Η Ανάσταση του Ιησού Χριστού, το θεμέλιο του Χριστιανισμού, είναι ένα γεγονός με απολύτως συνεπές ιστορικό υπόβαθρο, πράγμα που φανερώνει ότι η Ανάσταση του Χριστού είναι ένα γεγονός που αδιαμφισβήτητα έλαβε χώρα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία.
Θα ήταν εύλογη η απορία ενός απολύτως ορθολογιστικά σκεπτόμενου ανθρώπου, αν είναι θεμιτό να εξετάζεται ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αφού ένα γεγονός όπως η Ανάσταση είναι πέρα από τα όρια της λογικής.
Όμως, μία τέτοια στάση θα ήταν αντιεπιστημονική, γιατί αν η επιστήμη ακολουθούσε τον κανόνα "ότι δεν κατανοούμε δεν το εξετάζουμε κιόλας", δεν θα είχε γίνει ποτέ καμία πρόοδος στην ανθρώπινη γνώση.
Η διερεύνηση αν ένα τέτοιο ζήτημα πίστης μπορεί να έχει ιστορικό υπόβαθρο, είναι λοιπόν απολύτως θεμιτή διότι ένα συνεπές ιστορικό υπόβαθρο θεμελιώνει περισσότερο την πίστη στο γεγονός της Ανάστασης.
Αντιθέτως, μια προκατειλημμένη πίστη όπως αυτή της απόρριψης της Ανάστασης του Χριστού, η οποία στερείται ιστορικού υποβάθρου, δεν μπορεί να σταθεί, και θα πρέπει να κατεδαφίζεται.
Η λογική λοιπόν προσέγγιση του θέματος της Ανάστασης, υπαγορεύει μόνον δύο πιθανά ενδεχόμενα:
Έγινε Ανάσταση.
Δεν έγινε Ανάσταση.
Πάνω σε αυτή την απλή τοποθέτηση στηρίζεται το ζήτημα της ψυχής του ανθρώπου. Γιατί μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα ξεκαθαρίζει αν υπάρχει συνέχιση της ζωής ή όχι. Ανάγεται δηλαδή στο ερώτημα αν η ψυχή του ανθρώπου έχει αξία ή όχι. Εδώ λοιπόν έγκειται η σημασία του να εξετάσει κανείς το ζήτημα της Ανάστασης.
Αν η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι ένα αληθινό γεγονός, όλο το οικοδόμημα της χριστιανικής πίστης καταρρέει, όπως αναφέρει ο απόστολος Παύλος στο 15ο κεφάλαιο της Α' προς Κορινθίους επιστολής.
Οι πρώτοι Χριστιανοί βάσισαν τη χριστιανική τους πίστη στην Ανάσταση του Χριστού, θεωρώντας τη ως δεδομένο γεγονός, και ως θεμέλιο της σωτηρίας: "εάν ομολογήσης δια του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή", Ρωμαίους 10:9.
Η πραγμάτωση του έργου του Χριστού, βασίστηκε εσκεμμένα πάνω στην Ανάστασή Του, καθώς και ο Ίδιος το διεκήρυττε. Όταν μάλιστα ζητήθηκε από τον Κύριο να πραγματοποιήσει κάποιο σημάδι, Αυτός παρέπεμψε στην Ανάστασή Του, ως το πιο αξιόπιστο από όλα τα σημεία και τα θαύματα που είχε κάνει! βλ. Ματθαίον 12:38-40 & Ιωάννην 2:18-22.
Από τα τέσσερα Ευαγγέλια που αποδεδειγμένα είναι αξιόπιστες ιστορικές πηγές, γνωρίζουμε τα περισσότερα στοιχεία για τα γεγονότα που αφορούν το θάνατο και ταφή του Χριστού, από όσα γνωρίζουμε για το θάνατο και την ταφή οποιουδήποτε άλλου προσώπου στην αρχαία Ιστορία.
Ο τάφος δεν αμφισβητήθηκε ποτέ ότι είναι άδειος. Το αν αυτό που συνέβη είναι Ανάσταση ή όχι θα το εξετάσουμε. Το γεγονός όμως ότι ο τάφος είναι άδειος, ουδέποτε αμφισβητήθηκε από κανέναν. Η σημασία της Ανάστασης μπορεί να είναι ένα θεολογικό ζήτημα, αλλά το γεγονός της Ανάστασης είναι ένα ιστορικό ζήτημα.
