σε άλλο κόσμο, σε άλλο βασίλειο.

Και αγνοούμε τον εγωισμό μας, και που πληγώσαμε, σκοτώσαμε τον αδελφό μας με τη συμπεριφορά μας, ή τον σπρώξαμε χαμηλά για να ανέβουμε εμείς, γιατί έτσι λειτουργεί ο παλιός μας άνθρωπος: σαν θηρίο. Όμως κατά τα άλλα νιώθουμε καλά, γιατί να μιλάμε ενάντια στις εκτρώσεις.

Και πρέπει να μιλήσουμε ενάντια στις εκτρώσεις, που είναι φόνος καθαρός και αδιαμφισβήτητος. Αλλά πρέπει να μιλήσουμε και για τον εγωισμό μας. Και την υπερηφάνειά μας. Και για το γεγονός πως είμαστε ζωντανοί ακόμα, και τα κρατάμε όλα στα χέρια μας, γιατί δεν μάθαμε ποτέ να έχουμε Κύριο στη ζωή μας τον Χριστό.

Έχει περισσότερη αμαρτία για τον Θεό ο φόνος από το πείσμα; Και μετράει λιγότερο στα μάτια Του η αλαζονεία του βίου από τους αρσενοκοίτες και τους πόρνους; Α' Τιμόθεον 1:10.

Όχι βέβαια. Αμαρτία το ένα, αμαρτία και το άλλο. Όμως ο κόσμος δεν το βλέπει έτσι. Τον φονιά τον βάζει στη φυλακή, ενώ τον άλλο τον φονιά, που μέσα στην καρδιά του μόνο μίσησε τον αδελφό του, αλλά κι αυτός μπροστά στον Θεό τον φόνευσε, εμείς τον έχουμε για μεγάλο και τρανό, ακόμα και μέσα στις εκκλησίες μας. Κι όμως, και οι δύο θα χαθούν αιώνια, αν δεν μετανοήσουν. Καμία διαφορά στα μάτια του Θεού.

"Αλίμονο σε σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές· επειδή, μοιάζετε με ασβεστωμένους τάφους, που απέξω μεν φαίνονται ωραίοι, από μέσα όμως είναι γεμάτοι από νεκρά κόκαλα, και από κάθε ακαθαρσία. Έτσι κι εσείς: Απέξω μεν φαίνεστε στους ανθρώπους δίκαιοι, από μέσα όμως είστε γεμάτοι από υποκρισία και ανομία", Ματθαίος 23:27–28.

Γι’ αυτό όταν τα διακρίνουμε όλα πνευματικά, καταλήγουμε να ανήκουμε σε έναν άλλο κόσμο, σε μια άλλη νοοτροπία.
Κι εμείς τα ξεχάσαμε. Και κοιτάζουμε πώς θα μας επιστρέψει το κράτος τα λεφτά που μας έφαγε. Και στο μεταξύ ο εχθρός, μάς παίρνει λίγο-λίγο την ειρήνη μας, τη χαρά μας, την εμπιστοσύνη μας στον Κύριο. Στην αρχή τόσο ανεπαίσθητα, που δεν το καταλαβαίνουμε. Κι έπειτα ακολουθεί ύπνος βαθύς, που μοιάζει με θάνατο.

Εκεί παίζεται ο πόλεμος. Στην παραπλάνηση.

Και όταν θα ακούσουμε πως κάποιος άνθρωπος ανέβηκε πολύ πιο ψηλά από όσο συνηθίζεται στην εξουσία, και τον βλέπουν όλοι ως «σωτήρα» και «παγκόσμιο αρχηγό»… Και όταν θα είναι υποχρεωτικό να βάζουν ένα νάνο-τσιπ στα μωρά μας στο μαιευτήριο… Και όταν θα έρθει στην Ελλάδα - γιατί όχι - ο στρατιώτης με το αυτόματο να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού μας και να πει στα παιδιά μας να αρνηθούν τον Ιησού Χριστό αν θέλουν να ζήσουν…

Τότε δεν θα κάνουμε το λάθος. Να αρχίσουμε να κουβεντιάζουμε και να τρομάζουμε και να ευχαριστιόμαστε που κάτι το ενδιαφέρον βρήκαμε να ασχοληθούμε.

