Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Μήπως Έκανε Λάθος ο Θεός;

Μήπως έκανε λάθος ο Θεός όταν έβαλε τον Αδάμ και την Εύα στον Κήπο όπου κατέληξαν να κάνουν την δικιά τους εκλογή, τη λανθασμένη; Γένεσις 3:6. Μήπως έπρεπε να ομολογήσει αποτυχία ο Θεός με τον Κατακλυσμό, όταν έπρεπε να εξαλείψει ολόκληρη την Ανθρωπότητα για την κακία της; Γένεσις 6:5-7. Ήταν ο Πύργος της Βαβέλ μια ολοκληρωτική καταστροφή, και ήταν η σύγχυση των γλωσσών μια συμφορά; Ή μήπως ήταν αναγκαία για να επιτελέσει το σκοπό του Θεού, να ταπεινώσει και να διασκορπίσει τον Άνθρωπο σ' ολόκληρο το πρόσωπο της Γης; Γένεσις 11:1-9.

Ήταν λάθος όταν ο Μωυσής σκότωσε έναν Αιγύπτιο, και έπρεπε να τραπεί σε φυγή για να γλυτώσει ζωή του, και κατέληξε να ζει για σαράντα χρόνια στην έρημο, μαθαίνοντας να είναι ένας ταπεινός βοσκός που φρόντιζε πρόβατα; Έξοδος 2. Δεν ήταν αυτό μια φοβερή καθυστέρηση για τον ιερό σκοπό, για την απελευθέρωση του λαού του; Ή μήπως ήταν αναγκαίο να πάει στην εξορία ο Μωυσής, για να μάθει τα μαθήματα που Θεός έπρεπε να του διδάξει, για να τον κάνει τον άνθρωπο που χρειαζόταν να γίνει, για να ελευθερώσει το λαό του; Εξαρτημένο ολοκληρωτικά από το Θεό και όχι από τον εαυτό του.

Μήπως έκανε ο λάθος Θεός όταν διάλεξε τον Σαούλ να είναι βασιλιάς του Ισραήλ, αν αναλογιστούμε το πως τα πήγε ο Σαούλ; Ήταν ο Σαούλ μια αποτυχία; Ή μήπως  επιτέλεσε το σκοπό του Θεού στο να εκπαιδεύσει το βασιλιά που ο Θεός πραγματικά αναζητούσε, το Δαυίδ; Α' Σαμουήλ. Ο Θεός κερδίζει μερικές από τις μεγαλύτερες νίκες Του μέσα από φαινομενικές ήττες, και κάνει και το θυμό του Ανθρώπου να Τον δοξάζει!

Μήπως έκανε λάθος ο Θεός όταν άφησε το Δαυίδ να ερωτευτεί τη Βηθ-σαβεέ, και να πέσει από τη χάρη στα μάτια του βασιλείου, να πέσει από το θρόνο στα χέρια του ίδιου του επαναστάτη γιου του του Αβεσσαλώμ, και να αναχωρήσει ντροπιασμένος και ατιμασμένος για μια άλλη χώρα, μόνο με μια χούφτα από τους φίλους του; Β' Σαμουήλ 15. Μήπως έπεσε πραγματικά ο Δαυίδ προς τα κάτω, ή ήταν αυτό ένα πέσιμο προς τα επάνω; Μερικές φορές ο δρόμος του Θεού προς τα επάνω, είναι προς τα κάτω συνήθως στην πραγματικότητα! Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που σκεφτόμαστε! Του Θεού του αρέσει να κάνει πράγματα αντίθετα με τη φυσική προσδοκία, επειδή αυτό χρειάζεται ένα θαύμα, και δείχνει ότι είναι ο Θεός, και όχι ο Άνθρωπος! Ο Δαυίδ ταπεινώθηκε, και ολόκληρο το βασίλειο ταπεινώθηκε, και αυτό τους υπενθύμισε ότι ήταν μόνο ο Κύριος που τους έκανε αυτό που ήταν!
Από εκείνο το στύψιμο, και το στρίψιμο της ζωής του Δαυίδ βγήκε η γλυκύτητα των Ψαλμών, και το άρωμα των δοξασιών του προς τον Κύριο για το έλεός Του! Ήταν τα πάντα ο Θεός, και τα πάντα ήταν από χάρη, και τίποτα από τον εαυτό του ή τη δικιά του δικαιοσύνη! Ένα μάθημα που υπήρξε μια ενθάρρυνση και για άλλους μεγάλους αμαρτωλούς σαν εμένα και σένα από τότε και μετά!

Μήπως ματαιώθηκε το έργο του Προφήτη Ηλία, όταν έτρεξε να κρυφτεί από την Ιεζάβελ, μετά τη μεγάλη του νίκη στο Όρος Κάρμηλος; 
Μήπως η μεγάλη του ανδρεία εκεί ναυάγησε εντελώς με αυτή τη δειλία του στην έρημο; Ενώ είχε θανατώσει  εκατοντάδες ψευδοπροφήτες, εδώ έτρεχε να κρυφτεί από μια γυναικούλα! Τι εικόνα! Α' Βασιλέων 18-19. Ο σπουδαίος, γενναίος, αγαλματώδης προφήτης, που είχε ορθωθεί πάνω από τους υπόλοιπους με την ισχύ και τη δύναμη του Θεού στην κορυφή του Όρους Καρμήλου, και κατέβασε φωτιά από τον Ουρανό, τώρα τρέχει φοβισμένος, εξευτελισμένος και ντροπιασμένος για να κρυφτεί από εκείνη τη βρώμικη και κακιά Βασίλισσα Ιεζάβελ! Να 'τος τώρα ο προφήτης του Θεού τρομαγμένος από μια γυναίκα! Ή μήπως ο Θεός προσπαθούσε να του δείξει κάτι που θα τον έκανε έναν καλύτερο προφήτη; Έναν πιο ταπεινό προφήτη, που θα επέστρεφε άφοβος, ακόμα και από το βασιλιά, πολύ λιγότερο από τη βασίλισσα;

Δεν ήταν αυτό ένας εξευτελισμός και ένα φοβερό χτύπημα, για το σκοπό του Κυρίου για το μεγάλο προφήτη της καταστροφής, τον Ιερεμία, να κρεμαστεί στην πόρτα του ναού, έτσι ώστε οι αδερφοί του να μπορούν να  φτύνουν το πρόσωπό του, ή να ριχτεί από τους εχθρούς του μέσα στη λάσπη μέχρι τους αγκώνες,  έτσι ώστε ο αγαπημένος του φίλος, ο Αβδέ, να πρέπει να έρθει κρυφά και να τον βγάλει έξω; Και δεν ήταν τελικά ο πιο σκανδαλώδης εξευτελισμός από όλους, να πρέπει να καταλήξει στη φυλακή, στιγματισμένος σαν προδότης και εγκληματίας, ανυπάκουος στους νόμους του έθνους του και στον ίδιο του το λαό; Ιερεμίας 38.

Ναι, αλλά όχι για το Θεό! Ήταν όλα μέρος του σχεδίου του Θεού για να κρατήσει τον Ιερεμία ταπεινό και κοντά στον Κύριο,  εξαρτημένο ολοκληρωτικά από το Θεό, και όχι από την οικογένειά του, ή τους φίλους του, ή ακόμη και τα αδέρφια του ή το βασιλιά. Ο Θεός τον έβαλε μέσα στην ασφάλεια της απομόνωσης της φυλακής, μέχρι που να μπορέσει να ελευθερωθεί από τους εχθρούς της χώρας του, τους Βαβυλώνιους, να πάρει ευλογίες και προστασία, προμήθειες και ενθάρρυνση, από εκείνους που θα ήταν οι τελευταίοι που θα το περίμενε κανείς, από τους σκληρούς, ειδωλολάτρες εχθρούς του λαού του!  Ήταν αυτό ένα λάθος; Δε θα μπορούσε να είχε υπάρξει ένας καλύτερος, ένας πιο σωστός τρόπος για να γίνει αυτό;

Ξέχνα το "σωστό τον τρόπο!" Ο σωστός ο τρόπος είναι του Ανθρώπου! Ο απροσδόκητος, και ανάρμοστος, ο ασυμβίβαστος και αντιπαραδοσιακός, ο ανορθόδοξος και αντιεθιμοτυπικός, αντίθετα με τις φυσικές προσδοκίες του Ανθρώπου, αυτός είναι ο τρόπος που συνήθως εργάζεται ο Θεός! "Διότι αι βουλαί Μου, δεν είναι βουλαί υμών, ουδέ οδοί υμών αι οδοί Μου, λέγει Κύριος. Αλλ' όσον είναι υψηλοί οι ουρανοί από της γης, ούτως αι οδοί Μου είναι υψηλότεροι των οδών υμών, και αι βουλαί Μου των βουλών υμών!" Ησαΐας 55:8-9. Ποιος μπορεί να γνωρίζει τον νου του Κυρίου, και ποιος μπορεί να Του δείξει τίποτα; Α' Κορινθίους 2:16.

Και ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε εμείς, όπως και να 'χει, για να λέμε στο Θεό τι να κάνει και πως να το κάνει; Ο Θεός ξέρει τι κάνει και δεν είναι δικιά μας υπόθεση το πως το κάνει!  Έτσι θα πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να λέμε στο Θεό πως θα πρέπει να κάνει τα πράγματα! "Λοιπόν Κύριε, θα πρέπει να το κάνεις μ' αυτό τον τρόπο, ή μ' εκείνο τον τρόπο, έτσι ώστε να γίνουμε αποδεκτοί και οι άνθρωποι να καταλάβουν." Ξέχνα τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν! Οι φίλοι σου δε χρειάζονται μια εξήγηση, και οι εχθροί σου δε θα σε πίστευαν ποτέ όπως και να 'χει! Έτσι λοιπόν γιατί να δίνεις εξηγήσεις; Απλά πίστευε ότι ο Θεός ξέρει τι κάνει! "Έλπιζε επί Κύριον εξ όλης της καρδίας, και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου. Εν πάσαις ταις οδοίς σου Αυτόν γνώριζε, και Αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου". Παροιμίες 3:5-6.

Του Θεού του αρέσει να κάνει πράγματα αντίθετα από τον τρόπο που εμείς νομίζουμε ότι θα πρέπει να τα κάνει! Είναι λάθος αυτό; Κάνει λάθος ο Θεός; Απέτυχε ο Θεός; Γιατί δεν έπαιρνε ο Θεός τους 32.000 άντρες του Γεδεών, και να μην άφηνε αυτούς να καταστρέψουν το στρατό των Μαδιανιτών, έτσι ώστε να μπορούν μετά να συγχαίρουν ο ένας τον άλλον, για το τι σπουδαίος λαός  ήταν; Αντίθετα, Αυτός έβαλε μια γελοία μικρή ομάδα από 300 να σπάνε πιάτα στη μέση της νύχτας, να κραδαίνουν πυροτεχνήματα,  να σαλπίζουν και να ουρλιάζουν μ' όλη τους τη δύναμη, σε σημείο που κατατρόμαξαν τους εχθρούς τους τόσο πολύ, που αυτοί σαν ανόητοι  σκοτώνονταν μεταξύ τους! Κριτές 7.

Τι  εξευτελιστικός τρόπος για να κερδίζεις μια μάχη! Τι άδοξος τρόπος για να υποτάσεις τον εχθρό! Ήταν χαζό, ηλίθιο, γελοίο, όμως το έκανε ο Θεός! Ο Γεδεών και η ομάδα του μπορούσαν να ευχαριστούν μονάχα το Θεό για τη νίκη, επειδή το μόνο που έκαναν αυτοί ήταν κάτι χαζό, όπως το να σπάνε πιάτα, να ανεμίζουν δαυλούς, και να ουρλιάζουν με όλη τους τη δύναμη, ενώ ο Θεός έκανε τη βρώμικη δουλειά! Ποιος ήταν δυνατόν να μπορέσει να πάρει τον έπαινο γι' αυτό το είδος της μάχης εκτός από τον Κύριο; Σίγουρα όχι ένας χαζός σαν το Γεδεών, που ήταν αρκετά τρελός για να πιστέψει το Θεό, και να κάνει αυτό που του είπε! Όμως ήταν πρόθυμος να γίνει ένας χαζός, και ένας περίγελος, εφ' όσον έτσι γινόταν η δουλειά!

Τι στιγμή που προσπαθείς να κατανοήσεις το σχέδιο του Κυρίου με τη δική σου λογική, καλύτερα να τα παρατήσεις, επειδή μάλλον ποτέ να δεν θα τα καταφέρεις μ' αυτό τον τρόπο όπως και να 'χει. "Μήπως ο Ισραήλ καυχηθεί εναντίον μου, λέγων, "Η χειρ μου με έσωσε"! Κριτές 7:2.

