Τα γνωρίσματα της ζωής του Χριστού.

ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΖΩΗ

Η καινούργια ζωή, η αληθινή ζωή του αναγεννημένου ανθρώπου του Θεού, που στην πραγματικότητα είναι «ο Ιησούς Χριστός εν ημίν», έχει τα δικά της θαυμαστά χαρακτηριστικά, τα δικά της γνωρίσματα. Μέσα στις σελίδες του Λόγου του Θεού έχουμε πληρότητα περιγραφής, έτσι ώστε να μπορούμε να αναγνωρίσουμε και να διακρίνουμε το γνήσιο, το αληθινό.

Η ζωή έχει κύριο γνώρισμά της την ειρήνη. Ζωή χωρίς ειρήνη, δεν είναι ζωή. Η εσωτερική ειρήνη της ψυχής και οι εξωτερικές εκδηλώσεις της ειρήνης στους γύρω. Αυτά τα δυο πορεύονται μαζί. Ας μην πει κάποιος πως έχει ζωή και την απολαμβάνει, όταν «τρώγεται» καθημερινά με μίση, πάθη και έχθρες εναντίον όλων γύρω του. Αυτό δεν είναι ζωή. Είναι καθημερινός, σκληρός θάνατος. Είναι φθορά, είναι λιώσιμο στα χέρια της αμαρτίας. Γιατί ειρήνη είναι ο Ιησούς Χριστός μέσα μας διά της πίστεως, είναι «η ειρήνη ημών» ο Ιησούς, που κάνει τις μέρες μας γεμάτες απόλαυση, γεμάτες Ουρανό!

Ζωή πραγματική είναι μόνο η αγία ζωή. Άγιος θα πει «ανήκω στον Θεό, υπάρχω για τον Θεό». Η ψυχή είναι γεμάτη με το νόμο Του.

Ταυτόχρονα άγιος θα πει «δεν ανήκω στον εαυτό μου, στις επιθυμίες μου, στα είδωλά μου», όλα αυτά που κάποτε αγαπούσα και λάτρευα.
Ο άγιος είναι ο ξεχωρισμένος για τον Θεό, για την υπηρεσία Του και τη δόξα Του.

Αυτός ο άγιος δουλεύεται με τη λειτουργία του αγιασμού, που είναι καθημερινή και στοχεύει στο χτίσιμο μιας αγίας ζωής πάνω μας. Ένας άγιος ζει αποκλειστικά με του Θεού το θέλημα. Ο Κύριός του ορίζει και εξουσιάζει την ύπαρξή του. Θα λέγαμε πως ένας άγιος δεν έχει ο ίδιος δικαιώματα «πάνω του». Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της ομολογίας του Απ. Παύλου «δεν ζω εγώ πλέον».

Ζωή είναι μόνο η αγία ζωή, και ζωντανός είναι μόνο αυτός που πορεύεται καθημερινά στο μονοπάτι του αγιασμού και της ολοκλήρωσης. Οτιδήποτε άλλο χωρίς τον αγιασμό δεν έχει τη ζωή μέσα του, δεν έχει το Θεό τον Άγιο. «Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας… διότι ο Θεός δεν εκάλεσεν ημάς προς ακαθαρσίαν, αλλά προς αγιασμόν». Α' Θεσσαλονικείς 4:3,7.

Ζωή έχει μόνο αυτός που διά του Αγίου Πνεύματος μορφώνεται πάνω του ο Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι άγιος, πορεύεται το δρόμο του λυτρωμένος και είναι αιώνιος.

Ζωή είναι μόνο η πορεία της νίκης. Τους ηττημένους κανείς δεν τους αναγνωρίζει, κανείς δεν τους λογαριάζει. Ζωή είναι μόνο η ζωή της νίκης.

«Διότι παν ότι εγεννήθη εκ του Θεού, νικά τον κόσμον…» Α' Ιωάννου 5:4.

Πρώτος νικήθηκε ο θάνατος, που μας εξουσίαζε. Ανοίχτηκε έτσι ο δρόμος για μια πορεία νίκης καθημερινή και δοξασμένη. Η νίκη της σάρκας, η νίκη της επιθυμίας, η νίκη του «κόσμου».