Θα είναι η ώρα να σηκώσουμε τα κεφάλια μας. Γιατί έρχεται.
Αν ήδη τα έχουμε σηκώσει από τώρα, πόσο πιο έτοιμους θα μας βρει!

5. Όχι μόνο άμυνα αλλά και επίθεση.

Σπάνια συναντάει κανείς πιστούς του Χριστού που ξέρουν και μπορούν να επιτεθούν στον εχθρό μας. Οι περισσότεροι απλώς ζητούν να επιβιώσουν, τουλάχιστον να μην πεθάνουν.
Κι όμως, αν είμαστε σε πόλεμο, και μάλιστα από τη μεριά του νικητή, πόσο σωστό είναι να επιτεθούμε! Και πώς θα έρθει ο πολυπόθητος θρίαμβος, αν κουρνιάζουμε στη γωνιά μας, αδιάφοροι ή φοβισμένοι;

Να μερικές στρατηγικές από την «Τέχνη του Πολέμου»:

Αν γνωρίζεις τον εχθρό σου και τον εαυτό σου, δεν χρειάζεται να φοβάσαι το αποτέλεσμα από εκατό μάχες.
Αν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό σου, για κάθε νίκη θα έχεις και μεγάλες ήττες.
Αν δεν γνωρίζεις ούτε τον εχθρό σου ούτε τον εαυτό σου, σε κάθε μάχη θα νικιέσαι.

Γιατί ξέρω σε Ποιον πίστεψα, λέει ο Λόγος του Θεού. Και πώς θα Τον γνωρίσουμε; Ζώντας Τον, κάθε μέρα. Τι Του αρέσει, τι θέλει, τι θα έκανε στη θέση μας, ποιο είναι το σχέδιό Του που ξεδιπλώνεται στη ζωή μας.

Και να γνωρίσουμε και τον εχθρό μας.

Αν ήταν συνάδελφος στη δουλειά και πήγαινε για την ίδια προαγωγή, αν ήταν κάποιος που παρασύρει το παιδί μας σε κακές παρέες, αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος που φέρνει εμπόδια στη ζωή μας, δεν θα φροντίζαμε να μάθουμε κάποια πράγματα γι’ αυτόν ώστε να τον αποφύγουμε, να τον απομακρύνουμε, να τον νικήσουμε;

Κι όμως, για τον εχθρό της ψυχής μας δεν μας νοιάζει.
Και η άγνοια αυτή δεν πρόκειται να έχει, παρά μία κατάληξη: την αιώνια απώλεια.

Θα νικήσει αυτός του οποίου ο στρατός έχει το ίδιο πνεύμα σε όλες του τις τάξεις.
Θα νικήσει εκείνος ο οποίος, όντας ο ίδιος έτοιμος, περιμένει να πιάσει τον εχθρό του απροετοίμαστο.

Γι’ αυτό δεν μπορεί η σημερινή εκκλησία να έχει νίκη και θρίαμβο μέσα στον κόσμο της αμαρτίας. Γιατί δεν έχουμε το ίδιο πνεύμα. Ο καθένας κάνει ότι φαίνεται σωστό στα μάτια του.

Αγνοήσαμε τις αρχές του Λόγου του Θεού, και βάλαμε το δικό μας μυαλό πάνω από το Πνεύμα Του. Ότι μας φαίνεται σωστό, δεν είναι απαραίτητα και το θέλημα του Θεού. Αλλά αυτό δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, γιατί δεν Τον αγαπήσαμε ποτέ σωστά. Και κάθε μέρα, κάθε στιγμή που περνάει, κάποιος μας νικάει.

Όσο για την ετοιμότητα, κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Περιμένουμε πότε θα έρθει η ώρα η δύσκολη, του πειρασμού, της ανάγκης, τότε να στραφούμε στον Θεό. Και πιάνει ο διάβολος εμάς απροετοίμαστους.
Γιατί εκείνος γνωρίζει πολύ καλά τους κανόνες  και τις στρατηγικές του πολέμου. Εμείς;...

Πηγή:  http://www.logiazois.net/