Ας δούμε τα ιστορικά γεγονότα:
1ον. Ο Ιησούς ήταν πράγματι νεκρός. Μαστιγώθηκε άγρια, δάρθηκε και φόρεσε αγκάθινο στεφάνι.
"Τον έφεραν" στο Γολγοθά διότι ήταν πολύ εξαντλημένος, και δεν μπορούσε ο ίδιος να κουβαλήσει το σταυρό.
Η σταύρωση ήταν ένα μεγάλο μαρτύριο. Με όλες του τις πληγές και τις φλεγμονές, κρεμόταν ημίγυμνος από τα καρφιά, και παρά την εξάντλησή του ήταν υποχρεωμένος να κινεί τα πόδια του για να αναπνέει.
Ο θάνατος δεν αργεί να έρθει σε τέτοιες καταστάσεις, και μάλιστα ήταν απολύτρωση.
Το αίμα και το νερό που βγήκαν από το τρύπημα της λόγχης, πιστοποιούν ιατρικώς ότι έχει προηγηθεί θάνατος, (ο θάνατος δεν προκλήθηκε από το τρύπημα της λόγχης).
Ακόμα κι αν δεν ήταν νεκρός, η λόγχη διαπερνώντας τους πνεύμονες και πιθανότατα και το περικάρδιο, θα τον θανάτωνε αμέσως.
2ον. Ο τάφος. Γνωρίζουμε επακριβώς ποιος ανέλαβε την ταφή του σώματος του Ιησού.
Γνωρίζουμε τον ιδιοκτήτη του τάφου.
Γνωρίζουμε την τοποθεσία του τάφου.
Περιγράφονται λεπτομερώς οι προετοιμασίες της ταφής.
3ον. Η ταφή: Το σώμα του Χριστού τοποθετείται στον τάφο, και ασφαλίζεται.
Τα σάβανα τύλιγαν το σώμα πολύ σφιχτά (χρησιμοποιείται η λέξη "έδεσαν"), και ήταν κολλημένα πάνω στο σώμα λόγω των αρωματικών ουσιών, σχηματίζοντας ένα συμπαγές σώμα. Ήταν αδύνατον όχι μόνο να βγει ο ίδιος από τα σάβανα, αλλά και κάποιος άλλος να ξετυλίξει το σώμα. Επίσης, ακόμα κι αν δεν ήταν νεκρός, η οξεία οσμή του μύρου θα τον έπνιγε.
Η είσοδος του τάφου καλυπτόταν από μία μεγάλη πέτρα, που χρειάζονταν αρκετοί άνδρες να την κυλήσουν.
Η είσοδος του τάφου σφραγίστηκε με τη ρωμαϊκή σφραγίδα. Η ρωμαϊκή φρουρά σφραγίζοντας τον τάφο, πιστοποίησε ότι έλαβαν ένα συγκεκριμένο νεκρό σώμα. Η δε σφραγίδα προστατευόταν πάση θυσία από τους άψογα εκπαιδευμένους και σκληρά πειθαρχημένους Ρωμαίους στρατιώτες, καθώς αφενός αντιπροσώπευε την εξουσία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αφετέρου δε η παραβίασή της από τρίτους, επέσυρε τιμωρία θανάτου στους φρουρούς. Με λίγα λόγια, ο τάφος ήταν αδύνατον να παραβιαστεί.
4ον. Ο τάφος αδειάζει! Το γεγονός αυτό δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, ούτε ακόμη κι από τους εχθρούς του Χριστού. Ήταν δεδομένο και εύκολα επαληθεύσιμο για τους σύγχρονους ανθρώπους της εποχής εκείνης. Έγιναν κάποιες προσπάθειες να δοθεί μια διαφορετική εξήγηση για το τι συνέβη. Και όλες αυτές οι προσπάθειες δεν έκαναν τίποτα περισσότερο, από το να επιβεβαιώνουν αφενός ότι ο τάφος ήταν όντως άδειος, και αφετέρου ότι οι ενδείξεις ότι ο τάφος ήταν άδειος, ήταν πολύ τρανταχτές για να τολμήσει κανείς να ισχυριστεί το αντίθετο.
