Ποιος είναι ο θεός σου;

Ο Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής Ρονάλντο
εκδηλώνει τη λατρεία του στο έπαθλο
του τελικού αγώνα.

• Άρθρο του Ken Slade από το αυστραλιανό περιοδικό “Life Today, A Perspective”, Μάιος-Ιούνιος 2002, σελ. 8, Τίτλος στο πρωτότυπο “Who is youd god?”  Copyright ©WCGWA, 2002.

«Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει» Ματθαίος 4:10

Τι απίστευτη αφοσίωση έδειξαν οι πολλοί φανατικοί οπαδοί του ποδοσφαίρου στη διάρκεια του πρόσφατου παγκόσμιου κυπέλλου! Ήταν μια πολυδάπανη υπόθεση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων, που χαρακτηρίστηκε από ζωγραφισμένα πρόσωπα, χρωματιστά μαλλιά και μοναδικά ρούχα που φορούσαν οι λάτρεις των διαφόρων ομάδων. Για πολλούς η ατμόσφαιρα στη διάρκεια των αγώνων ήταν παρόμοια με μια θρησκευτική τελετή, λες και το ποδόσφαιρο ήταν το σπουδαιότερο πράγμα για τόσο πολλούς στον κόσμο.

Ύστερα απ’ αυτά δε μπορώ παρά να ρωτήσω: Ποιος είναι ο θεός σου;

Μερικοί νομίζουν ότι αυτό δεν είναι δουλειά του καθενός! Άλλοι πιστεύουν πως είναι εκείνο το πράγμα που θεωρείς περισσότερο σπουδαίο στη ζωή σου. Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι λένε πως η λέξη "θεός" πρέπει να γράφεται με κεφαλαίο "Θ", ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι ο "θεός" είναι μια εφεύρεση των πρωτόγονων ανθρώπων για να αντισταθμίσουν τα ψυχολογικά τους προβλήματα.

Ίσως πρέπει ν’ αρχίσουμε συμφωνώντας αρχικά για την έννοια της λέξης "θεός". Το λεξικό μου λέει μεταξύ άλλων ότι "θεός είναι ένα αντικείμενο λατρείας... ένα αντικείμενο υπερβολικής αφοσίωσης". Με αυτή την ευρύτερη έννοια της λέξης υπάρχουν πολλά αντικείμενα ή όντα που μπορούν να ονομαστούν "θεοί", και υπάρχουν πολλοί λατρευτές αυτών των θεών.

Κάθε πολιτισμός στη γη γοητεύεται από τον θεό του, τους θεούς του ή τον Θεό. Θα ήταν αδύνατο να δοθεί μια εύκολη απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση, καθώς τα διάφορα ΜΜΕ φέρνουν στην προσοχή μας ποικίλες τελετουργίες, και θρησκευτικούς νόμους και ευλαβικές ανταποκρίσεις σε παγκόσμια έκταση. Ωστόσο εγώ επιμένω: Ποιος είναι ο θεός σου;

Η ερώτηση "ποιος είναι ο θεός σου; "τέθηκε σε μια ομάδα αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που ζούσαν στην Αθήνα πριν από 2000 χρόνια περίπου, και η ιστορία αυτών των διανοητών ίσως μας βοηθήσει ν’ απαντήσουμε στην προκλητική ερώτηση για τον «θεό/Θεό».

Στον υπαίθριο χώρο του Αρείου Πάγου, ένας ταξιδιώτης που τον έλεγαν Παύλο τόνισε στους συγκεντρωμένους σοφούς άντρες, «Όταν ήρθα στην πόλη σας, έμεινα έκπληκτος από τους πολλούς ναούς που έχετε εδώ. Αυτό επιβεβαιώνει ότι είστε πολύ θρήσκοι άνθρωποι. Είδα μάλιστα κι έναν βωμό με την επιγραφή “Για τον άγνωστο θεό”. Γι’ αυτόν λοιπόν εγώ θέλω να σας μιλήσω» Πράξεις 17:23.

Μετά απ’ αυτό άρχισε να προσδιορίζει τον "Θεό" ως Εκείνον που δημιούργησε όλα τα πράγματα περιλαμβανομένων των υλικών, από τα οποία εκείνοι κατασκεύαζαν τα αγάλματα των θεών τους - κι ήταν τούτο κατευθείαν πρόκληση για έναν λαό που είχε θεοποιήσει τόσο πολλές μυθικές μορφές! Υποστήριξε στη συνέχεια ότι αυτός ο Θεός δεν ήταν μακρινός, αλλά αντίθετα πολύ κοντά στους ανθρώπους, και ήταν εύκολο να Τον βρουν. Ακόμη χρησιμοποίησε λίγους στίχους από ένα ποίημα γνωστό στους Αθηναίους: «εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» και «του γαρ και γένος εσμέν». Πράξεις 17:28.