Και τι άλλο να πω περισσότερο; Επειδή δε θα μου έφτανε ο χρόνος για να σας πω για τον Βαράκ, και για έναν τρελό σαν τον Σαμψών! Τι απαίσιο παράδειγμα ήταν κι αυτός ο μακρυμάλλης, να τρέχει πάντα πίσω από  γυναίκες, να μπλέκεται σε καυγάδες, και να μεθοκοπάει με τους φίλους του, να σκαρώνει φάρσες, και να βάζει στοιχήματα! Ένας τύπος που σώριασε χίλιους Φιλισταίους με το σαγόνι ενός γαϊδάρου, που φερόταν σαν γάιδαρος ο ίδιος, μερικές φορές! Κριτές 14-16. Τι ριψοκίνδυνος, ασυμβίβαστος, τρελός τρόπος για να σώσει ο Θεός το λαό Του, χρησιμοποιώντας έναν επαναστάτη αντάρτη σαν κι αυτόν! 
Μήπως έκανε λάθος ο Θεός; Ή μήπως προσπαθούσε να δείξει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε, ακόμη και κάποιον σαν κι εσένα, με το να μας δίνει τέτοια ενθαρρυντικά παραδείγματα από τις επιτυχημένες αποτυχίες Του, τις απίθανες αντιθέσεις Του, τους τολμηρούς επαναστάτες Του, που τόλμησαν να εμπιστευτούν Αυτόν, και όχι τους εαυτούς τους, και να  δώσουν όλη τη δόξα σ' Αυτόν, επειδή ήξεραν ότι έπρεπε να είναι ο Θεός!


Δε θα ήταν πολύ πιο αξιοπρεπές και αποδεκτό για το Βασιλέα των βασιλέων, τον Ιησού, να είχε γεννηθεί σ' ένα παλάτι, με την παρουσία διαπρεπών αυλικών, και με όλες τις τιμές και τη δόξα της κοινωνίας;  Αντίθετα όμως, Αυτός γεννήθηκε στο βρώμικο πάτωμα ενός αχυρώνα κάτω από τις αγελάδες και τα γαϊδούρια, τυλιγμένος με κουρέλια και ξαπλωμένος μέσα σε μια ταΐστρα ζώων,  με ένα παρδαλό τσούρμο φτωχών μικρών βοσκών να γονατίζουν στο πάτωμα δίπλα Του; Η φάτνη έχει δοξαστεί τόσο πολύ από τον Άνθρωπο από τότε και μετά, που ξέχασαν για τι τη χρησιμοποιούσαν! Δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα χοντροκομμένο κουτί με άχυρο, για να τρώνε οι αγελάδες!

Δε θα ήταν καλύτερα αν ο πατέρας Του ήταν ένας προεξέχων ηγεμόνας, αντί να είναι ένας ταπεινός ξυλουργός; Δεν θα ήταν πιο εύκολο για τον Ιησού και τους οπαδούς Του, και δε θα είχε προάγει το Έργο Του λίγο πιο γρήγορα, αν είχε την επιδοκιμασία της κατεστημένης τάξης; Και δεν ήταν κάπως ταπεινωτικό για τους ταπεινούς γονείς Του να γίνουν φυγάδες από την αδικία, και να φύγουν από τη χώρα σαν κοινοί εγκληματίες, επειδή έφεραν στη ζωή τον αρχηγό μιας ανταγωνιστικής επαναστατικής κυβέρνησης, της Βασιλείας του Θεού; Ματθαίον 1-2.

Και δε θα ήταν καλύτερα γι' Αυτόν να είχε ζήσει λίγο πιο κόσμια και αποδεκτά, αντί να έχει γεννηθεί μέσα στο στάβλο κάποιου άλλου ανθρώπου, να σουφρώνει την τροφή του μέσα απ' τα χωράφια άλλων ανθρώπων, και να κοιμάται στα σπίτια άλλων ανθρώπων; Συμπεριλαμβανομένου και του σπιτιού δύο χαριτωμένων νεαρών ανύπαντρων γυναικών, της Μαρίας και της Μάρθας, και να θαφτεί μέσα στο μνήμα ενός άλλου ανθρώπου; Λουκάς 10:38-42 και Ιωάννη 19:38-42. Έπρεπε πάντα να προκαλεί το θρησκευτικό κατεστημένο, να αψηφά τη συμβατικότητα, να καταστρέφει τις παραδόσεις, και να απειλεί το στάτους κβο; Έτσι ώστε, να εκτελεστεί μαζί με κοινούς εγκληματίες, και να αφήσει πίσω του την κακιά φήμη ότι ήταν σύντροφος τελωνών και αμαρτωλών, ένας φαγάς και ένας κρασοπότης, συχνά με την συντροφιά μεθύστακων και πορνών, ένας παράνομος, ένας που ξεσήκωνε τα πλήθη, ένας ταραξίας της ειρήνης, ένας δαιμονισμένος φανατικός και ψευδοπροφήτης του λάθους δρόμου! Μ' αυτά τα λόγια Τον αποκαλούσαν! Δε θα μπορούσε ο Θεός να είχε χρησιμοποιήσει λιγότερο αμφιλεγόμενες τακτικές από αυτές, και να το είχε κάνει μ' έναν πιο ειρηνικό και σεβαστό και αποδεκτό τρόπο; Δε θα μπορούσε ο Βασιλεύς των Βασιλέων να είχε κάνει μια καλύτερη αρχή, αντί να μισηθεί από την αρχή; Δεν έκανε λάθος ο Θεός;

Γιατί να προσβάλει επίτηδες το σύστημα, ή την κατεστημένη τάξη; Γιατί να διαλέξει επίτηδες ένα τσούρμο από βρώμικους και μακρυμάλληδες ψαράδες, και έναν μισητό φοροεισπράκτορα για μαθητές Του; Δε θα είχες κάνει πιο εύκολη πρόοδο Ιησού, αν το είχες κάνει με τον τρόπο του Ανθρώπου, και τους είχες διαλέξει μέσα από τους μορφωμένους Σανχεντρίνους (την τοπική ιερατική σχολή) με τη συγκατάθεση των συναγωγών, και την άδεια των αρχιερέων και με άδεια από τη Ρώμη μέσω του κυβερνήτη; Δεν θα είχες κάνει μια καλύτερη αρχή, Ιησού; Δεν νομίζεις ότι θα μπορούσες να είχες βελτιώσεις τις μεθόδους σου, Κύριε; Δεν νομίζεις ότι το έκανες λίγο πάρα πολύ δύσκολο από την αρχή, ώστε να υποφέρεις αδικαιολόγητες και μη αναγκαίες δυσκολίες και διωγμό λόγω των δικών Σου παράτολμων μεθόδων και της έλλειψης σύνεσης, Ιησού;

Έπρεπε να είσαι ένας τέτοιος επαναστάτης, και να διαλέξεις ένα τέτοιο παρδαλό πλήθος ακαμάτηδων, συμπεριλαμβάνοντας μερικές από τις χειρότερες πόρνες και τους εξτρεμιστές της πόλης; Θα έπρεπε να υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος! Σίγουρα δε χρειαζόταν να κάνεις τόσα πολλά πράγματα μ' έναν τόσο φριχτό τρόπο!  Μπορεί να καταλάβει κανείς ότι έκανες μερικά λάθη, όμως το να πηγαίνεις τόσο επίμονα και πεισματικά ενάντια σε κάθε αποδεκτή λογική και νοημοσύνη και συνήθεια, δεν ήταν αυτό λίγο ανόητο, Κύριε; Δεν ήξερες ότι με το να ξυλοκοπήσεις τους αργυραμοιβούς στο Ναό μια φορά, θα μπορούσαν να το είχαν παραβλέψει σαν μια κάποια παρά το δέον εκκεντρικότητα κάποιου τρελού που του λασκάρισαν λίγο οι βίδες του, όμως το να τους μαστιγώσεις, και να καταστρέψεις τα έπιπλά τους, και να σκορπίσεις όλα τους τα λεφτά τρεις φορές, ξέρεις ότι αυτό παραήταν πολύ! Επόμενο ήταν ότι κάποιος θα θύμωνε και θα σε συνελάμβανε στο τέλος! Ιωάννην 2:13-16, Ματθαίον 21:12-13, και Μάρκον 11:15.

Μας έχεις δυσκολέψει πάρα πολύ, Κύριε, να Σε εξηγήσουμε στην ευυπόληπτη κοινωνία, το γιατί έπρεπε να είσαι τόσο ασυμβίβαστος και αμφισβητήσιμος, ένας τέτοιος εικονοκλάστης! Δε θα μπορούσες να είχες συμβιβαστεί λιγάκι μόνο σε μερικά από αυτά τα ζητήματα, και να μην συνέχιζες να ρίχνεσαι κατακούτελα πάνω στις θρησκευτικές αρχές με τα επαναστατικά σου δόγματα; Δε θα μπορούσες να είχες εξευγενίσει τον τρόπο Σου και το μήνυμά σου λιγάκι, έτσι ώστε να μην είναι τόσο πολύ δύσκολο να το χωνέψουμε, έτσι όπως τότε που είπες στους μαθητές Σου να φάνε τη σάρκα Σου και να πιούνε το αίμα Σου; Και βέβαια, θα μπορούσαν να είχαν σκεφτεί ότι άρχισες να διδάσκεις τον κανιβαλισμό! Ιωάννην 6:48-63.

Κύριε, θα πρέπει να υπήρχε ένας καλύτερος τρόπος! Και σίγουρα θα μπορούσες να έχεις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από αυτές! Η ιδέα αυτή Εσύ να κατασκηνώνεις πάνω στα χόρτα κάτω από τα δέντρα! Ήξερες ότι  επόμενο ήταν να κάνει τα φρύδια ορισμένων να σηκωθούν, και να δημιουργήσει ερωτήματα για το χαρακτήρα σου και την ηθικότητά τη δική Σου, και αυτή των μαθητών Σου, που ήταν μια μάλλον αμφισβητήσιμη ομάδα χαρακτήρων για να ξεκινήσει κανείς! Σίγουρα θα πρέπει να έχεις κάνει λάθος, Κύριε, σε μερικά από αυτά τα πράγματα, και θα μπορούσες να είχες κάνει μερικά από τα πράγματα αυτά με κάποιο καλύτερο τρόπο!

Και σα να μην έφταναν όλ' αυτά, έπρεπε να διαλέξεις εκείνον το φανατισμένο τον Παύλο να γίνει ένας από τους ηγετικούς αποστόλους Σου! Θα έπρεπε να γνώριζες ότι δεν θα άρεσε στους Ιουδαίους να κλέψεις ένα από τα κορυφαία στελέχη τους, και να το μεταλλάξεις σ' έναν ριζοσπάστη Χριστιανό! Θα μπορούσες να ήξερες ότι ακόμη και οι μαθητές Σου, θα είχαν αμφισβητήσει την ειλικρίνεια ενός τέτοιου ανθρώπου, και θα το έβρισκαν δύσκολο να πιστέψουν ότι είχες κάνει ένα τέτοιο πράγμα, να πάρεις το χειρότερο διώκτη τους, και να περιμένεις να πιστέψουν ότι τώρα ήταν ο καρδιακός τους φίλος, μετά απ' όλη τη ζημιά που τους είχε κάνει!

Πραγματικά, Κύριε, σίγουρα τα κάνεις όλα μάλλον δύσκολα! Σίγουρα μερικά από αυτά ήταν λάθος! Θα μπορούσαμε να έχουμε καταλάβει τους χαζούς, αμόρφωτους οπαδούς Σου, ότι έκαναν μερικές γκάφες όπως αυτές, όμως Εσύ, Κύριε, ο αρχηγός τους! Πώς θα μπορούσες Εσύ να έχεις βρεθεί ένοχος μιας τέτοιας ανάρμοστης συμπεριφοράς; Τι περίμενες να σκεφτούν οι άνθρωποι; Και βέβαια θα σε κατηγορούσαν ότι ήσουν ένας μεθύστακας και ένας φαγάς, ένας άσωτος, και ένας εξτρεμιστής επαναστάτης! Πραγματικά δεν τους διευκόλυνες και πολύ για να σε αποδεχτούν, επειδή η μέθοδός Σου, και το μήνυμά Σου, ήταν φοβερά δύσκολα να τα χωνέψει κανείς για οποιονδήποτε από εμάς που είμαστε συνηθισμένοι ακόμη και στην πιο ελάχιστη υπόληψη! Δεν νοιαζόσουν καθόλου για τις γνώμες των ανθρώπων; Δεν ενδιαφερόσουν για το τι σκεφτόταν οι άνθρωποι για σένα και για τους οπαδούς Σου; Οι ιστορίες που κυκλοφορούσαν για Σένα και για τους άντρες, και τις γυναίκες που σε ακολουθούσαν, δεν σήμαιναν τίποτα για σένα;

Κύριε, πως μπόρεσες να το κάνεις αυτό σε μας; Γιατί έπρεπε να μας το κάνεις τόσο δύσκολο, να Σε εξηγήσουμε στην κοινωνία; Όταν οι πράξεις σου ήταν σχεδόν αδικαιολόγητες, τι περίμενες να πιστέψει η κοινωνία; Αυτοί μπορούν να σχηματίσουν γνώμη μόνο από αυτά που βλέπουν και ακούνε, και αυτά είναι αρκετά άσχημα!