Το γεγονός ότι τα σφιχτοτυλιγμένα και κολλημένα, με αρωματικές κολλώδεις ουσίες, σάβανα ήταν κενά, αλλά και ότι το σουδάριο που κάλυπτε το κεφάλι του Χριστού ήταν τυλιγμένο ξεχωριστά λίγο πιο πέρα, δείχνουν ότι το σώμα είχε βγει από τα σάβανα μόνο του, και με ηρεμία.
5ον. Υποθετικές προσπάθειες εξήγησης του άδειου τάφου.
α) Απώλεια των αισθήσεων: Ο Χριστός δεν πέθανε πάνω στο σταυρό, αλλά έχασε τις αισθήσεις του. Ενταφιάστηκε ζωντανός, και μετά από πολλές ώρες συνήλθε.
Απάντηση: Είδαμε παραπάνω ότι ο Ιησούς ήταν αναμφισβήτητα νεκρός. Αλλά και να μην ήταν, μετά από την ταλαιπωρία που πέρασε και τις πληγές που είχε, χωρίς ιατρική βοήθεια και δεμένος με τα σάβανα και τα έντονα τοξικά μυρωδικά, μάλλον θα κατέληγε, παρά θα συνερχόταν.
Αλλά και να συνερχόταν, θα ήταν αδύνατον ένας εξασθενημένος και γεμάτος πληγές άνθρωπος, μόνος του να λυθεί από τα σάβανα, να κυλήσει την τεράστια πέτρα, να κατανικήσει τη ρωμαϊκή φρουρά, να περπατήσει αρκετά χιλιόμετρα, και να παρουσιαστεί στους μαθητές.
β) Το σώμα του Ιησού εκλάπη: Κάποιοι κατά τη διάρκεια της νύχτας έκλεψαν το σώμα από τον τάφο.
Απάντηση: Οι εχθροί του Ιησού δεν είχαν κανένα κίνητρο, και οι φοβισμένοι μαθητές του δεν είχαν καμία δύναμη να κάνουν κάτι τέτοιο. Όποιος επιχειρούσε να κλέψει το σώμα, θα έπρεπε είτε να νικήσει πρώτα τη ρωμαϊκή φρουρά, είτε να ελπίζει ότι όλοι οι φρουροί θα αποκοιμηθούν (πράγμα αδύνατον), και στη συνέχεια απολύτως αθόρυβα να αποκυλήσει την πέτρα, και με βιασύνη να κλέψει το σώμα, και όχι να φροντίσει να βγάλει και μάλιστα να τυλίξει τα κολλημένα σάβανα.
Το σενάριο της κλοπής τους σώματος, οδήγησε μάλιστα τους Ρωμαίους στρατιώτες στην αντίφαση, να διαδώσουν ότι οι ίδιοι αποκοιμήθηκαν, (ενώ ήξεραν ότι αυτό τιμωρείται με θάνατο), αλλά παρόλα αυτά, να γνωρίζουν ότι αυτοί που έκλεψαν το σώμα, ήταν υποτίθεται οι μαθητές.
γ) Παραισθήσεις: Το γεγονός ότι οι μαθητές είδαν τον Χριστό αναστημένο, ήταν μια ομαδική παραίσθηση.
Απάντηση: Παραισθήσεις έχουν συγκεκριμένα είδη ανθρώπων, και όταν βρίσκονται σε ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση. Επίσης οι παραισθήσεις είναι πολύ ατομικές και εξαιρετικά υποκειμενικές. Η Καινή Διαθήκη αναφέρει ότι ήρθαν σε επαφή με τον Αναστημένο Χριστό πεντακόσιοι και πλέον άνθρωποι, διαφορετικής ψυχοσύνθεσης, και σε διαφορετικές ψυχολογικές καταστάσεις, συνθήκες που δεν ευνοούν τη δημιουργία παραισθήσεων, και όλων οι μαρτυρίες συμφωνούν μεταξύ τους. Επίσης πρόσφορο έδαφος για παραισθήσεις δεν υπήρχε, διότι κανείς δεν προσδοκούσε να δει τον Κύριο αναστημένο. O Ίδιος άλλωστε δυσκολεύτηκε να τους πείσει για την Ανάστασή Του.