Και πριν προσπαθήσουν να αντικρούσουν τα επιχειρήματά του για τον Θεό, τους προκάλεσε με τούτα τα λόγια: «Αυτός ο Θεός όρισε μια μέρα που θα κρίνει τον κόσμο με δίκαιο τρόπο, μέσω ενός ανθρώπου που ο Ίδιος έχει ήδη ορίσει» Πράξεις 17:31.

Το επιχείρημα που πρόσφερε γι’ αυτόν τον Θεό ήταν εκείνο της ανάστασης και επαναφοράς στη ζωή του σταυρωμένου Ιησού Χριστού. Μόλις άκουσαν αυτό το επιχείρημα, οι ακροατές του χωρίστηκαν στα δύο. Οι περισσότεροι έμειναν προσκολλημένοι στους πέτρινους και ξύλινους θεούς τους, όμως μερικοί πίστεψαν στον Ιησού Χριστό και τον αληθινό Θεό.

Πριν απαντήσεις βιαστικά στην ερώτηση "Ποιος είναι ο θεός σου", δεν θα ήταν φρόνιμο να σκεφτείς αυτή την αξίωση που τέθηκε πριν από 2000 χρόνια και ποτέ δεν διαψεύστηκε;

Βεβαιώσου, λοιπόν, για το ποιος είναι ο Θεός, και κυρίως, βεβαιώσου για το ποιος είναι ο δικός σου θεός!

-------------------------------------------------------------------------------------------

Hθικό δίδαγμα!

Ότι ο αθλητισμός έχει εξελιχθεί - συν τοις άλλοις - σε μεγάλη οικονομική επιχείρηση, αυτό όλοι το γνωρίζουν και φαίνεται ξεκάθαρα στον τρόπο που οργανώνονται και τελούνται οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Πολύ περισσότερο όμως φαίνεται στις ξεχωριστές διοργανώσεις άλλων "αθλημάτων" όπως είναι το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το μπέιζμπολ κ.λ.π. Αυτό το νιώθουν ιδιαίτερα οι φανατικότεροι των φανατικών οπαδών των διαφόρων ομάδων, που ύστερα από την επαγγελματοποίησή τους βλέπουν τις κάποτε ερασιτεχνικές τους ομάδες να αποκτούν ιδιοκτήτες και να γίνονται αντικείμενα οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης, εντελώς αντίθετα από κάθε αθλητικό ιδεώδες.

Και μόνο το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο από άθλημα ή αθλητικό παιχνίδι κάποιας αξίας, σήμερα αποτελεί το "καλύτερο προϊόν τηλεθέασης", που αντί να γυμνάζει τον άνθρωπο, τον μετατρέπει σε θεατή που το απολαμβάνει βυθισμένος στον καναπέ του, έχει πολλά να πει σε όποιον σκέπτεται ελεύθερα...

Η επιστήμη της ψυχολογίας έχει ερευνήσει και αναλύσει βαθιά τους λόγους που όλα αυτά τα "σπορ" έχουν γίνει αγαπητά στους ανθρώπους όλης της γης, ώστε δεν είναι ανάγκη ν’ αναφερθούμε εδώ. Όμως και οι ρυθμιστές της οικονομίας έχουν άποψη στο προκείμενο, αφού κατάφεραν να τα αναγάγουν σε χρυσοφόρους μηχανισμούς που επηρεάζουν κράτη και κυβερνήσεις.

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, που πραγματοποιήθηκε σε Κορέα και Ιαπωνία, αποτελεί τρανό παράδειγμα. Όπως έγραψε κάποιος αναλυτής, τόσο η ανάθεση της διοργάνωσης σ’ αυτές τις χώρες όσο και η στάση της διαιτησίας σε ορισμένους αγώνες, δε μπορούν να θεωρηθούν άσχετα από την κύρια σκοπιμότητα των οικονομικών παραγόντων, που στις χώρες της Ασίας βλέπουν την νέα αναπτυσσόμενη αγορά.

Κατά τα λοιπά οι έννοιες της ευγενούς άμιλλας και του καλώς αγωνίζεσθε θυσιάζονται στα κάθε είδους συμφέροντα και σκοπιμότητες.

Είναι λοιπόν κακό για τον πιστό άνθρωπο να αθλείται ή να παρακολουθεί τα αθλητικά δρώμενα; Η προσωπική μας γνώμη δεν έχει τόση σημασία όταν ήδη η Βίβλος αναγνωρίζει πως «η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος» Α' Τιμοθέου 4:8.

Αλλά αυτός ο βιβλικός λόγος δε μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με τους πολλαπλούς τραυματισμούς - κάποιοι από τους οποίους με μόνιμες συνέπειες - που συχνότατα συμβαίνουν σε νεαρά άτομα που συμμετέχουν σε σχετικά αγωνίσματα/παιχνίδια.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι πρόκειται για άλλο πράγμα. Επιτέλους άλλο είναι η σωματική γυμνασία και άλλο το αποκλειστικό ενδιαφέρον για μια “νίκη” με όποιο κόστος... Αυτά σίγουρα δεν είναι πνευματικά ούτε χριστιανικά πράγματα!...

Πηγή:  ΤΥΧΙΚΟΣ