Κύριε, σε παρακαλούμε άφησέ μας να βελτιώσουμε τις μεθόδους σου, και να εξευγενίσουμε το μήνυμά Σου λίγο, να εξαλείψουμε μερικά από αυτά τα αδιάλλακτα, αμφιλεγόμενα χαρακτηριστικά της υπηρεσίας Σου! Κύριε, εμείς δε θέλουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη που έκανες Εσύ! Σε παρακαλούμε βοήθησέ μας να είμαστε πιο αποδεκτοί στα μάτια του Κόσμου! Δε θα μπορούσαμε να το κατατάξουμε αυτό ανάμεσα στο "μεγαλήτερα τούτων θέλετε κάμει"; Ιωάννην 14:12. Ότι εμείς, αντίθετα από Εσένα, καταφέρνουμε να γινόμαστε αποδεκτοί στην κοινωνία, και ακόμη και αναγνωρισμένοι και ευλογημένοι από αυτήν, και ακόμη ότι συνεργαζόμαστε με αυτήν; Και σ' αυτήν την περίπτωση, δε θα μας επέτρεπες να  "ομοζυγούμε με τους απίστους". Β' Κορινθίους 6:14.

Δε θα μπορούσες απλώς, στη δικιά μας περίπτωση, να το κάνεις λίγο πιο ομόζυγο, ώστε να μην έχουμε να υποφέρουμε το είδος του διωγμού που είχατε Εσύ και οι πρώτοι μαθητές Σου; Δε θα πρέπει να έχουμε μάθει κάτι από το Δικό Σου χαρακτηριστικά κακό παράδειγμα, για το τι να μην κάνουμε την επόμενη φορά; Σίγουρα θα μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από αυτά τα λάθη Σου! Αλλιώς, Κύριε, αν οι μαθητές Σου σ' όλη την ιστορία πρόκειται να ακολουθούν ένα τέτοιο αντικομφορμιστικό παράδειγμα όπως το δικό Σου, δεν πρόκειται να έχουν τίποτε άλλο εκτός από προβλήματα από την αρχή μέχρι το τέλος, επειδή ξέρεις ότι ο Κόσμος δεν πρόκειται να το ανεχτεί, και η Χριστιανοσύνη θα εξαλειφθεί εντελώς!

Και Κύριε, θα έπρεπε επίσης να έχεις πολύ περισσότερο σεβασμό για το ναό και τις συναγωγές τους, επειδή ξέρεις ότι τα κτίρια είναι το θεμέλιο κάθε θρησκείας, και χωρίς αυτά, που θα ήταν η θρησκεία μας; Γιατί, δε θα μπορούσαμε να έχουμε τελετουργίες, και που θα λέγαμε ότι ανήκουμε χωρίς το δόγμα μας; Θα ήμασταν έξω στο κρύο, Κύριε, χωρίς τίποτα άλλο για να κάνουμε από το να μαρτυράμε, και θα δε θα είχαμε κανένα στήριγμα ή υποστήριξη εκτός από τη Δικιά Σου. Τώρα, αυτό δεν είναι και πολύ καλή επιχειρηματική νοοτροπία, και σίγουρα δε θα αντέχαμε και πολύ μ' ένα τέτοιο ρυθμό! Κοίταξε τι συνέβη στους υπόλοιπους από τους οπαδούς Σου σ' ολόκληρη την ιστορία, που επέμεναν να αψηφούν την κατεστημένη θρησκευτική τάξη, και να κηρύττουν στους δρόμους χωρίς φανερά μέσα συντήρησης, χωρίς δουλειές, χωρίς σπίτια, χωρίς κυβερνητική αναγνώριση! Σχεδόν χωρίς εξαίρεση, από τους πρώτους Σου προφήτες μέχρι τους τελευταίους Σου μάρτυρες, τους γελοιοποίησαν, τους χλεύασαν, τους αντιμετώπισαν με δυσπιστία, τους φυλάκισαν, τους επέβαλαν πρόστιμα, τους ξυλοκόπησαν και τους σκότωσαν ακόμα!

Μα τι θα μπορούσες να περιμένεις, Κύριε; Δε γνώριζες ότι οι άνθρωποι δε θα ανεχόντουσαν ένα τέτοιο πράγμα! Η κοινωνία δε θα μπορούσε να αφήσει τέτοιους ανθρώπους να τρέχουνε παντού ελεύθεροι, χωρίς κάποιο είδος κανονισμού και ελέγχου! Θα μπορούσε να υπονομεύσει ολόκληρη την οργάνωσή τους, και να καταστρέψει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στη θρησκεία τους, στα κτίριά τους και στους θρησκευτικούς αρχηγούς τους. Ξέρεις ότι δε γίνεται  αυτό, Κύριε! Τα πάντα πρέπει να γίνονται με τάξη και ασφάλεια, και δεν μπορούμε να έχουμε όλους αυτούς τους φανατισμένους θρησκομανείς εδώ και εκεί ελεύθερους να φωνάζουν, "Ο Ιησούς σ' αγαπάει!" Είναι αναπόφευκτο να το αποκαλέσουν διατάραξη της δημόσιας τάξης, επειδή δεν είναι σύμφωνα με τη δικιά τους τάξη, ή τη συνηθισμένη τάξη της ημέρας!

Δεν έχεις κάνει λάθος, Κύριε; Δεν υπάρχει κάποιος καλύτερος τρόπος που θα μπορούσες να κάνεις τα πράγματα; Με μια κάπως καλύτερη τάξη ανθρώπων και με μερικές πιο αποδεκτές μεθόδους και με ένα λιγότερο προσβλητικό μήνυμα, κάτι που δε θα ενοχλούσε και δε θα αναστάτωνε τους ανθρώπους τόσο πολύ, και δε θα τους έκανε τόσο εξοργισμένους μαζί Σου; Οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να έχουμε κάποια υπόληψη, και οι άλλοι να σκέφτονται καλά για μας, και να είμαστε σεβαστοί στις κοινότητές μας! Οι περισσότεροι από εμάς δεν ενδιαφερόμαστε να γινόμαστε επικεφαλίδες στα νέα, Κύριε! Ειδικά όχι με αυτό τον κάπως κακόγουστο τρόπο. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να θεωρούνται θρησκομανείς και φανατικοί. Δε νομίζεις ότι Εσύ και οι πρώτοι Σου οπαδοί, τους δώσατε ένα μάλλον κακό παράδειγμα; Αντιλαμβάνομαι, Κύριε, ότι πράγματι διέδωσαν το Ευαγγέλιο σ' όλο τον κόσμο, όμως τι Ευαγγέλιο κι αυτό!

Και τι πειράζει  λίγη επίσημη ανώτερη μόρφωση; Δε νομίζεις ότι Εσύ και οι μαθητές Σου, θα είχατε αναγνωριστεί πολύ πιο πρόθυμα από τους ευυπόληπτους πολίτες, αν ήσασταν λίγο πιο εγγράμματοι και μορφωμένοι και έμπειροι στους τρόπους του κόσμου, και σ' αυτά που προσδοκεί από τους θρησκευτικούς ηγέτες του;

Και να πεις και το άλλο, ότι ο ναός τους επρόκειτο να καταστραφεί! Δεν ήταν αυτό ιεροσυλία και βλασφημία, ότι αυτό ακριβώς που αποκαλούσαν Οίκο του Θεού, ήταν καταδικασμένο να καταστραφεί; Ματθαίος 24:2. Αν εμείς λέγαμε τέτοια πράγματα, ποιος θα περίμενες να ακολουθήσει εμάς έπειτα, Κύριε; Κανένας, εκτός από τα ρεμάλια της κοινωνίας όπως είχες Εσύ, ή που είχε ο Ιερεμίας, ή που είχε ο Άγιος Φραγκίσκος, η μερικοί από εκείνους τους άλλους τους δικούς σου ασυμβίβαστους αντικομφορμιστές! Αυτό δε θα μας οδηγούσε πουθενά με την κοινωνία και το πλατύ κοινό, όπως δεν οδήγησε αυτούς πουθενά παρά στη φυλακή και στην καταδίκη και στην εκτέλεση! Είμαι σίγουρος ότι πρέπει να έχουμε μάθει κάτι από όλα αυτά, Κύριε! Και δεν ενδιαφερόμαστε να επαναλάβουμε τα δικά Σου λάθη! Σ' αυτή τη σύγχρονη και πολιτισμένη εποχή, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε νέες, βελτιωμένες και πιο πολιτισμένες μεθόδους, πιο συνεπείς με την επιστημονική εποχή των μορφωμένων ανθρώπων μέσα σε μια εύπορη κοινωνία!

Και τελευταίο, αλλά όχι και λιγότερο σημαντικό, Κύριε, αυτή η δουλειά του να ξαναγυρίσουμε μετά από χιλιάδες χρόνια σε μια πρωτόγονη συνεργατική κοινωνία, τέτοια όπως των μαθητών Σου, όπου οι άνθρωποι μοιράζονται και έχουν τα πάντα κοινά, και ζουν μαζί και δεν αφιερώνουν το χρόνο τους σε τίποτα άλλο εκτός από προσευχές, δοξολογίες, μελέτη της Βίβλου και μαρτυρία! Αυτό είναι ένα πράγμα του παρελθόντος, και προφανώς δεν έφερε και καλό αποτέλεσμα επειδή οι κατεστημένες εκκλησίες διέκοψαν την εφαρμογή του! Όπως μπορείς να καταλάβεις, αυτό δεν είναι ελκυστικό για τους περισσότερους ανθρώπους! Πόσοι από μας θέλουμε να μοιραστούμε τα κερδισμένα με ιδρώτα μετρητά μας με άλλους, όχι και τόσο ευλογημένους; Άσ' τους να πάνε και να κερδίσουν τα δικά τους! Σίγουρα πρέπει να χρειαζόμαστε ορισμένα πράγματα που να τα αποκαλούμε δικά μας, και κάποιο μέρος για να γέρνουμε το κεφάλι μας! Πράξεις 2:44-47 και 4:31-35.

Δεν μπορούμε να είμαστε μόνο της περιπλάνησης, όπως Εσύ και οι μαθητές Σου, Κύριε! Ακόμα και ο μεγάλος Σου ο απόστολος, ο Παύλος! Για φαντάσου να "περιπλανιέται!" Α' Κορινθίους 4:11. Αυτό είναι αδιανόητο σ' αυτή τη σύγχρονη εποχή! Απλά αυτό δε γίνεται άλλο πια! Ξέρεις ότι ένα τέτοιο είδος ζωής, είναι επόμενο να επισύρει κριτική και απέχθεια από μια μοντέρνα κοινωνία που πιστεύει ότι η ζωή μας καθορίζεται από την αφθονία των πραγμάτων που αποκτούμε, και όχι από κάποιες απλές αόριστες και αβέβαιες πνευματικές αξίες;

Κύριε, πρέπει να είμαστε τόσο τελείως αποκηρυγμένοι από τον κόσμο, για να παραμείνουμε αποχωρισμένοι και ασυμβίβαστοι, και για να μην παρασυρθούμε ξανά πίσω σ' αυτόν; Πρέπει να απορριφθούμε εντελώς από τους ανθρώπους, για να οδηγηθούμε σε Σένα; Πρέπει να κάψουμε εντελώς τα γεφύρια πίσω μας, έτσι ώστε να μας είναι αδύνατο να ξαναγυρίσουμε;  Δε ζητάς λίγο πάρα πολλά, με το να μας κάνεις τέτοια απόβλητα της κοινωνίας όπως ήταν ο Παύλος, καθώς είπε ότι ήταν οι απόστολοι, τέτοια κατακάθια της ανθρωπότητας όπως ήταν οι πρώτοι οπαδοί Σου, Κύριε; Τέτοιοι απροσάρμοστοι, παράξενοι χαρακτήρες, φανατικοί και αλλόκοτοι άνθρωποι; Α' Κορινθίους 4:13. Αν πάμε τόσο μακριά, δε θα μπορέσουμε ποτέ να επιστρέψουμε ξανά! Η κοινωνία δε θα μας ξαναδεχτεί. Θα μπορούσε να φέρει διχόνοια, και προδοσία από εκείνους που δεν είναι πιστοί, όπως έκανε ο Ιούδας σε Σένα! Θα μπορούσε να προσβάλλει τόσους πολλούς αδύναμους αδερφούς, που θα απομέναμε πολύ λίγοι, και θα μπορούσαμε να πείσουμε πολύ λίγους να ακολουθήσουν τέτοιες ακρότητες πιστότητας, αφοσίωσης, και δόγματος! Όπως συνέβηκε σε Σένα μετά από εκείνο το "αίμα και σάρκα κήρυγμα"! Ιωάννην 6:48-66.