Εφόσον λοιπόν, ενώ ο τάφος αδειάζει, κανένα από τα παραπάνω σενάρια δεν ισχύει, οδηγούμαστε λογικά στο συμπέρασμα ότι έγινε Ανάσταση.
Ο μεν τρόπος που έγινε είναι θαυματουργικός, αλλά το γεγονός είναι ιστορικό!
Ο Αναστημένος Χριστός φανέρωνε τον Εαυτό Του "δια πολλών τεκμηρίων" για σαράντα ημέρες, και σε πεντακοσίους και πλέον ανθρώπους. Φανερώθηκε σε συγκεκριμένα άτομα, σε συγκεκριμένες τοποθεσίες, και σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, που αναφέρονται λεπτομερώς μέσα στα κείμενα της Καινής Διαθήκης, Μαρκον 16:9-14 & Α’ Κορινθίους 15:6-8.
Επίσης, η Ανάσταση ήταν σωματική. Οι μαθητές, ομολογούν ειλικρινέστατα και αντικειμενικά, ότι και οι ίδιοι δυσκολεύτηκαν να πειστούν ότι έβλεπαν μπροστά τους τον αναστημένο Χριστό, όχι σαν πνεύμα αλλά με σώμα. Και εφόσον βεβαιώθηκαν για αυτό, δεν χωρούσε καμία αμφισβήτηση μέσα τους, ότι ο διδάσκαλός τους πράγματι αναστήθηκε.
Η Ανάσταση του Ιησού Χριστού, ως πραγματικό γεγονός, είχε και έχει αποτελέσματα.
Αν ο Χριστός δεν ανασταινόταν, οι μαθητές θα ένιωθαν απογοητευμένοι και προδομένοι από έναν άνθρωπο που τους έπεισε να εγκαταλείψουν τα πάντα, και να τον ακολουθήσουν στηριζόμενοι σε μία ψεύτικη ελπίδα. Όμως βλέπουμε τους μαθητές να μεταμορφώνονται σε άφοβους κήρυκες της Ανάστασης, και είναι τόσο βεβαιωμένοι για αυτό, ώστε δέχονται ακόμα και να πεθάνουν για αυτή την πίστη τους. Αλλά και όλοι οι ανά τους αιώνες κατ’ επίγνωση Χριστιανοί, που ομολογούν την προσωπική τους εμπειρία με τον Ιησού Χριστό, γίνονται αληθινοί μάρτυρες της Αναστάσεώς Του...
Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον. Ιωάννην 3:16.
Είναι κάτι που ασφαλώς δεν το φαντάστηκες. Ίσως και να μην το άκουσες ποτέ. Σίγουρα όμως πόθησες δυνατά στη ζωή σου την αγάπη. Αγάπη γνήσια, και καθαρή. Δική σου, όλη δική σου. Αγάπη που να σε δροσίζει στο λιοπύρι της σκληρής ζωής. Αγάπη που να ζεσταίνει την ψυχή σου τις παγωμένες ώρες της μοναξιάς. Ίσως να δοκίμασες κάποτε να βρεις αγάπη. Χτύπησες πόρτες, άπλωσες το χέρι, νόμισες πως….., όμως πληγώθηκες, πικράθηκες, έφυγες διωγμένος. Η αγάπη που λαχταράς είναι τόσο σπάνια στη ζωή μας, και κοστίζει τόσο πολύ. Κι όμως, αν για λίγο αναλογιστείς τα όσα έχει κάνει ο Θεός του Ουρανού για σένα, καμία αμφιβολία δε θα σου μείνει. Σε αγαπάει γνήσια και αληθινά. Εσένα προσωπικά. Έχει τα μάτια Του, το αυτί Του, την καρδιά Του ολόκληρη με αγάπη γυρισμένη στη φωνή σου, στο δικό σου κάλεσμα. Δοκίμασε να Τον φωνάξεις στη ζωή σου και θα καταλάβεις. Εσύ δε χρειάζεται να κάνεις τίποτ’ άλλο, μόνο να Τον καλέσεις.