Η νέα ζωή που μας χαρίζει ο Κύριος διά του Ιησού Χριστού είναι ζωή αληθινή, ακριβώς γιατί περιέχει τη νίκη, την επικράτηση επί της αμαρτίας, που είναι ο θάνατος.

Είναι σωστό να συμπεράνουμε ότι ζωή είναι μόνο η «λυτρωμένη ζωή», η απαλλαγμένη από το μόλυσμα της αμαρτίας. Οπωσδήποτε στην ψυχή που έχει παραμείνει και δουλεύει ο θάνατος, δεν μπορούμε να μιλάμε για ζωή και μάλιστα αιώνια.

Δεν μπορεί να είναι ζωντανός, δεν μπορεί να μείνει ζωντανός κανείς χωρίς να κατατροπώνει καθημερινά την αμαρτία. Και στη θέση της αμαρτίας, η ψυχή γεμίζει με το θέλημα του Θεού, που το προκρίνει ο λυτρωμένος του Χριστού, ανάμεσα στις άλλες προσφορές με αγάπη και λαχτάρα. Όπως στη βιολογία, για να μείνει ζωντανός και υγιής ένας οργανισμός, πρέπει να νικά τα παθογόνα αίτια, να νικά τον εχθρό, έτσι και ο λυτρωμένος πρέπει να έχει νίκη, αν θέλει να ζήσει. Νίκη κατά της αμαρτίας του, νίκη κατά του εαυτού του. Η νίκη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Χωρίς αυτήν, ζωή δεν μπορεί να υπάρξει.

Η πραγματική ζωή έχει μεγαλείο και δόξα. «Όσους δε προεγνώρισε, τούτους και προώρισε…, εκάλεσε…, εδικαίωσε…, εδόξασε». Ρωμαίους 8:29-30.

Η δόξα, η ομορφιά της λυτρωμένης ζωής είναι ζηλευτά χαρακτηριστικά του ζωντανού. Το αρρωστημένο, το πεθαμένο είναι πάντα θλιβερό και αποκρουστικό. Αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου μας, «εάν τις Με αγαπά, τον λόγον Μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ Μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί, και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει» Ιωάννης 14:23, για να συλλάβουμε πόσο δοξασμένη και αστραφτερή είναι η ζωή η πραγματική, η μόρφωση και η κατοίκηση του Ιησού Χριστού μέσα μας.

Για τον λυτρωμένο του Θεού ο πρώτος Ψαλμός λέει: «και το φύλλον αυτού δεν μαραίνεται, και πάντα όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή» Ψαλμός 1:3 . 
Αυτές είναι οι εκδηλώσεις οι εξωτερικές της δόξας και του μεγαλείου, που κλείνεται μέσα στην ψυχή την αγιασμένη και την καθαρισμένη. Και δεν μπορεί να μην υπάρχουν οι ανάλογες εκδηλώσεις. Είναι φυσιολογική συνέπεια της ζωής μέσα μας.

Όπως είναι φυσικό, όλο το μεγαλείο και η ομορφιά της άφθονης ζωής, της νέας ζωής, δεν μπορεί να υπάρξει, όταν ο Ιησούς Χριστός έχει μείνει ένα ιστορικό πρόσωπο, που ανήκει στο παρελθόν, και το έργο Του έχει τοποθετηθεί έξω από την ψυχή μας.

Μόνο ο ζωντανός Ιησούς και η ταύτιση του ανθρώπου μαζί Του, οδηγούν σε μια πορεία καθαρότητας, που ακτινοβολεί αρχοντιά και μεγαλείο. Αυτή η νέα ζωή είναι η συνέχεια εκείνου του αρχικού θαυμαστού σχεδίου της αγάπης του Θεού, «ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών, και ας εξουσιάζη…» Γένεσις 1:26.

Το παιδί του Θεού, όταν είναι γνήσιο, ζει μέσα σε χαρά και ηρεμία, στην ψυχή του βασιλεύει ειρήνη και ανάπαυση. Είναι φυσικό να αναδίδει ευωδιά ζωής ζηλευτή. Οτιδήποτε έξω από αυτήν την κατάσταση ψυχής δεν είναι ζωή, δεν έχει αιώνιο χαρακτήρα. Η δόξα είναι κύριο γνώρισμα της ζωής Χριστού μέσα στο κράτος της αμαρτίας, του θανάτου, και δώρο που ο Χριστός χαρίζει σε όσους Τον δεχτούν Κύριό τους.