Ναι, ο Γεδεών πραγματικά έχασε το μεγαλύτερο μέρος από το στρατό του μέσα από έναν τέτοιο εξτρεμισμό, όμως αυτό ήταν πολύ καιρό πριν, Κύριε, και τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα! Υποτίθεται ότι δεν πρέπει να κάνεις τις δοκιμασίες τόσο σκληρές σήμερα, Κύριε, που να χάνεις τον περισσότερο στρατό Σου! Που θα ήταν η κατεστημένη εκκλησία, αν το έκανε αυτό σήμερα; Δεν θα είχαν μείνει πολλοί! Ακόμα και οι δικοί Σου μαθητές Σε εγκατέλειψαν, για μερικά από τα σκληρά Σου λόγια! Ιωάννην 6:66. Αυτό είναι πάρα πολύ, Κύριε. Ποτέ δε θα έχεις ένα μεγάλο στρατό μ' αυτό τον τρόπο! Ποτέ δε θα είμαστε πολύ δημοφιλείς, εφαρμόζοντας τέτοιες ακρότητες όπως αυτές! Ποτέ δε θα γίνουμε πλατιά αποδεκτοί, αν κηρύττουμε και εφαρμόζουμε τα πάντα μέσα από τη Βίβλο! Σίγουρα δε θα το περίμενες αυτό από εμάς! Είναι απλώς πάρα πολύ! Πρέπει να είναι λάθος! Σε παρακαλούμε μην το ζητάς αυτό από μας! Πρέπει κι εμείς να είμαστε τόσο διαφορετικοί; Δεν κάνεις κάποιο λάθος, Κύριε; Δεν υπάρχει κάποια άλλη οδός;

Τι λέει η Βίβλος για όλα αυτά;: "Εγώ είμαι η Οδός, και η Αλήθεια, και η Ζωή. Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' Εμού .... Στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός, η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν .... Πολλοί είναι οι κεκλημένοι, ολίγοι δε οι εκλεκτοί! .... Ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς  έχουν κληθεί Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τους σοφούς, και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τα ισχυρά .... Πολλοί λοιπόν εκ των μαθητών αυτού,  ακούσαντες είπον, "Σκληρός είναι ούτος ο Λόγος, τις δύναται να ακούη αυτόν;" .... Έκτοτε πολλοί των μαθητών Αυτού εστράφησαν εις τα οπίσω, και δεν περιεπάτουν πλέον μετ' αυτού! .... Είπε λοιπόν ο Ιησούς προς τους δώδεκα, "Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε;" Και μια άλλη φορά, "Οι μαθηταί πάντες αφήσαντες Αυτόν, έφυγον."

"Ας εξερχώμεθα λοιπόν προς Αυτόν έξω του στρατοπέδου, τον ονειδισμόν Αυτού φέροντες." Επειδή "Εαυτόν εκένωσε, λαβών δούλου μορφήν .... Καταπεφρονημένος και απερριμένος υπό των ανθρώπων, άνθρωπος θλίψεων, και δόκιμος ασθενείας. Από καταθλίψεως και κρίσεως ανηρπάχθη .... και ο τάφος Αυτού διωρίσθη μετά των κακούργων, πλην εις τον θάνατον Αυτού εστάθη  μετά του πλουσίου .... Και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά Μου .... και τότε θέλει ελθεί το τέλος .... Επειδή όμως δεν είσθαι εκ του κόσμου, αλλ' Εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος. Εάν Εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει .... Όστις δέχεται εσάς, Εμέ δέχεται, και όστις δέχεται Εμέ, δέχεται τον αποστείλαντά Με .... Δεν είναι μαθητής ανώτερος του διδασκάλου, ουδέ δούλος ανώτερος του κυρίου αυτού." Ιωάννην 14:6, Ματθαίον 7:14, 22:14  Α' Κορινθίους 1:26-27  Ιωάννην 6:60,66,67 Ματθαίον 26:56, Εβραίους 13:13, Φιλιππησίους 2:7, Ησαΐας 53:3,8,9, Ματθαίον 24:9,14, Ιωάννην 15:19,20, Ματθαίον 10:40, 10:24.

Ο Θεός δεν κάνει λάθη, και ακόμη και "το μωρόν του Θεού είναι σοφώτερον των ανθρώπων, και το ασθενές του Θεού είναι ισχυρότερον των ανθρώπων." Δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός από τον τρόπο του Θεού. Ακούστε Τον! Και λέγει προς αυτούς "Έλθετε οπίσω Μου, και θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων. Οι δε αφήσαντες ευθύς άπαντα ...., ηκολούθησαν Αυτόν ..... μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού ....  Διότι όστις αισχυνθή δι' εμέ και δια τους λόγους Μου εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου θέλει αισχυνθή δι' αυτόν, όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων." Να προσέχετε "όταν πάντες οι άνθρωποι σας ευφημήσωσι!" Α' Κορινθίους 1:25, Ματθαίον 4:19-20, Φιλιππησίους 2:8, Μάρκον 8:38, Λουκάς  6:26...

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 1970.

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Από το Περλ Χάρμπορ στον Γολγοθά.

Υπάρχουν πολλά περισσότερα στοιχεία, από την ιστορία του Περλ Χάρμπορ την τελευταία δραματική παραγωγή του Χόλιγουντ, απ' όσα θα σου έδιναν για να πιστέψεις. Στην πραγματικότητα, η έκδοση αυτή του Ντίσνεϊ ωχριά σε σύγκριση με τις αληθινές ιστορίες που ήρθαν στο φως, από εκείνη τη φριχτή εποχή.

Πάρτε για παράδειγμα την ιστορία του Τζέικομπ Ντισέιζερ, που ήταν σε υπηρεσία μάγειρα στην Καλιφόρνια, όταν πρωτοάκουσε για την επίθεση. Οργισμένος γι' αυτό που είχαν κάνει οι Γιαπωνέζοι, ορκίστηκε να πάρει προσωπική εκδίκηση. Και τον Απρίλιο του 1942, του δόθηκε αυτή η ευκαιρία, καθώς ένα βομβαρδιστικό Β 25 των επιδρομών του Ντουλίτλ χτυπούσε το Τόκιο.

Στη διάρκεια εκείνης της μοιραίας επιδρομής, το αεροπλάνο του Ντισέιζερ έμεινε χωρίς καύσιμα, και το πλήρωμά του έπεσε με αλεξίπτωτα πάνω σε εχθρικό έδαφος. Ο Ντισέιζερ πιάστηκε αιχμάλωτος, και πέρασε τους επόμενους 40 μήνες σαν αιχμάλωτος πολέμου, από τους οποίους 34 μήνες σε αυστηρή απομόνωση. Τρεις από τους φίλους του εκτελέστηκαν, και ένας άλλος πέθανε αργά από λιμοκτονία.

Με πολύ χρόνο ελεύθερο για να σκέφτεται, ο Τζέικ αναρωτιότανε: Τι κάνει τους ανθρώπους να μισούν ο ένας τον άλλον; Και επίσης αναρωτιότανε: Μήπως λέει κάτι η Βίβλος σχετικά με το να αγαπάς τους εχθρούς σου;

Ζήτησε από τους δεσμοφύλακές του να φέρουν μια Βίβλο, και τελικά του δώσανε μια. Τη διάβαζε συναρπασμένος, διαβάζοντας ξανά και ξανά μερικά κομμάτια για έξη ή και παραπάνω φορές. Έπειτα, μετά από δέκα μέρες μελέτης, ζήτησε από τον Ιησού να τον συγχωρέσει για τις αμαρτίες του. Θυμάται το εξής, "ξαφνικά ... όταν κοίταξα τους αξιωματικούς και τους φρουρούς του εχθρού μου, ... αντιλήφθηκα ότι .. αν ο Ιησούς δεν είναι μέσα σε μια καρδιά, είναι φυσικό να αισθάνεσαι σκληρότητα. 
Το μίσος της πίκρας μου ... μετατράπηκε σε λύπηση αγάπης. "Καθώς θυμήθηκε τα λόγια του Ιησού από το σταυρό, "Πατέρα, συγχώρεσέ τους, επειδή δεν ξέρουν τι κάνουν" Λουκάς 23:34, ζήτησα από το Θεό να συγχωρήσει τους βασανιστές τους.

Τον Αύγουστο του 1945, οι αλεξιπτωτιστές απελευθέρωσαν τον Ντισέιζερ από το κελί της φυλακής του. Μετά τον πόλεμο, ένας στρατιωτικός ιερέας από το προσωπικό του Στρατηγού Μακάρθρουρ, έψαχνε κάτι που θα βοηθούσε στην εξάλειψη του μίσους ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία. Συνάντησε κάποιον που είχε διαβάσει την μαρτυρία του Ντισέιζερ μετά την απελευθέρωσή του, και σύντομα η ιστορία του εκδόθηκε σαν ένα βιβλιαράκι που ονομαζόταν, " Ήμουν Φυλακισμένος στην Ιαπωνία".
Και εδώ είναι που η ιστορία ξεπερνά σε δραματικότητα το Χόλιγουντ. Ο Πιλότος του Ιαπωνικού Ναυτικού Μιτσούο Φουτσίνται, ήταν ο Επικεφαλής της ιστορικής επιδρομής της 7ης Δεκεμβρίου στο Περλ Χάρμπορ. Είχε προτείνει να μη γίνει επιδρομή στην Αμερικανική Βάση, όμως όταν του δόθηκαν οι διαταγές να προχωρήσει με την επιχείρηση, ο Φουτσίντα ηγήθηκε της επίθεσης.

Τελικά είχε στο ιστορικό του περισσότερες από δέκα χιλιάδες ώρες μάχης. Όμως η πιο κοντινή με το θάνατο στιγμή του Φουτσίντα ήταν στο έδαφος της Ιαπωνίας. Ήταν στη Χιροσίμα τη μέρα πριν από το ρίξιμο της ατομικής βόμβας. Γλύτωσε από το θάνατο όταν τον κάλεσαν στα Επιτελικά Γραφεία του Τόκιο.

Όταν έληξε ο πόλεμος, ο πλοίαρχος Φουτσίντα επέστρεψε στο αγρόκτημα της οικογένειάς του κοντά στην Οζάκα. Αργότερα, βγαίνοντας από ένα τρένο στο Τόκιο, του έδωσαν ένα αντίτυπο από το φυλλάδιο του Ντισέιζερ που του έδωσε το ερέθισμα να αρχίσει να διαβάζει τη Βίβλο. Και παρά την την Ιαπωνική παράδοσή του για τη θρησκεία Σίντο, δέχτηκε τον Ιησού σαν Σωτήρα του. Πόσο υπέροχοι είναι οι τρόποι του Θεού! Ένας Αμερικανός αεροπόρος αιχμαλωτίζεται, γίνεται Χριστιανός, και η μαρτυρία του οδηγεί τον πρώτο πιλότο των εχθρών του στον Ιησού Χριστό...

Charles Colson.

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Η Ιστορία του Τόμι.

Ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάμε τη δύναμη του γραπτού λόγου! Που θα ήμασταν σήμερα χωρίς αυτόν, χωρίς τα πέντε πρώτα Βιβλία του Μωυσή, χωρίς τα χρονικά της ιστορίας στο Λόγο του Θεού, χωρίς τους Ψαλμούς του Δαβίδ, τις καταγραμμένες προφητείες και της Παλαιάς Διαθήκης και της Καινής Διαθήκης, χωρίς την καταγραφή των Ευαγγελίων και του Βιβλίου των Πράξεων; Τι θα κάναμε χωρίς τις Επιστολές των Αποστόλων, που είναι όλες διατηρημένες για μας μέσα στην Καινή Διαθήκη χάρη στην προνοητικότητα αυτών των ανθρώπων, των λόγιων, των γραμματέων, των βοηθών, των σπουδαστών και των οπαδών, να παραδοθούν σε μας ακόμα και μέχρι σήμερα, για να συνεχίζουν μια αδιάκοπη υπηρεσία προς τα εκατομμύρια των παιδιών του Θεού μέσα σ' όλες τις εποχές!

Τολμώ να πω ότι κανείς από αυτούς, δεν αντιλήφθηκε ποτέ πόσο σημαντικά επρόκειτο να γίνουν εκείνα τα γραπτά, στα χρόνια και στις γενιές που θα ακολουθούσαν. Ο απόστολος Παύλος δε θα ήταν δυνατόν να μπορούσε να είχε διαλογιστεί το συνολικό μέγεθος της υπηρεσίας, ούτε από  μια από τις Επιστολές του, την ώρα ακριβώς που τις έγραφε! Αυτός απλώς έγραφε γράμματα έμπνευσης, παρηγοριάς, ενθάρρυνσης, δόγματος, νουθεσίας, παραίνεσης και καθοδήγησης, σε προσωπικούς φίλους και ομάδες πιστών, τους οποίους γνώριζε, ή στους οποίους είχε διακονήσει  στο παρελθόν, συμπεριλαμβάνοντας και εκείνους που ο ίδιος είχε κερδίσει για τον Κύριο, τις εκκλησίες που είχε οργανώσει προσωπικά, καθώς επίσης και τους προσήλυτους τους, και τις άλλες εκκλησίες που είχαν αναδυθεί σαν αποτέλεσμα της υπηρεσίας τους – η ατομική αλυσιδωτή έκρηξη του Ευαγγελίου!