Ξέρεις ότι είσαι ένας αμαρτωλός;
Δεν σ’ το λέμε για να σε προσβάλουμε. Όλοι οι άνθρωποι γεννιόμαστε μέσα στην αμαρτία, και μεγαλώνουμε μέσα σ’ αυτήν. Ρωμαίους 5:12. Ίσως πολλές φορές κοίταξες γύρω σου και ύψωσες τα μάτια όλο πίκρα και απορία. Γιατί οι φυλακές, γιατί τα νοσοκομεία, γιατί τα δάκρυα; Είναι η αμαρτία, φίλε, η αμαρτία μας. Ίσως κάποτε κοίταξες μέσα σου και πάλι σε πήρε το παράπονο. Γιατί τόση κακία μέσα μας, γιατί τόσος φθόνος, τόση βρωμιά; Γιατί τόση αδυναμία πάνω μας; Η ίδια απάντηση. Η ίδια αιτία κι εδώ, η αμαρτία. Αμαρτία θα πει δεσμά, αμαρτία θα πει πόνος. Οδηγεί αργά, μα σταθερά, στο θάνατο, γιατί είναι δηλητήριο. Αμαρτία είναι η εγωιστική απόρριψη του Θεού, και η απομάκρυνση από την αγάπη Του, το νόμο Του, το θέλημά Του. Είναι η διάθεση του ανθρώπου ν’ ακολουθήσει τις επιθυμίες του, τη γνώμη του, τη λογική του, διαγράφοντας τον Θεό από τη ζωή του. Αυτό ζούμε όλοι καθημερινά. Και πρέπει να φύγει η αμαρτία από πάνω σου, γιατί σε σκοτώνει. Ο άνθρωπος που έχει στην ψυχή του την αμαρτία, ζει χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό, χωρίς ελπίδα. Τούτο το δράμα του είναι καθημερινό, ισόβιο, και αν δε λυτρωθεί θα συνεχίσει αιώνια μέσα στο θάνατο.
Ξέρεις ότι είναι μάταιο να αγωνιστείς εσύ μόνος σου για τις αμαρτίες σου;
Δε θα καταφέρεις τίποτα. Γαλάτας 2:16. Ούτε τη ζωή σου καλύτερη θα κάνεις, ούτε τα πάθη σου, ούτε το βρώμικο κόσμο της αμαρτίας θα καταφέρεις ν’ αποτινάξεις από την ψυχή σου. Είναι μάταιο να ζητήσεις βοήθεια από τους άλλους γύρω σου. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σε βοηθήσει, να σε ανακουφίσει. Είναι ένα έργο που το ’χει αναλάβει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου. Θα ’χεις ακούσει ίσως για το σταυρό του Γολγοθά, το δράμα που ξετυλίχθηκε εκεί πάνω. Με τη θέλησή Του δέχτηκε ο Ιησούς Χριστός να ανέβει στο σταυρό, για να πληρώσει το ακριβό τίμημα των δικών μου και των δικών σου αμαρτιών. Δε γινόταν διαφορετικά. Αμαρτία σημαίνει θάνατος, και στη θέση τη δική σου δέχτηκε να πεθάνει Εκείνος, δέχτηκε πάνω Του να καρφωθεί το κεντρί της αμαρτίας, που σκοτώνει, ώστε να μπορούμε εμείς, όσοι το θελήσουμε ειλικρινά, να απολαύσουμε το δώρο που λέγεται λύτρωση. Λύτρωση από την παρουσία, και τις αιώνιες συνέπειες της αμαρτίας. Σωτηρία της ψυχής από το θάνατο.