Η ζωή έχει καρπούς. Η καρποφορία είναι γνώρισμα πολύ σημαντικό της ζωής. Η στειρότητα δεν είναι ζωή, δεν έχει σχέση με τη φυσιολογία της ζωής.

Ο Λόγος του Θεού μας βεβαιώνει πως η καρποφορία είναι συστατικό και γνώρισμα της ζωής, και ότι ο καρπός είναι φυσική συνέπεια της ύπαρξης της ζωής μέσα μας. «Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν Εμοί, και Εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν» Ιωάννης 15:5.

Στην περιοχή της πνευματικής καρποφορίας δεν χρειάζονται ούτε προσπάθειες σκληρές, επίπονες, ούτε βέβαια πρωτοβουλίες, οργανωμένα σχήματα για την καρποφορία. Το μόνο που είναι απαραίτητο είναι η παρουσία της ζωής. Μέσα στη ζωή την αληθινή ενυπάρχει ο καρπός, η δύναμη της καρποφορίας. «Ο μένων εν Εμοί και Εγώ εν αυτώ». Αυτό είναι ζωή, αυτό είναι καρποφορία. Όλα εκεί μέσα κλείνονται.

Τούτη η οργανική σύνδεση, η ταύτιση του κλήματος με την άμπελο την αληθινή, πραγματώνεται διά του Αγίου Πνεύματος. Η καρποφορία είναι το φυσιολογικό επακόλουθο.

Όπου υπάρχει η ζωή, υπάρχει και καρπός.
Ο καρπός τότε είναι γνήσιος κι έχει τα γνωρίσματα του Λόγου του Θεού. Καρπός πολύς, καρπός που να μένει, καρπός που να δοξάζει τον Θεό.

Η ζωή έχει χαρακτήρα αιώνιο. Είναι αυτό ένα από τα κύρια γνωρίσματα της πραγματικής ζωής. Αυτή η αιώνια ζωή, όταν κατοικεί μέσα μας, μας κάνει κι εμάς αιώνιους. Από τώρα, από εδώ κάτω αιώνιοι. Ένας «αιώνιος» περπατάει στο πεζοδρόμιο, ένας «αιώνιος» περνάει το φανάρι του δρόμου… Εσύ βλέπεις μια εικόνα γνώριμη. Δυο χέρια, δυο πόδια, μια μύτη… Λάθος μεγάλο. Δεν έχει καμιά σχέση με αυτά. Είναι πνευματικό δημιούργημα, ουράνιο χτίσμα της αγάπης του Θεού, είναι αιώνιος αυτός που βλέπεις…

Είναι σφάλμα να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον «ζωντανό», τον λυτρωμένο του Χριστού χρησιμοποιώντας τη γλώσσα και τις περιγραφές των «πεθαμένων», αυτών που από τώρα είναι στο θάνατο.

«Ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» Ρωμαίους 6:4. Είναι καινούργια η ζωή η αιώνια, και δεν έχει τίποτα κοινό με το θάνατο που βασίλευε πρώτα στην ψυχή μας.

Αυτή η «νέα ζωή» είναι η ζωή του Ιησού Χριστού πάνω μας, και έχει αιώνιο χαρακτήρα. Όποιος ζει διά του Ιησού Χριστού είναι κι αυτός αιώνιος. Στο Α' Ιωάννου 5:11-12 μαθαίνουμε πως η ζωή είναι «εν τω Υιώ», μέσα στον Ιησού Χριστό. Όποιος έχει τον Χριστό, έχει τη ζωή. Έχω, είναι δικό μου, το κατέχω. Είναι άλλο πράγμα να πιστεύεις, να νομίζεις, να ελπίζεις, και άλλο να το έχεις μέσα σου, να το απολαμβάνεις δικό σου.

Η ζωή είναι καθαρή. Ίσως φαίνεται κοινό και χωρίς ιδιαιτερότητα αυτό που λέμε, όμως είναι τόσο βασικό. Η ζωή υπάρχει μόνο μέσα σε μια συγκεκριμένη περιοχή, που το όνομά της είναι φως. Το φως αποκαλύπτει, ξεσκεπάζει, ελέγχει μέσα σ’ αυτήν την περιοχή. Όποιος μένει στο φως, που είναι ο Θεός, η αγάπη Του, ο νόμος Του, το θέλημά Του, καθαρίζεται και μένει καθαρός. «Ο Θεός είναι φως, και σκοτία εν Αυτώ δεν υπάρχει ουδεμία» Α' Ιωάννου 1:5.