Γι' αυτό ποτέ να μην υποτιμάτε την υπηρεσία του γραπτού λόγου! Αυτές οι Επιστολές των αποστόλων έχουν αναπαραχθεί κατά δισεκατομμύρια μέσα σε σχεδόν 2.000 χρόνια, με τα μέσα του έντυπου λόγου. Τι θα κάναμε χωρίς τη Βίβλο, το γράμμα της αγάπης του Θεού για μας; Και πόσο θαυμάσιο είναι που καταφέραμε να γνωρίσουμε τον Συγγραφέα, μέσα από τα Λόγια Του προς εμάς. "Διότι η πίστις είναι εξ ακοής, η δε ακοή δια του λόγου του Θεού". Ρωμαίους 10:17. Και η πίστη μπορεί να έρθει ακόμη και από το άκουσμα του δικού σου του λόγου, της μαρτυρίας σου, του γράμματος σου, που περιέχει τα Λόγια του Θεού προς  ένα φίλο, συγγενή ή προς κάποιον που ενδιαφέρεται!

Αυτό μου θυμίζει μια αληθινή ιστορία που άκουσα όταν ήμουν νέος, για ένα αγόρι που ονομαζόταν Τόμι. Ο Τόμι ήταν ένα μικρός ανάπηρος εφημεριδοπώλης, του οποίου το παραμορφωμένο σώμα κειτόταν σχεδόν αβοήθητο πάνω σε ένα αξιοθρήνητο στρώμα από άχυρο, δίπλα στο παράθυρο του τρίτου ορόφου μιας παλιάς μισο-κατεστραμμένης πολυκατοικίας, σε έναν πολυσύχναστο δρόμο μιας μεγαλούπολης. Μια μέρα  ζήτησε από ένα μικρό εφημεριδοπώλη φίλο του να του φέρει, "το βιβλίο για τον Άνθρωπο που πήγαινε παντού κάνοντας το καλό"! Το μικρό αγοράκι έψαξε και έψαξε για αυτό το ανώνυμο βιβλίο για τον ανάπηρο φίλο του, μέχρι που ένας βιβλιοπώλης τελικά κατάλαβε, ότι θα πρέπει να μιλάει για τη Βίβλο, και την ιστορία του Ιησού Χριστού!

Το μικρό αγοράκι μάζεψε τα λίγα χρήματα που είχε, και ο ευγενικός βιβλιοπώλης του έδωσε ένα αντίγραφο της Καινής Διαθήκης, και αυτός έτρεξε πίσω να το δώσει στον Τόμι που ήταν πάνω σ' ένα στρώμα από άχυρο στον τρίτο όροφο!

Άρχισαν να το διαβάζουν μαζί, μέχρι που ο Τόμι σώθηκε θαυματουργικά  μέσα από τα Λόγια που διάβασε στο βιβλίο, και έτσι ήθελε κι αυτός να κάνει το καλό, όπως ο Άνθρωπος μέσα στο βιβλίο, όμως ήταν ανάπηρος, και δεν μπορούσε καν να βγει από το μικρό του διαμέρισμα, του ενός δωματίου της γριάς θείας του με την οποία ζούσε! Προσευχήθηκε όμως και ζήτησε από το Θεό να τον βοηθήσει, και ο Κύριος του έδειξε ένα απλό σχέδιο!

Άρχισε με κόπο να μουτζουρωγράφει εδάφια από τη Βίβλο πάνω σε μικρά κομματάκια χαρτί, και μετά τα έριχνε από το παράθυρο του τρίτου ορόφου για να φτερουγίσουν αυτά προς τα κάτω πάνω στον πολυσύχναστο δρόμο!  Οι περαστικοί τα έβλεπαν να φτερουγίζουν πέφτοντας προς τα κάτω, και με περιέργεια τα σήκωναν για να δουν τι ήταν, μόνο για να διαβάσουν τα λόγια ενός Ανθρώπου που πήγαινε παντού κάνοντας το καλό, του Ιησού Χριστού! Πολλοί βοηθήθηκαν, ενθαρρύνθηκαν, ακόμη και σώθηκαν μέσα από την απλή υπηρεσία αυτού του μικρού παιδιού από την Καινή Διαθήκη του.

Μια μέρα ένας εύπορος επιχειρηματίας σώθηκε όταν διάβασε ένα από αυτά τα μικρά εδάφια. Κατόπιν, αφού βρήκε τον Ιησού, γύρισε στο σημείο όπου είχε βρει το μικρό κομματάκι χαρτί που τον είχε οδηγήσει στον Κύριο, αναζητώντας κάποια απάντηση για το πως βρέθηκε εκεί σ αυτό το σημείο! Ξαφνικά παρατήρησε άλλο ένα μικρό κομματάκι χαρτί να φτερουγίζει από επάνω προς το πεζοδρόμιο κάτω. Παρακολουθούσε τη σκηνή καθώς μια φτωχή και κουρασμένη ηλικιωμένη γυναίκα έσκυβε με κόπο να το σηκώσει, και παρατήρησε την όψη της να γεμίζει από χαρά καθώς το διάβαζε, και φαινόταν να έχει νέα δύναμη στο περπάτημα της, καθώς συνέχιζε το δρόμο της!

Ο επιχειρηματίας, ακίνητος τώρα στο σημείο εκείνο, κρατούσε τα μάτια του καρφωμένα προς τα πάνω, αποφασισμένος να βρει την προέλευση τους! Έπρεπε να περιμένει για πολύ ώρα, γιατί ο καημένος μικρούλης και ανάπηρος Τόμι, χρειαζόταν πολλά επίπονα λεπτά για να μουτζουρωγράψει ακόμα και ένα εδάφιο πάνω σ' ένα από εκείνα τα κομματάκια χαρτί! Ξαφνικά τα μάτια του επιχειρηματία έπεσαν πάνω σ' ένα συγκεκριμένο παράθυρο, καθώς είδε ένα λεπτό, μικρό κοκαλιάρικο χεράκι να απλώνεται προς τα έξω για να ρίξει ένα μικρό κομματάκι χαρτί, σαν εκείνο που του είχε φέρει μια ολότελα καινούργια ζωή!  Προσεκτικά παρατήρησε τη θέση του παραθύρου, ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες της βρόμικης πολυκατοικίας, και τελικά βρήκε την τρώγλη του δωματίου του Τόμι, του ιεραποστόλου του πεζοδρομίου!

Αυτός και ο Τόμι αμέσως έγιναν καλοί  φίλοι, και έφερε στον Τόμι όλη τη βοήθεια και την ιατρική φροντίδα που χρειαζόταν. Τελικά μια μέρα ρώτησε τον Τόμι αν θα ήθελε να έρθει να ζήσει μαζί του μέσα στην παλατένια βίλα  του, έξω από την πόλη.

Προς μεγάλη έκπληξη του φίλου του, ο Τόμι απάντησε, "Θα πρέπει να ρωτήσω το Φίλο μου γι' αυτό." Εννοώντας τον Ιησού!

Την επόμενη μέρα ο επιχειρηματίας ξαναγύρισε, περιμένοντας ανυπόμονα την απάντηση του Τόμι. 
Ο Τόμι του έκανε μερικές παράξενες ερωτήσεις: "Που είπατε ότι είναι το σπίτι σας;"

Ω! "είπε ο επιχειρηματίας, είναι μακριά έξω στην εξοχή, σ' ένα μεγάλο και όμορφο κτήμα. Θα έχεις ένα όμορφο δωμάτιο όλο δικό σου, και υπηρέτες για να σε φροντίζουν, νόστιμα φαγητά, ένα καλό κρεβάτι, κάθε άνεση και προσοχή, και οτιδήποτε επιθυμεί η καρδιά σου. Και η γυναίκα μου κι εγώ θα σε αγαπάμε πολύ, και θα σε αναθρέφουμε σαν δικό μας γιο."

Διστακτικά, ο Τόμι ρώτησε ξανά: "Θα υπάρχουν καθόλου άνθρωποι που θα περνάνε κάτω από το παράθυρό μου; "Σαστισμένος και κάπως αμήχανος, ξανά ο επιχειρηματίας απάντησε, λέγοντας: "Γιατί, α, όχι, μόνο ένας υπηρέτης καμιά φορά, ίσως και ο κηπουρός! Δεν καταλαβαίνεις Τόμι, είναι ένα υπέροχο κτήμα, πολύ μακριά έξω στην εξοχή, μακριά από το θόρυβο της κίνησης της πόλης και της φασαρίας των ανθρώπων!  Θα έχεις ησυχία εκεί, και θα μπορείς να ξεκουράζεσαι, και να διαβάζεις, και να κάνεις ότι θέλεις μακριά από όλη αυτή τη βρωμιά, τα καυσαέρια, το θόρυβο και τον πολυάσχολο συρφετό."

Μετά από μια μακρόχρονη σιωπή περισυλλογής, το πρόσωπο του Τόμι φαινόταν λυπημένο, επειδή δεν ήθελε να πληγώσει το νεοφερμένο φίλο του, όμως τελικά είπε ήρεμα, αλλά σταθερά, με δάκρυα στα μάτια, "Λυπάμαι, αλλά βλέπετε, δε θα μπορούσα να ζήσω ποτέ κάπου όπου οι άνθρωποι δε θα περνούν κάτω από το παράθυρό μου."

Πιστεύω ότι αυτή η απλοϊκή μα αληθινή ιστορία μέσα από τη ζωή, ήταν ένα σημείο σταθμός στη δική μου ζωή σαν μικρού παιδιού, επειδή όταν την άκουσα να μου τη λέει η μητέρα μου, αποφάσισα εκεί και τότε, με τη χάρη του Θεού, ότι δε θα ζούσα ποτέ εκεί όπου οι άνθρωποι δε θα μπορούσαν να περάσουν κάτω από το παράθυρο της υπηρεσίας και της Αγάπης του Θεού στη ζωή μου! Όπως είπε ο Τόμι, δε θα μπορούσα να ζήσω ποτέ εκεί όπου οι άνθρωποι δε θα περνούσαν κάτω από το παράθυρό μου!
"Εσύ θα μπορούσες;

Έχοντας συναντήσει μια φορά τον Άνθρωπο Εκείνο, που πήγαινε παντού κάνοντας καλό σ' εκείνους που περνούσαν κάτω από το παράθυρο της ζωής Του, πως θα μπορούσα ποτέ να ζήσω ξανά εγωιστικά, εκεί όπου οι άνθρωποι δε θα περνούσαν κάτω από το παράθυρό μου για να δεχτούν το ίδιο; "Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε". Ματθαίον 10:8. Και, "Εις πάντα δε εις τον οποίον εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ' αυτού". Λουκάς 12:48.

Εσύ ζεις εκεί όπου οι άνθρωποι μπορούν να περάσουν κάτω από το παράθυρό σου; Εσύ υπηρετείς εκείνους που το κάνουν; Υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε κάτω από το παράθυρό μας όλη την ώρα! Πρόκειται κι αυτοί να δεχτούν αυτό που χρειάζονται;           

Εδώ είναι μια αληθινή ιστορία της ζωής κάποιου τόσο απλού, τόσο αβοήθητου και τόσο απομονωμένου, που θα μπορούσες να σκεφτείς ότι δε θα μπορούσε να έχει καμιά απολύτως υπηρεσία, και θα μπορούσε   φαινομενικά να έχει κάθε δικαιολογία να μην προσφέρει υπηρεσία σε άλλους, αλλά μάλλον να χρειάζεται τους άλλους να προσφέρουν υπηρεσία σ' αυτόν. Όμως η αγάπη βρήκε ένα τρόπο!

Κάποιος περνάει κάτω από το δικό σου παράθυρο αυτή την στιγμή! Βρήκε η αγάπη σου ένα τρόπο για να τους βοηθήσει; Σου έδειξε η Αγάπη του Θεού πώς μπορείς να τους βοηθήσεις; Αυτός θα το κάνει, αν το θέλεις εσύ, άσχετα με το ποιες είναι οι συνθήκες σου, ή οι περιορισμοί σου. Επειδή και ο Θεός έχει ένα παράθυρο, και έχει υποσχεθεί ότι, αν Τον υπακούσουμε, και ανοίξουμε το παράθυρο της ζωής μας προς τους άλλους, Αυτός, "θα ανοίξει τα παράθυρα του Ουρανού, και θα βρέξει μια τέτοια ευλογία, που δε θα υπάρχει αρκετός χώρος για να τη χωρέσει". Μαλαχίας 3:10. 
Δόξα στον Κύριο!