Ξέρεις ότι για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σου, και να συμφιλιωθείς με τον Θεό, δε χρειάζεται παρά μονάχα πίστη;
Να απλώσεις το χέρι, και να δεχτείς το λυτρωτικό έργο του Ιησού στο σταυρό για σένα. Ρωμαίους 5:1. Να καλέσεις τον ζωντανό Ιησού Χριστό να έρθει να γίνει Κύριός σου, αφέντης σου, ο αγαπημένος φίλος της ψυχής σου. Όμως, αν δεν έχεις διάθεση να υποταχθείς απόλυτα στο θέλημά Του, στο νόμο Του, που είναι γιομάτος σοφία και αγάπη για σένα, μην προχωράς. Δε γίνεται τίποτα. Αυτό, που χρειάζεται πρώτα να γίνει, είναι να ταπεινωθείς μπροστά στον Θεό. Να αναγνωρίσεις το δικό σου φταίξιμο, την αποτυχία σου. Να παραδεχθείς, πως μακριά Του ζεις μια ζωή χωρίς νόημα, χωρίς απόλαυση, χωρίς…ζωή. Όμως, μη νομίσεις πως είναι εύκολο και απλό αυτό να γίνει. Ο εγωισμός έχει πατήσει τόσο σκληρά στην ψυχή μας. Νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα, πως τα μπορούμε όλα, μόνοι και χωρίς τον Θεό. Πόσο έξω πέφτουμε αλήθεια…, χωρίς φως, χωρίς οδηγία, χωρίς προσανατολισμό ο άνθρωπος βολοδέρνει, και πορεύεται στην αποτυχία. Η απλή πίστη φέρνει το δώρο της αγάπης του Θεού στην ψυχή, που ταλαιπωρείται στα χέρια της αμαρτίας. Η απλή ταπεινωμένη αποδοχή, είναι ο δρόμος.
Ξέρεις ότι υπάρχει ένα δώρο σταλμένο για σένα;
Είναι η χάρη του Θεού. Είναι δώρο, γιατί αν και δεν το αξίζεις, ο Θεός σου το προσφέρει να το κάνεις δικό σου. Εφεσίους 2:8. Η χάρη του Θεού καταργεί όλο το σκληρό χρέος της αμαρτωλής ζωής σου απέναντί Του. Η χάρη σε αγκαλιάζει όπως είσαι, με όλο το βαρύ φορτίο της αποτυχημένης σου ύπαρξης, για να σε ελευθερώσει, να σε λυτρώσει, να σου δώσει τη ζωή. Τη ζωή δεν την έχεις, όσο κι αν παλεύεις καθημερινά γι’ αυτήν. Η χάρη του Θεού σκεπάζει το δράμα της αμαρτίας σου, και σε καλεί να περπατήσεις σε μια ζωή καθαρότητας, ολοκλήρωσης, με ισορροπία, ειρήνη και χαρά, μια ζωή με φως και δύναμη, που έχει αιώνιο χαρακτήρα. Η ζωή που σου προσφέρει η χάρη του Θεού είναι ζωή αληθινή, απαλλαγμένη από την καταδίκη που κλείνει μέσα της η αμαρτωλή ζωή του εγωισμού και της φιλαυτίας. Αν μέχρι τώρα δε γνώριζες, δεν άκουσες τίποτα για τη χάρη του Θεού, είναι τόσο απλό να τη δεχτείς και να τη χρησιμοποιήσεις κι εσύ. Η χάρη σε αγκαλιάζει ακόμα και τώρα, που εσύ αρνείσαι, και σε περιμένει.
Ξέρεις ότι η ζωή της πίστης στον Ιησού Χριστό είναι μια όμορφη ζωή;
Απόλαυση είναι η σωστή λέξη. Ο Χριστός χαρίζει μια "ζωή αφθονίας" σ’ αυτούς που θα Τον επιλέξουν για Κύριό τους. Οι άνθρωποι πιστεύουν στο ψέμα πως ο Ιησούς Χριστός έρχεται στη ζωή μας να μας στερήσει, να μας απαγορέψει. Τι να πάρει αλήθεια από μας, τους φτωχούς και ταλαίπωρους; Αντίθετα, έρχεται να μας χαρίσει τη μόνη αληθινή ζωή, τη γεμάτη με τα δώρα της αγάπης Του. Η παρουσία Του η καθημερινή δίπλα σου, το προσωπικό Του ενδιαφέρον για σένα, και για τις πολλές ανάγκες σου, είναι το πολυτιμότερο δώρο της αγάπης Του. Μαζί σου στον πόνο και στην απόγνωση. Μαζί σου στο κρεβάτι της αρρώστιας. Μαζί μ’ εσένα όταν μείνεις μόνος, στη γωνιά, διωγμένος κι απογοητευμένος από όλα. Θα ακουμπήσεις πάνω Του όλο το βάρος της αγέλαστης ζωής που ζούμε. Την ευθύνη στις επιλογές, την οδηγία στις αποφάσεις θα σου τα προσφέρει με απερίγραπτη χαρά. Ο Ίδιος το γυρεύει: "ελάτε σε μένα όλοι οι κουρασμένοι και φορτωμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω", Ματθαίος 11:28. Θα φέρει τη δική Του ειρήνη στην ψυχή σου και θα γίνεις καινούργιος άνθρωπος, με ζωή καθαρή και αιώνια.