Τα έργα του σκοταδιού είναι απ’ έξω, και έξω από την περιοχή του φωτός πρέπει να βγεις για να «απολαύσεις» την αμαρτία σου. Όμως έξω είναι και ο θάνατος, ο αποχωρισμός, και η αποξένωση.

Η ζωή η αιώνια είναι πάντα καθαρή, και ζωντανός είναι όποιος έχει την αμαρτία του καταδικασμένη και κρατά το σώμα της αμαρτίας νεκρωμένο.
Η ζωή ξεκινάει από το σταυρό του Ιησού. Από κει ακριβώς ξεκινά και η καθαρότητα και οι δυνάμεις καθαρισμού της ψυχής από την αμαρτία.
Ζωή δεν υπάρχει όπου υπάρχει αμαρτία, βρωμιά, περιοχές που δεν λούζονται από το φως, και δεν ελέγχονται από την αλήθεια.

Η ζωή η γνήσια είναι ευλογημένη. Κι αυτό είναι μόνιμο, είναι καθημερινό.
Δίπλα είναι μια άλλη πορεία, ανυπακοής και απείθειας στο νόμο του Θεού. Αυτή είναι κατάρα και είναι πορεία θανάτου.

Ζωή είναι ο σεβασμός και η πλήρης υπακοή στο θέλημα του Θεού. Αυτή ακριβώς είναι η οδός της ευλογίας. «Και εάν υπακούης επιμελώς… προσέχης να κάμνης πάσας τας εντολάς Αυτού…» Δευτερονόμιον 28:1.

Αυτό το «υπακούης επιμελώς», όταν αναφέρεται στο νόμο του Θεού, έχει σαν συνέπεια τη ζωή μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Το Πνεύμα του Θεού κατοικεί και ενεργεί χτίζοντας τον νέο άνθρωπο.

«Ευλογημένος» και «ζωντανός» είναι δύο έννοιες που ταυτίζονται. Το πραγματικό νόημα και των δύο είναι η παρουσία του ζωντανού Θεού στην ψυχή, αυτή είναι και η αιτία της ζωής που είναι ευλογημένη.

Εύκολα θα συμφωνήσουμε με τούτη την αλήθεια, αν θυμηθούμε τα όσα είπαμε πιο πάνω. Η νέα ζωή, η αληθινή ζωή είναι άγια, καθαρή, είναι ζωή με δόξα και μεγαλείο, είναι ζωή με καρπό και νίκη θαυμαστή, είναι αιώνια. Να τι θα πει ζωή ευλογημένη. Αυτά είναι τα γνωρίσματα και της αληθινής ζωής, και της ευλογίας του Θεού πάνω στον άνθρωπο.

Δεν γίνεται να έχεις τον Ιησού Χριστό, να ζεις τη ζωή Του, να μορφώνεται πάνω σου ο χαρακτήρας Του, να μένεις στο νόμο Του, και να μην είσαι ευλογημένος.

Ο άνθρωπος που «εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού και εν τω νόμω Αυτού μελετά ημέραν και νύκτα», είναι βεβαιωμένα ευλογημένος, και είναι αυτό αναγνωρίσιμο από όλους τους γύρω.

Καταραμένος είναι αυτός που επιθυμεί και προκρίνει να ακολουθήσει το δικό του θέλημα και περπατά «οπίσω της ορέξεως της καρδίας του». Αυτή η οδός της ασέβειας προς το νόμο του Θεού δεν έχει ζωή, αφού ο Θεός έχει διαγραφεί μέσα από την ψυχή. Ευλογημένος, καταραμένος. Δύο περιοχές ξένες, μακρινές. Η ζωή και ο θάνατος. Ανάμεσά τους η δική μας επιλογή, η δική μας πρόκριση. Το τι θα αποφασίσουμε, είναι κάτι που θα αγκαλιάσει την ύπαρξή μας ολόκληρη, με αιώνιες προεκτάσεις και συνέπειες...

Λόγια Ζωής