Εσύ είσαι πιστός σε όλα τα παράθυρα της ζωής σου; Εσύ θρέφεις τα πρόβατά Του, δίνοντάς τους βοσκές χλοερές, ύδατα ανάπαυσης, και τη λιακάδα της Αγάπης Του μέσα από τα παράθυρα του Λόγου Του; Δεν τολμάς να τα απογοητεύσεις! Πρέπει να τους δώσεις αυτό που χρειάζονται! Πώς να το κάνεις; Τι μπορείς να κάνεις περισσότερο από αυτό που κάνεις τώρα; Μπορείς να μοιράζεις περισσότερα! Μπορείς να δίνεις περισσότερα! Δεν μπορείς να σταματήσεις! Για τα παιδιά του Κυρίου, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, όπως το να στέκεσαι ακίνητος! Ή πηγαίνεις μπροστά, ή ξεμένεις πίσω! Πρέπει να συνεχίσεις να προχωράς! Πρέπει να μοιράζεις ακόμη περισσότερα, καθώς, "εργάζεσαι τα έργα του πέμψαντός σε, εωσού είναι ημέρα. Έρχεται νυξ, ότε ουδείς δύναται να εργάζηται". Ιωάννη 9:4. "Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί". Εφεσίους 5:16. Να μοιράζεις περισσότερα, να μαρτυράς περισσότερο, και ο Ίδιος ο Θεός θα κάνει περισσότερα, περισσότερα απ' ότι ονειρεύτηκες ποτέ!           

Αν αρνιέσαι να δίνεις από εγωισμό, θα καταλήξεις να είσαι ένα τίποτα. "Οι μεν σκορπίζουσι, και όμως περισσεύονται, οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν. Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή, και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός. Παροιμίες 11:24-25. 
Δεν μπορείς να ξεπεράσεις το Θεό στο δόσιμο!
Ντέιβιντ Λίβινγκστον

Ο Ντέιβιντ Λίβινγκστον, ο περίφημος Βρετανός ιεραπόστολος που εγκατέλειψε την περιουσία του, για να πρωτοπορήσει στις ζούγκλες της Αφρικής, και πέθανε εκεί προσευχόμενος γονατιστός είπε μια φορά. "Ποτέ μου δεν έκανα μια θυσία! "Είχε ανακαλύψει ότι δεν μπορούσε ποτέ να ξεπεράσει το Θεό στο δόσιμο. Αν και έδωσε τη ζωή του, θα θερίσει Αιώνια Ζωή και μερίσματα από αθάνατες ψυχές, χιλιάδες σωσμένους για πάντα! Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε το Θεό στο δόσιμο;

Όμως πρόκειται να κοστίσει κάτι! Όπως είπε ο Βασιλιάς Δαβίδ, "Δεν θέλω προσφέρει ολοκαυτώματα εις Κύριον τον Θεόν μου δωρεάν! "Β' Σαμουήλ 24:24. Πρέπει να δώσεις κάτι, πρέπει να μοιράζεις στους έξω, πρέπει να ζεις δίπλα σ' ένα παράθυρο, και πρέπει να είσαι πιστός! Πρέπει να βάλεις κάτι  για να πάρεις κάτι!  Πρέπει να δώσεις για να πάρεις, να μοιράσεις για να δεχτείς, να σπείρεις για να θερίσεις, να επενδύσεις για να κερδοφορήσεις, να πεθάνεις για να ζήσεις, να θαφτείς για να αναστηθείς!...

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1971.

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Προσδιόρισε ημέρα.


Η μελέτη της Ιστορίας είναι άκρως διδακτική. «H ιστορία κρατά το κλειδί της κατανόησης του παρόντος, με το να επιμένει να ρωτά, πως αυτό ήρθε στην ύπαρξη. Νοοτροπίες και συμπεριφορές του παρόντος, οφείλουν την μορφή τους σε δυνάμεις του παρελθόντος. Το να κατανοήσουμε σωστά το παρελθόν, είναι σαν να ρίχνουμε φως στο παρόν. Ζούμε στο παρόν, μαθαίνουμε από το παρελθόν, και ατενίζουμε στο μέλλον».

Ιστορία, συνήθως, ονομάζουμε όσα αποτυπώθηκαν οριστικά επάνω σε υλικά, που διατηρήθηκαν άθικτα από τον χρόνο, και είναι προσιτά στο βλέμμα ή στην ακοή μας ακόμη και σήμερα. Ωστόσο, Ιστορία δεν είναι μονάχα αυτά. Είναι και πολλά άλλα ακόμη.

Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό Παναγιώτη Κανελλόπουλο: «Ο άνθρωπος δεν μιλάει μόνο με τον λόγο. Μιλάει και με πολλούς άλλους τρόπους. Μιλάει με το βλέμμα, με την κίνηση του χεριού του, με το χαμόγελο ή με την σύσπαση του προσώπου του, με το βαρύ ή ελαφρό του βήμα, πολλές φορές με την ίδια του την σιωπή, με μιαν άναρθρη κραυγή, με τα δάκρυα και τον στεναγμό του. Όλα, όμως, αυτά χάνονται. Χάνονται - έστω κι αν κάποιος δεύτερος κέρδισε κάποτε κάτι ασύλληπτα μεγάλο από το χάδι ή το χαμόγελο που δέχθηκε - μέσ' στην άπειρη νύχτα της ιστορίας των ανθρώπων, όπως χάνονται τα κύματα μέσ' στο ίδιο το πέλαγος. Μπορεί και να μη χάνεται τίποτε, μπορεί και όσα δεν αποκρυσταλλώθηκαν σε κάτι αντικειμενικά πάγιο, να μένουν αιώνια ή πάντως ν' αφήκαν, στην ιστορία της ανθρώπινης ψυχής, ίχνη που διαρκούν. Ωστόσο, τα ίχνη αυτά δεν τα ξεχωρίζουμε, δεν ξέρουμε που αποτυπώθηκαν».

Είναι αλήθεια άραγε πως όλα όσα οι άνθρωποι βίωσαν και βιώνουν, όσα είπαν και άκουσαν και ποτέ δεν γράφτηκαν χάνονται στον άνεμο; Κι αν δεν χάνονται μπορούμε να ξέρουμε που αποτυπώθηκαν;

Στο βιβλίο του προφήτη Μαλαχία 3:16, διαβάζουμε: «Τότε, αυτοί που φοβούνταν τον Κύριο μιλούσαν αναμεταξύ τους και ο Κύριος πρόσεχε, και άκουγε και γράφτηκε ένα βιβλίο ενθύμησης μπροστά του, γι αυτούς που φοβούνταν τον Κύριο, και που σέβονταν το όνομά του».

Κι ακόμη, ο ίδιος ο Ιησούς διαβεβαίωσε πως «όσα πείτε μέσα στο σκοτάδι, θα ακουστούν μέσα στο φως και ότι μιλήσετε στο αυτί μέσα στα εσώτερα δωμάτια, θα κηρυχθεί επάνω από τις ταράτσες». (Λουκ.12:3). Κατά συνέπεια, τίποτα απ' όσα ειπώθηκαν δεν χάνεται, είτε καλό είτε κακό. Ο ίδιος ο Θεός κρατά λογαριασμό και βιβλίο ενθύμησης, για όσα είπαν και έκαναν οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές. Ακόμη και οι σκέψεις και τα βαθύτερα κίνητρα της καρδιάς δεν χάνονται, ούτε λησμονιούνται.

Ο απόστολος Παύλος θα γράψει: «Ώστε, μη κρίνετε τίποτε προ καιρού, μέχρις ότου έρθει ο Κύριος ο οποίος και θα φέρει στο φως τα κρυφά που υπάρχουν στο σκοτάδι, και θα φανερώσει τις βουλές των καρδιών και τότε ο έπαινος θα γίνει στον κάθε έναν από τον Θεό» (Α' Κορινθ.4:5).

Ο λόγος για τον οποίο ο Θεός κρατά λογαριασμό των πεπραγμένων είναι επειδή, όπως έχει προαναγγείλει, στα τέλη των ημερών θα κρίνει τους ανθρώπους, έχοντας σαν βάση τα έργα τους και τις επιλογές τους, στη διάρκεια της ζωής τους πάνω στη γη.

Η Αγία Γραφή με κάθε σοβαρότητα και σαφήνεια διακηρύττει πως ο Θεός «προσδιόρισε μία ημέρα, κατά την οποία πρόκειται να κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη, δια μέσου ενός άνδρα, που τον διόρισε, και έδωσε γι αυτό βεβαίωση σε όλους, ανασταίνοντάς Τον από τους νεκρούς». (Πράξ.17:31). Και η κρίση αυτή θα αφορά όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών, μικρούς και μεγάλους. (Αποκ.20:11-14).

Εσύ, ποιο δρόμο θ' ακολουθήσεις;
Αντικείμενο της κρίσης θα είναι κάθε πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης: έργα, λόγια, σκέψεις, κίνητρα. Όλα όσα οι άνθρωποι βίωσαν στην διάρκεια της σύντομης ζωής τους. Το αποτέλεσμα δε της κρίσης αυτής, θα είναι καθοριστικό για την υπόσταση εκείνων που θα κριθούν, αφού θα προσδιορίσει το που θα περάσουν την αιωνιότητα που ακολουθεί. Και οι επιλογές δεν είναι πολλές. Μονάχα δύο: είτε μαζί με τον Θεό, σ' αυτό που ξέρουμε ως παράδεισο, είτε μακριά απ' Αυτόν, στην κόλαση. Τι είναι όμως εκείνο που θα παίξει αποφασιστικό ρόλο στο που τελικά θα περάσει κανείς την ατελεύτητη αιωνιότητα; Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ εκείνων που θα σωθούν, και εκείνων που θα απολεσθούν την ημέρα εκείνη;

Η Καινή Διαθήκη είναι εξαιρετικά σαφής στο σημαντικό αυτό ζήτημα. Ο ίδιος ο Ιησούς ξεκαθάρισε πως υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, που δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα από την ημέρα της κρίσης, αφού στην ουσία δεν θα συμμετέχουν σ' αυτήν, δεν θα κριθούν. «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου, και πιστεύει σ' αυτόν που με απέστειλε, έχει αιώνια ζωή, και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή» (Ιωάν.5:24).

Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι αυτοί δεν θα κριθούν την ημέρα της κρίσης, αλλά έχουν ήδη εξασφαλισμένη την είσοδό τους στον παράδεισο, δεν είναι επειδή είναι καλύτεροι από τους υπόλοιπους, αλλά επειδή σε κάποια στιγμή της ζωής τους συνάντησαν τον Ιησού Χριστό, άκουσαν και πίστεψαν στο λόγο Του, και δέχθηκαν ο Ιησούς να τους αντικαταστήσει στην κρίση. Όταν ο Ιησούς παρέδωσε τον εαυτό Του να πεθάνει στο Σταυρό του Γολγοθά, κρίθηκε στην θέση των αμαρτωλών, πληρώνοντας το τίμημα για τις αμαρτίες όχι τις δικές Του, αφού δεν είχε τέτοιες, αλλά εκείνων που αντικαθιστούσε στην τιμωρία.

Όσοι, λοιπόν, ακούνε το λόγο Του και πιστεύουν σ' Αυτόν, δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη του Θεού την ημέρα της κρίσης. Γι’ αυτούς, η δικαιοσύνη του Θεού έχει ικανοποιηθεί πλήρως. Όταν μετανόησαν, και ζήτησαν να συμφιλιωθούν με το Θεό, μέσω του Ιησού Χριστού, οι πράξεις, τα λόγια, οι σκέψεις και τα κίνητρα των καρδιών τους που ήταν ενάντια στην αγιότητα του Θεού, διαγράφηκαν από τα βιβλία ενθύμησης του Θεού. Παράλληλα, το όνομά τους γράφτηκε στο βιβλίο της ζωής και έγιναν «συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού». (Εφεσ.2:19).

Είσαι μήπως ένας από αυτούς; Έχεις βεβαιότητα σωτηρίας; Το Πνεύμα του Θεού συμμαρτυρεί με το πνεύμα σου πως είσαι παιδί του Θεού; (Ρωμαίους.8:16). Αν όχι, τότε θα πρέπει να βιαστείς. Επειδή, «η βασιλεία του Θεού βιάζεται, και οι βιαστές (όσοι βιάζονται) την αρπάζουν». (Ματθ. 11:12). Μην αφήσεις την ευκαιρία να χαθεί. Σήμερα κιόλας ζήτησε από τον Ιησού Χριστό να έρθει στη ζωή σου...

Πηγή:  Επιστολή

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Πλανήτης ΓΗ..! Ώρα Μηδέν.


«Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου, ως κλέπτης εν νυκτί. Καθ’ ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθεί και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαεί». Β' Πέτρου 3:10.
Αυτή είναι μία από τις δεκάδες προφητείες της Αγίας Γραφής που μας προλέγουν την πορεία του πλανήτη μας. Άραγε θα πρέπει να τις πάρουμε στα σοβαρά; Μάλλον ΝΑΙ!

