Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

"Συ ακολούθει μοι"


Είναι εξέχουσα, ύψιστη και μοναδική τιμή, να δέχεται ο άνθρωπος προσωπική πρόσκληση από το Θεό. Πρόσκληση για την αιωνιότητα, για όλους ανεξαιρέτως, αλλά και εντελώς προσωπική για τον καθένα. Η ενέργεια αυτή, αποδεικνύει από μόνη της τα αισθήματα και το ενδιαφέρον του Θεού, για το ξεχωριστό δημιούργημα της αγάπης Του.

Η στιγμή της πρόσκλησης είναι σταθμός και κομβικό σημείο στην ζωή του κάθε ανθρώπου, γιατί σηματοδοτεί την περαιτέρω πορεία και την θέση του στην αιωνιότητα.

Η αποδοχή της, όμως, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο, από τη βούληση του ανθρώπου, ο οποίος είναι ελεύθερος να την αποδεχθεί και ελεύθερος να την απορρίψει. Ο Θεός δεν εξαναγκάζει, ούτε υποχρεώνει κανέναν, γιατί σέβεται απόλυτα την ελευθερία που ο ίδιος χάρισε.

Από την αρχή, ενημερώνει τον άνθρωπο, χωρίς περιστροφές, ότι η οδός που καλείται να ακολουθήσει, είναι στενή, τεθλιμμένη και ανηφορική, στο τέλος, όμως, περιμένει στέφανος δόξης.
Και αυτό, για να πάρει απόφαση σταθερή, ώστε η πορεία του να είναι αταλάντευτη και το τέλος ένδοξο.

Δικαιολογημένα ίσως αναρωτηθεί κάποιος. Αφού είναι πραγματικά όμορφο να ακολουθεί κανείς το Χριστό, τότε γιατί οι περισσότεροι αδιαφορούν για την πρόσκλησή Του; Γιατί δεν παίρνουν τη σωτήρια απόφαση; Γιατί προκρίνουν άλλες, επουσιώδεις επιλογές; Την απάντηση μας τη δίνει ο ίδιος ο Κύριος: ''Διότι πλατεία είναι η πύλη και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Ματθαίος 7:13

Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν''. Ματθαίος 7:14
Χωρίς περίσκεψη, δυστυχώς, αρνείται ο άνθρωπος την αιώνια ζωή, γιατί πολύ απλά δεν θέλει να απαρνηθεί τον εαυτό του και τις ''απολαύσεις'' της επίγειας ζωής.

Αλλά, και από αυτούς που παίρνουν τελικά την απόφαση, γιατί κάποιοι εγκαταλείπουν την προσπάθεια και επιστρέφουν στα ίδια; Διότι, ''πολλοί είναι οι κλητοί, ολίγοι δε οι εκλεκτοί''. Ματθαίος 22:14 

Αμέτρητοι άνθρωποι ευεργετήθηκαν από τον Ιησού Χριστό, κατά την επίγεια διακονία Του, μέχρι σήμερα. Στο τέλος όμως, στην ώρα της δυσκολίας, της δοκιμασίας, του πάθους και των θλίψεων, ελάχιστοι έμειναν κοντά Του και συνέχισαν να τον ακολουθούν.

Έμειναν αυτοί που αγνόησαν τις απειλές, το φόβο, την διαπόμπευση, τη γνώμη του γείτονα, τον αφορισμό των αρχιερέων. Ήταν και εξακολουθούν να είναι αυτοί, που πραγματικά Τον πιστεύουν και Τον αγαπούν με όλη τους την καρδιά.

Αυτοί που πιστεύουν ότι ''τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθούν με την δόξα την μέλλουσα να αποκαλυφθεί'' Ρωμαίους 8:18,  αυτοί που έχουν την βεβαιότητα ότι ''η προσωρινή ελαφρά θλίψις εργάζεται καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης''. Β' Κορινθίους 4:17 

Αυτοί που, ''προκρίνουν να κακουχούνται μάλλον με τον λαό του θεού παρά να έχουν πρόσκαιρη απόλαυση αμαρτίας.'' Εβραίους 11:25
Αυτοί, που αγωνίζονται τον καλόν αγώνα της πίστεως χωρίς περισπασμούς, ζητούν πρώτα την βασιλεία του Θεού και ''αποβλέπουν στον Ιησούν, τον αρχηγό και τελειωτή της πίστεως''. Εβραίους 12:2

Αυτοί, που η απόφασή τους, δεν επηρεάζεται από τις γνώμες των πολλών ή από την χλιαρότητα των άλλων χριστιανών, γιατί αυτός που αγαπά το Χριστό δεν ταλαντεύεται, δεν απογοητεύεται, δεν επηρεάζεται και δεν σκανδαλίζεται. Τον εμπνέει η αγάπη Του και Τον ακολουθεί χωρίς κανέναν ενδοιασμό, γιατί απλά Τον εμπιστεύεται.

Δεν γνωρίζω σε ποια ομάδα χριστιανών ανήκει ο κάθε αναγνώστης. Το ερώτημα όμως που τίθεται σήμερα, είναι σημαντικό: Ανήκουμε στον Χριστό; Έχουμε πραγματική σχέση μαζί Του; Μας καθοδηγεί η αγάπη Του ή είμαστε ενταγμένοι σε μια χριστιανική εκκλησιαστική κοινότητα και απλά εκτελούμε θρησκευτικά καθήκοντα;

Είναι ευλογία Κυρίου το να είσαι μέλος χριστιανικής εκκλησίας με υγιαίνουσα διδασκαλία. Η εκκλησία όμως, όσο ορθοτομημένη διδασκαλία και αν έχει, δεν μπορεί να εγγυηθεί την γνησιότητά σου ως χριστιανού και την είσοδό σου στη Βασιλεία των ουρανών.

Η παραίνεση του Κυρίου στον απ. Πέτρο, ''συ ακολούθει μοι'' Ιωάννη 21:22, απευθύνεται σε όλους μας και πρέπει να αντηχεί διαρκώς στις καρδιές μας. Εμένα ακολούθα παιδί μου, σε μένα βλέπε, γιατί Εγώ σε αγάπησα, πόνεσα και σταυρώθηκα για σένα. Είσαι καρπός του πόνου της ψυχής μου. Εγώ είμαι ο Σωτήρας σου, ο ποιμένας σου και ο Θεός σου.

Όλοι, μπορεί να σε πικράνουν, να σε πληγώσουν, να σε σκανδαλίσουν, να σε απογοητεύσουν ή και να σε εγκαταλείψουν. Εγώ όμως ποτέ! Μη βλέπεις λοιπόν σε πρόσωπο ανθρώπου. Μην επηρεάζεσαι από την συμπεριφορά των άλλων. Βάδιζε στα δικά μου ίχνη.

Η απόφαση και η πορεία σου δεν μπορεί να είναι συνάρτηση της συμπεριφοράς των άλλων. Ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του και για τις δικές του επιλογές θα λογοδοτήσει.
Ας ακολουθήσουμε, λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί, τον Ιησού Χριστό, σταθμίζοντας τη ζωή μας πάνω στον Άγιο Λόγο Του, για να μη χάσουμε ποτέ το δρόμο μας και να μη διακυβεύσουμε την πολύτιμη σωτηρία που μας χάρισε...

Πηγή:  ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.