Ξέρεις ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια;
.jpg)
Ούτε να σε ταράξουμε θέλουμε, ούτε να σε απελπίσουμε. Έτσι όμως έχουν τα πράγματα. Ο κόσμος μας βαδίζει στην καταστροφή. Οι ανθρώπινες σχέσεις, η διεθνής κατάσταση, η Οικονομία, οι κοινωνίες μας φανερώνουν αποσύνθεση. Θα το ’χεις αντιληφθεί. Ούτε καλύτερες μέρες περιμένουμε, ούτε να αλλάξει ο κόσμος μας μπορεί. Μόνο όσοι είναι γνήσια, λυτρωμένα παιδιά του Θεού δεν ανησυχούν με τη διεθνή αναταραχή. Γιατί έχουν στήριγμα κι ελπίδα τους την αιώνια ζωή του Ουρανού στην παρουσία του Κυρίου τους, στη χαρά την αιώνια. Το ερώτημα είναι, θα συνεχίσεις την πορεία σου στην αμαρτία αδιάφορος, χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό, χωρίς ελπίδα; Τώρα που διάβασες τούτο το μηνυματάκι, ξέρεις πια πως δε χρειάζεται τίποτα από σένα, παρά αποδοχή και πίστη της αγάπης του Θεού, διάθεση να παραδοθείς και να υπακούσεις στο νόμο Του, στο δικό Του θέλημα. Ο Ουράνιος Πατέρας σε αγαπά, γι’ αυτό περιμένει με υπομονή την απάντησή σου. Κάλεσε τον Ιησού Χριστό, να γεμίσει την ψυχή σου, να αναλάβει Αυτός τη ζωή σου ολόκληρη. Αυτός είναι η μοναδική λύση, η μόνη απάντηση που μπορεί να ικανοποιήσει τη βασανισμένη σου ψυχή.
Κάνε το βήμα αυτό της πίστης σήμερα, τώρα, κάνε το με πίστη στην αγάπη του Θεού...
Πρόσωπο τραγικό, στιγματισμένο διαχρονικά στην ανθρώπινη ιστορία. Ταυτισμένο με την αχαριστία, την προδοσία, την απώλεια. Πορεία ζωής που τη σφράγισε η κόλαση της αυτοχειρίας, ακριβώς τις ίδιες ώρες που ο Ιησούς Χριστός χάριζε σ' ολόκληρη την ανθρωπότητα τον Παράδεισο δια της θυσίας του Σταυρού Του.
Δεν γνωρίζουμε πολλά για τον μαθητή αυτόν. Ελάχιστες είναι οι πληροφορίες που καταγράφουν οι ιεροί Ευαγγελιστές. Καταγόταν από την Καριώθ της Ιουδαίας, γι αυτό και ονομαζόταν Ισκαριώτης. Καταγόταν δηλαδή από το Νότιο Βασίλειο την Ιουδαία, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους μαθητές που ήταν από το Βόρειο Βασίλειο, Γαλιλαίοι.
Ανταποκρίθηκε κι εκείνος στην κλήση του Κυρίου, και συγκαταλέχθηκε στον στενό κύκλο των 12 μαθητών Του.