Στην προσπάθειά του ο άνθρωπος να απλουστεύσει τη δύσκολη πλέον ζωή του, και να την κάνει πιο άνετη – ντύνοντάς την με την ετικέτα «σύγχρονος πολιτισμός» – το μόνο που κατάφερε ήταν να φέρει ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα στον όμορφο αυτόν γαλαζοπράσινο πλανήτη, και ανέτρεψε τις ισορροπίες της φύσης με τις ανόητες εφευρέσεις του. Τώρα ο κώδων του κινδύνου κρούει ασταμάτητα, όμως δυστυχώς, είναι… αργά. Η Γη μας πεθαίνει!!!

Την υπνηλία μας ή αν θέλετε την εθελοτύφλωσή μας, ήλθε να την αφυπνίσει η φωνή της επιστήμης και να μας διδάξει ότι η ετικέτα «σύγχρονος πολιτισμός» (που η ίδια εφεύρε), μας οδηγεί στην καταστροφή.

1575 επιστήμονες απ' όλο τον κόσμο, σε μια τετρασέλιδη μελέτη τους, επισημαίνουν ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με το φυσικό κόσμο. Ο Τζορτζ Τσάρπακ, Αμερικανός φυσικός και κάτοχος βραβείου Νόμπελ, προλογίζοντας τη μελέτη αυτή, είπε με λύπη ότι: «Η Γη είναι ξεπερασμένη πια!». Κύριες πηγές μόλυνσης του περιβάλλοντος είναι οι βιομηχανοποιημένες χώρες. Ραγδαία εξελίσσονται, η καταστροφή των Ωκεανών, οι ζημιές στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις, η καταστροφή των δασών, καθώς και η εξαφάνιση ζωικών και φυτικών ειδών. Και η μελέτη αυτή καταλήγει έτσι τραγικά: «Μας απομένουν μία ή λίγες ακόμα δεκαετίες πριν χαθεί η ευκαιρία να εξαφανιστούν όλες οι απειλές που σήμερα αντιμετωπίζουμε, και πριν χάσουμε κάθε ευκαιρία για να διατηρήσουμε την ανθρωπότητα».

Δυστυχώς όμως ο άνθρωπος κάνει ότι είναι δυνατό για να γίνει ο Πλανήτης Γη… ακατοίκητος!!!
Ο Τσαρλς Μπέρλιτς έγραψε: «Ένας από τους άμεσους κινδύνους που θεωρούνται ικανοί να καταστρέψουν τον πολιτισμό μας, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, είναι η καταστροφή του όζοντος της ατμόσφαιρας».

Πράγματι, η ανακάλυψη το 1987, ότι το 95% του όζοντος έλειπε από την ατμόσφαιρα της Ανταρκτικής μας τρόμαξε (;). Η ακατανόητη αλλαγή του καιρού μας προβληματίζει. Στα δελτία καιρού, οι εκφωνητές πρόσθεσαν λέξεις όπως: «απίστευτο, εκτός εποχής, θεομηνία, ασυνήθιστο, απρόβλεπτο, Βιβλική καταστροφή, έσπασε ρεκόρ κ.α». Λέτε να αργήσει η φύση να ξεσπάσει όλη την οργή της πάνω μας; Όχι, γιατί: «Ότι σπείρει ο άνθρωπος αυτό και θα θερίσει».

Εκτός από την ατμοσφαιρική μόλυνση έχουμε και έναν άλλο εφιάλτη πάνω στο κεφάλια μας. Είναι ο φόβος του πυρηνικού ολέθρου. Η δήλωση του επιστήμονα Λίνους Πάουλινγκ είναι κατηγορηματική: «Το οπλοστάσιο της Γης σήμερα, κατέχει τέτοια δύναμη, ώστε να μπορεί να καταστρέψει τη γη 160 φορές»!

Σε μια ανάλυση μελετών και επεξεργασίας στοιχείων από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, η Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών δηλώνει απερίφραστα: «Επόμενη μέρα δεν θα υπάρξει σε περίπτωση πυρηνικού ολοκαυτώματος. Εκατό τόνοι πυρηνικής ενέργειας είναι αρκετοί, για να καταστρέψουν κάθε είδος ζωής στον Πλανήτη μας. Και η ποσότητα αυτή μπορεί να μεταφερθεί από οποιοδήποτε σήμερα πυρηνικό υποβρύχιο». Και οι φωνές συνεχίζονται! Ο Αλβέρτος Αϊνστάιν είπε ότι: «Η επιστήμη δεν μπορεί σήμερα να προσφέρει κανένα τρόπο αληθινής προστασίας ενάντια στα θανατηφόρα όπλα, τα οποία μπορούν στην εποχή μας να καταστρέψουν οριστικά τον πολιτισμό μας».

Δυστυχώς το «χάσαμε το παιγνίδι». Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια μας. Η διεφθαρμένη καρδιά του ανθρώπου και το αχόρταγο πορτοφόλι του, κατάντησε τον Πλανήτη μας έναν φτωχό και κουρελή συγγενή μέσα σ’ αυτό το αχανές σύμπαν. Έβαλε δυστυχώς ο άνθρωπος το χέρι του στη δημιουργία του Θεού. Ο ομορφότερος Πλανήτης Γη, φιλοξενεί αιώνες τώρα τη ζωή. Το ζωικό του βασίλειο είναι υπερθέαμα άξιο θαυμασμού με εξουσιαστή του τον άνθρωπο, που δυστυχώς αντί να κάνει χρήση της εξουσίας του αυτής, έκανε κατάχρηση. Και τώρα: «η ανθρώπινη επέμβαση στη φύση, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην έκρηξη της Γης …. Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΕΚΡΑΓΕΙ».

Θα μπορούσε όμως ο… «παντοδύναμος» άνθρωπος να άφηνε, έστω και το διάστημα, παρθένο; Θέλει κι αυτό να το κατακτήσει, να το εξουσιάσει. Θέλει καθώς λένε, να οικοδομήσει σ’ άλλους πλανήτες, για να μπορεί να γλυτώσει από την επερχόμενη καταστροφή. Όμως λογαριάζει «χωρίς τον ξενοδόχο». Η φωνή του Θεού τον προειδοποιεί γι αυτό: «Εάν μετεωρισθείς ως αετός, και εάν θέσεις την φωλεάν σου αναμέσων των άστρων, και εκείθεν θέλω σε καταβιβάσει, λέγει ο Κύριος». (Παλαιά Διαθήκη προφήτης Αβδιού, εδάφιο 4).

Σήμερα σε τροχιά γύρω από τον Πλανήτη Γη, υπάρχουν 5000 περίπου αντικείμενα που αρκετά φέρουν πυρηνική ενέργεια. Μερικά πέσανε στη γη, και με αρκετό αγώνα κρατήθηκαν μυστικές οι πιθανές συνέπειες. «Το Σκάιλαντ, ο Αμερικανός διαστημικός σταθμός … ΕΠΕΣΕ στη Γη το 1979 με έκρηξη που σκόρπισε τα συντρίμμια του σε ακτίνα 6500 χιλιομέτρων. Κάτι ανάλογο συνέβη και με το Ρωσικό «Κόσμος 954» που έπεσε ζωσμένο στις φλόγες το 1978 σε αραιοκατοικημένη περιοχή του Β. Καναδά. Αυτή τη φορά όμως το μυστικό διέρρευσε, το «Κόσμος 954» ήταν ένας ιπτάμενος πυρηνικός αντιδραστήρας και κουβαλούσε 50 κιλά ραδιενεργό ουράνιο». 

Τελικά ναι, είναι αλήθεια. Η Γη μας πεθαίνει. Σε τρομάζουν αυτά τα λόγια; Αν ναι, τότε πάρε μέτρα ΣΩΤΗΡΙΑΣ.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ δήλωσε: «Σε μια ενδεχόμενη πυρηνική σύγκρουση όλοι θα χαθούμε, και δεν θα υπάρξει μια νέα κιβωτός του Νώε για να μας σώσει».

ΛΑΘΟΣ!
Η Κιβωτός υπάρχει, και η Σωτηρία είναι μόνο μέσα σ’ αυτήν. Είναι ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ που για σένα προσωπικά θυσιάστηκε για να μπορείς κι εσύ να έχεις, αν το θέλεις, δωρεάν τη Σωτηρία. Άσε τη Γη να καταστραφεί, αφού ο Θεός λέει ότι θα γίνει αυτό. Εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Σώσε όμως τον εαυτό σου. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι ο Χριστός θα έρθει για να πάρει μαζί Του τους λυτρωμένους πιστούς. (Α' Θεσσαλονικείς 4:15-18). Εσύ θα είσαι μαζί; Μάθε τον τρόπο της Σωτηρίας από τον Λόγο του Θεού, την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ. Οι προειδοποιήσεις Του είναι τόσο καταπληκτικές που αφήνει άναυδο κάθε μελετητή. Άξια αναφοράς είναι και αυτή η προφητεία για τη συνέχεια: «Αυτή θέλει είσθαι η πληγή, με την οποίαν ο Κύριος θέλει πληγώσει πάντας τους λαούς …. η σαρξ αυτών θέλει τήκεσθαι ενώ ίστανται επί τους πόδας αυτών και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι διαλυθεί εν ταις οπαίς αυτών, και η γλώσσα αυτών θέλει διαλυθεί εν τω στόματι αυτών». Ζαχαρίας 14:12

Στα λόγια αυτά μπορείς να δώσεις εξήγηση μόνο με τη γνώση που έχουμε σήμερα για τη χρήση των Βιολογικών όπλων. Η σάρκα στην κυριολεξία αλλοιώνει, «Αγρυπνείτε λοιπόν προσευχόμενοι πάντοτε για να καταξιωθείτε να αποφύγετε όλα αυτά που πρόκειται να γίνουν». Λουκάς 21:36...

Πηγή:  Sporeas.gr

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Εν Αρχή… το Φως!


Αλήθεια η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Να, λοιπόν, μια φιλοσοφική απορία που πολλές φορές μας κάνει να χαμογελάμε αφηρημένα. Ασφαλώς η απάντηση είναι ότι η κότα έγινε πρώτη, και σαν ζωντανός οργανισμός πλέον, έκανε το αυγό και από το αυγό έγινε το κοτόπουλο, κ.ο.κ. Τέτοιες φιλοσοφικές ερωτήσεις ίσως να μην τις δίνουμε και μεγάλη σημασία, όμως όταν πρόκειται για σοβαρές, δεν πρέπει να μένουμε αδρανείς.

Μια σοβαρή λοιπόν ερώτηση είναι ποιο τάχα να έγινε πρώτο, το φως ή ο ήλιος; Στο άρθρο αυτό θα δούμε κάποιες απόψεις για τη δημιουργία που μας αφηγείται η Βίβλος, καθώς και την επιστημονική και φιλοσοφική τοποθέτηση, που κάποιες φορές γίνεται χλευασμός και δεν ενημερώνει παρά ειρωνεύεται και καυτηριάζει αρνητικά.

Η Βιβλική άποψη, όταν ο Θεός δημιουργεί:

«Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε γη ην αόρατος και ακατασκεύαστος, και σκότος επάνω της αβύσσου και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω του ύδατος. Και είπεν ο Θεός «γεννηθήτω φως» και εγένετο φως…. Και διεχώρισεν ο Θεός ανα μέσον του φωτός και ανα μέσον του σκότους. Και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν και το σκότος εκάλεσε νύχτα. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα μία (πρώτη). (Γένεση 1:1-5)».

Συνεχίζοντας ο Θεός τη δημιουργία Του, έρχεται στην τέταρτη ημέρα και δημιουργεί τους δύο φωστήρες, τον Ήλιο και τη Σελήνη. Αφού όμως ο ήλιος δημιουργήθηκε την τέταρτη ημέρα, πως ήταν δυνατό να υπήρχε φως από την πρώτη ημέρα; Εδώ είναι που η επιστήμη αμφιβάλλει, ή μάλλον κάποιοι επιστήμονες για την ορθότητα της Βίβλου, δίχως όμως και αυτοί οι ίδιοι να είναι σε θέση να δώσουν κάποια λογική εξήγηση, για το πότε δημιουργήθηκε ο ήλιος. Απλά και μόνο αμφιβάλλουν.

Μια μερίδα επιστημόνων.

Ο άνθρωπος της επιστήμης παίρνει μια διστακτική στάση απέναντι στο πρώτο κεφάλαιο της Βίβλου, ενώ θα έπρεπε να το θαυμάζει. Οι δικαιολογίες που προβάλλει είναι ότι η διάλεκτος της δημιουργικής αφήγησης, δεν έχει τίποτε το επιστημονικό, ότι η περιγραφή της είναι σύντομη, ότι ανακατεύει τα φυσικά γεγονότα με λόγους και με πράξεις υπερφυσικές, και πολλά άλλα. Έτσι ο επιστήμονας σταματά την έρευνα της βίβλου, γι αυτό και χάνει ίσως την ανυπολόγιστη επιστημονική αξία της Βιβλικής φράσης, «και σκότος επάνω της αβύσσου», αφού αυτό είναι μία δήλωση ότι στην αρχή τα πάντα ήταν σκοτάδι.

Δεν μπορούν να αρνηθούν οι επιστήμονες, ότι έτσι έπρεπε να ήταν η Γη στην αρχική της φάση. Πως λοιπόν το γνώριζε αυτό ο συγγραφέας της «Γένεσης»; Αυτό το «σκότος» ο Θεός το έκανε φως. Και αφού ο ήλιος έγινε την τέταρτη ημέρα της δημιουργίας, λογικά δεν πρέπει το φως αυτό να προέρχονταν από τον ήλιο. Πάνω σ’ αυτή τη «λογική» οι άνθρωποι σκοντάφτουν και συμπεραίνουν ότι: η θρησκεία κι επιστήμη διαφέρουν μεταξύ τους. Η πρώτη λέει ότι ο ήλιος έγινε την τέταρτη ημέρα, η δεύτερη το ακούει και τραβάει τα μαλλιά της(!). Όταν όμως αρνούμαστε μια θεωρία σωστό είναι να το κάνουμε με στοιχεία καθώς και να αποδείξουμε τη δική μας άποψη, κάτι που αποφεύγουν να κάνουν αρκετοί.

Ο Dr. Deveaux της Σχολής επιστημών του Bordeaux, γράφει μεταξύ άλλων:

«Η πρώτη πράξη του Θεού μέσα στη σκοτεινή άβυσσο, ήταν η δημιουργία του Φωτός. Στο σημείο τούτο τολμώ να επικαλεστώ τη μαρτυρία όλων των φυσιολόγων, κι αυτών ακόμη των πιο αναγνωρισμένων. Η Βίβλος, ενώ μιλά για την εμφάνιση του φωτός ήδη από την αρχή του κόσμου, δεν μας τοποθετεί αμέσως μπροστά στην πρώτη εκδήλωση φαινομένων, που είναι τα πιο ισχυρά και τα πιο ανεξήγητα στο Σύμπαν. Το φως φανερώνει πλήθος πραγμάτων, αλλ’ αυτό καθ’ εαυτό αποτελεί ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα, μολονότι είναι η πιο φωτεινή πραγματικότητα. Οι φυσιολόγοι μελετούν αυτό το θέμα με πάθος. Μάλιστα, σ’ έναν από τους πιο επιφανείς Γάλλους φυσιολόγους, τον Ντερμπολί, δόθηκε το βραβείο Νόμπελ, ακριβώς επειδή υπέδειξε την αρχή για τη λύση του προβλήματος του φωτός».

Πόσο άστοχοι ήταν οι σαρκασμοί των αρνητών φιλοσόφων, που γελοιοποιούσαν αυτό το χωρίο της Γένεσης, επειδή τοποθετεί το φως στην πρώτη ημέρα, και τον ήλιο στην τέταρτη.

Γνωρίζουμε, σήμερα, ότι οι αστέρες στην εξέλιξή τους περνούν από μία φάση, κατά την οποία αποδίδουν τον ίδιο το φως τους. Η Γη υπήρξε ένας τέτοιος αστέρας, και μάλιστα το αρχικό τούτο φως, που φώτιζε τη Γη στην αρχή της, διαρκούσε για πολύ λίγο χρόνο, δεδομένου ότι έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στην εμφάνιση της φυσικής ζωής πάνω στη σφαίρα μας.

Πράγματι, ο Dr. Deveaux έχει δίκιο διότι η αστρική εξέλιξη, είναι γενικά παραδεκτή από τους αστρονόμους. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, τ’ άστρα ξεκινούν σαν αραιά αέρια, μόλις στη θερμοκρασία της ερυθροπυρώσεως, έπειτα το άστρο συστέλλεται, γίνεται πυκνότερο και θερμότερο, και βαθμιαία φθάνει στη μεγαλύτερη φωτεινότητα. Από τότε η θερμοκρασία αρχίζει να υποχωρεί, και μετά από αρκετό καιρό καταλήγει σε ψυχρό που δεν εκπέμπει φως.

Κάτι το εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Βλέπουμε στη αφήγηση της «Γενέσεως» το φως και το σκοτάδι, την ημέρα και την νύχτα να είναι παρόντα και τα δύο την ίδια ώρα στην επιφάνεια της γης. Ο άνθρωπος εξοικειώθηκε στην ιδέα αυτή της γραμμής που χωρίζει το φως από το σκοτάδι στην επιφάνεια της σελήνης, για χιλιάδες χρόνια τώρα, δίχως όμως να μπορεί να γνωρίζει, ότι το ίδιο συμβαίνει και στην επιφάνεια της γης. Όταν οι αστροναύτες μας, πριν από λίγα μόλις χρόνια άρχισαν τη φωτογράφηση της γης από το διάστημα, είδαμε ότι η γη κατά μέρος είναι φωτεινή, και κατά μέρος σκοτεινή. Τέτοια αποκάλυψη στο Μωϋσή (συγγραφέα της Γένεσης) μόνο ο Θεός θα μπορούσε να δώσει. Όσον αφορά την Ημέρα, αφού ο ήλιος έγινε μετά που υπήρξε η μέρα, απαντάμε στους αρνητές φιλόσοφους ότι το μήκος της μέρας εξαρτάται όχι από τον ήλιο, αλλά από την περιστροφή της γης γύρω από τον άξονά της. Να λοιπόν ότι και πάλι η Βίβλος είναι επιστημονικά σωστή.


Λίγο διάλειμμα για σκέψεις.

Η βιβλική διήγηση της δημιουργίας χρονολογείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η επιστήμη άρχισε τις ανακαλύψεις της, μόνο έναν αιώνα πριν και η σύγχρονη επιστήμη βεβαιώνει όλες τις αλήθειες που περιέχονται στη «Γένεση» περί δημιουργίας. Αυτό προϋποθέτει μία πηγή ανώτερη και προγενέστερη της ανθρώπινης έρευνας, και η πηγή αυτή μόνο με Θεία αποκάλυψη μπορούσε να υπάρχει. Γιατί λοιπόν κάποιοι αρνητές δεν δοκιμάζουν να μεταφράσουν την απλή διάλεκτο της Βιβλικής διήγησης σε γλώσσα επιστημονική;

Απάντηση: Διότι τότε θα δουν ότι πράγματι «η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία παρά τω Θεώ» (Α' Κορινθίους 3:19). Και πράγματι είναι. Διότι, ενώ η επιστήμη μόλις πριν μερικές δεκαετίες αναγνώρισε την αρχή της ύλης, ότι η ύλη δεν έχει παντοτινή ύπαρξη, η βίβλος μας λέει γι αυτή την αρχή χιλιετηρίδες πριν: «Εν ΑΡΧΗ εποίησεν ο Θεός..!»...

Πηγή:  Sporeas gr.

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Αυτάρκεια - μια έννοια ξεχασμένη;

Μεταφέρω απόσπασμα από το κείμενο της Δρ. Ιωάννας Σαχινίδου στο βιβλίο «Βιώνοντας την Κρίση. Υπάρχει Ελπίδα;» με τίτλο «Η Κρίση της Κτίσης». Γράφει για την αυτάρκεια, μια έννοια της Καινής Διαθήκης, θεμελιώδη και περιεκτική, που μας βοηθάει να προσδιορίσουμε τη σημασία μιας «Βιβλικής Οικονομίας»:

Φάγαμε από το φρούτο που είπε ο Θεός να μην αγγίξουμε, γιατί νομίσαμε ότι θα ανοιχτούν τα μάτια μας, θα γίνουμε σαν θεοί και θα γνωρίζουμε το καλό και το κακό. Γένεσις 3:5. Η Εύα και ο Αδάμ ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια, και τις εντολές του Θεού για να γίνουν ως θεοί. Το ίδιο κάνουμε και εμείς παραβιάζοντας τις οικολογικές ισορροπίες της φύσης. Χτίσαμε πόλεις με πύργους, που η κορυφή τους θα έφθανε στους ουρανούς. Γένεσις 11:4. Το ίδιο κάνουμε όταν θεωρούμε ότι οι επιστήμες και η τεχνολογία θα μας κάνουν παντογνώστες και κατακτητές της δημιουργίας. Χτίσαμε πύργους και σπίτια στην άμμο. Ματθαίος 7:26. Απλώσαμε τα πόδια μας έξω από το πάπλωμά μας, και χτίσαμε τα νοικοκυριά μας με αέρινο χρήμα. Διαφθάρηκαν οι σκέψεις μας με τον τρόπο που το φίδι εξαπάτησε την Εύα με την πανουργία του. Χάσαμε τη χριστιανική μας απλότητα. Β' Κορινθίους 11:3. Παρασυρθήκαμε από ηγέτες που ανεβάσαμε στην εξουσία, και τώρα κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα και τους πόρους της χώρας. Ατέλειωτες συζητήσεις, διασκέψεις, αναλύσεις και προβληματισμοί αφορούνε στο πως θα πάρουμε δάνεια. Τα χρήματα θα μας σώζουν, ή θα μας δώσουν πρόσκαιρη λύση στο πρόβλημα για να συνεχίσουμε την ίδια τακτική; Παίρνουμε δάνεια, τα ξοδεύουμε και παίρνουμε ξανά άλλα;

Ο Θεός έχει τη δύναμη να μας χορηγήσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ώστε να είμαστε πάντοτε σε όλα αυτάρκεις, και να δίνουμε με το παραπάνω για κάθε καλό σκοπό. Β' Κορινθίους 9:8. Η ευσέβεια είναι μεγάλος πλούτος, μόνο όμως για αυτόν που είναι αυτάρκης, και ικανοποιείται με όσα έχει. Α' Τιμόθεον 6:6. Ο Θεός μας χάρισε ζωή μέσα στη δημιουργία Του, και μας έβαλε στον Κήπο Του, για να εργαζόμαστε και να απολαμβάνουμε τα αγαθά της γης, μας διατηρεί στη ζωή με το Πνεύμα Του. Ο Χριστός είπε: «ήρθα για να έχουν τα πρόβατά μου ζωή, και μάλιστα ζωή περίσσια». Ιωάννης 10:10-13. Είναι άραγε τα λόγια του Χριστού ουτοπικά, για την πραγματικότητα που βιώνουμε, παλεύοντας με δάνεια, αποπληρωμές, μνημόνια, διαφθορά, ανεργία και τόσα δεινά; Πώς θα ζούμε ζωή περίσσια όταν μας στερούν τα ανθρώπινά μας δικαιώματα;

«Αυτάρκεια» σημαίνει πληρότητα σχετικά με τα αναγκαία για τη ζωή. Επιστρατεύεται από επιστήμονες, για να αντικρούει την παγκοσμιοποίηση και τις μονοκαλλιέργειες που μειώνουν τη γονιμότητα εδαφών, η οποία συμπληρώνεται με χημικά φάρμακα. «Αυτάρκεια» είναι έννοια βιβλική. Ας την επιστρατεύσουμε για να ελέγξουμε το "πρότυπο ζωής" που διαμορφώσαμε. Στην οικεία και πολυδιαβασμένη περικοπή στο Κατά Ματθαίον 6:25-34, ας βάλουμε τον τίτλο «Αυτάρκεια»: "Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε… ποιος από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημά του; Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμό σας; Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πώς μεγαλώνουν: δεν κοπιάζουν, ούτε γνέθουν … ολιγόπιστοι … για αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται το Θεό"… 

Η έξοδος από κάθε κρίση είναι η μετάνοια. Κλεισμένοι εγωκεντρικά, ατομικιστικά στον εαυτό μας, ξεπεράσαμε τα όρια που ο Θεός έβαλε στη δημιουργία Του. Εκμεταλλευόμαστε άλλους ανθρώπους και τη φύση. Βάλαμε σε κίνδυνο τη ζωή του πλανήτη μας. Ο Χριστός ήρθε για να σώσει τον άνθρωπο και τη δημιουργία από τη φθορά και το θάνατο, και να μας ενώσει με το Θεό από τον οποίο η αμαρτία μας απομάκρυνε. Δεχόμενοι το λυτρωτικό έργο Του Χριστού, και πληρωμένοι με το Πνεύμα του Θεού που μας συντηρεί, ας χαιρόμαστε τη δωρεά του Θεού. Ο Θεός μας έκανε δικά Του παιδιά προσφέροντας το Γιο του για τη λύτρωσή μας. Γεμάτοι από την αγάπη του Θεού σε εμάς, ας ανοίγουμε την αγκαλιά μας για να φροντίζουμε όσους έχουν ανάγκη. Έχουμε το Χριστό, έχουμε τα πάντα. Προσφέρουμε και: «Κατέχουμε αληθινά, μόνο ότι έχουμε δώσει»...