Όμως όσες πληροφορίες και αν παραθέσουμε για το πρόσωπο αυτό, τα ερωτήματα που καίνε το εσωτερικό όλων μας είναι δύο. Πως και γιατί; Πως έφθασε έως την προδοσία, και γιατί φάνηκε τόσο σκληρός και αμετανόητος; Τι συνετέλεσε και από μαθητής έγινε προδότης; Από δούλος, δόλιος; Από Απόστολος, υιός απώλειας;
Στο πέρασμα των χρόνων πολλοί προσπάθησαν ν' απαντήσουν σ' αυτά τα ερωτήματα, και να ερμηνεύσουν ποικιλότροπα την πράξη του. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης ωστόσο ρίχνει αρκετό φως στη σκοτεινή ψυχή του προδότη, μ' ένα του λόγο. "διότι ήτο κλέπτης και είχε το γλωσσόκομον και εβάσταζε τα βαλλόμενα εις αυτό", Ιωάννην 12:6β. Είχε πάθος ο Ιούδας! Πάθος το όποιο άφηνε επιμελώς ενεργό. Πάθος το όποιο δεν προσπάθησε να νικήσει. Πάθος για το όποιο δεν έπεσε στα πόδια του Κυρίου, για να πάρει δύναμη προς αναχαίτισή του. Έβλεπε τις θεραπείες των τυφλών, των παράλυτων, και των λεπρών. Έβλεπε τις αναστάσεις των νεκρών, και παρόλα αυτά δεν ζητούσε από τον Κύριο να απαλλάξει κι αυτόν από την τύφλωση της φιλαργυρίας, τη λέπρα της φιλοχρηματίας, και τη νέκρωση της πλουτομανίας.
Ψυχρός στα κηρύγματα του Διδασκάλου του περί πλούτου. Αδιάφορος μπροστά στο "Ουδείς δούλος δύναται να δουλεύη δύο κυρίους", Λουκάς 16:13. Άκαμπτος μπροστά στο "δυσκόλως θέλουσιν εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού οι έχοντες τα χρήματα", Λουκάς 18:24β. Ασυγκίνητος μπροστά στην προτροπή, "Παρατηρήσατε τα κρίνα του αγρού", Ματθαίος 6:28.
Αλλά δεν μένει μόνο έστω παθητικά αδιάφορος. Κάποια στιγμή, προφασιζόμενος τον ελεήμονα, τον φιλεύσπλαχνο και τον φιλόπτωχο, ξεσπά υποκριτικά και ελεγκτικά εναντίον του Ιησού: "Δια τι τούτο το μύρον δεν επωλήθη τριακόσια δηνάρια και εδόθη εις τους πτωχούς;" Ιωάννην 12:5. Προσβάλλει και μέμφεται τον Κύριο, αυτός που δεν ξέρει τι θα πει αγάπη, μια και τα πάντα τα μετρά, τα εκτιμά και τα αποτιμά σε αργύρια.
.jpg)
Ο Ιούδας, δεν είναι μονάχα ο Ιούδας των Ευαγγελίων. Δεν είναι μονάχα ο προδότης μαθητής. Δεν είναι μονάχα ο αλλοπρόσαλλος καταδότης των τριάκοντα αργυρίων. Είναι δυστυχώς ή μορφή και ο χαρακτήρας που υπάρχει φόβος να εκδηλώσουμε κι εμείς, άλλος λίγο και άλλος πολύ στη ζωή μας. Ίσως και γι αυτό να τον αποστρεφόμαστε μετά μανίας. Γιατί μας εμφανίζει πτυχές του εαυτού μας, που μας τρομάζουν, που δεν θέλουμε καν να τις ξέρουμε.
Γιατί εκλεγμένος, και διαλεγμένος ήταν και εκείνος. Εκλεγμένοι σε κάποιο βαθμό και ελεημένοι είμαστε κι εμείς. Μαθητής εκείνος, μαθητές κι εμείς. Όχι βέβαια στον στενό κύκλο των 12 μαθητών του Κυρίου, αλλά ωστόσο βαπτισμένοι χριστιανοί, μέλη της αγίας Εκκλησίας του Χριστού. Έχουμε αρκετές ομοιότητες με τον Ιούδα. Αλλά μήπως του μοιάζουμε και στο άλλο χαρακτηριστικό; Ποιος από μας δεν έχει πάθη; Ποιος δεν αισθάνεται ότι υπάρχει κάτι που, παρά τον αγώνα και την προσπάθειά του, κάποτε τον νικά και τον υποδουλώνει;
Μπορεί να μην είναι ή φιλοχρηματία, όπως στον Ιούδα. Μπορεί να είναι η λαιμαργία, η φιληδονία, η φιλοπρωτία, η φιλοδοξία, η εκδικητικότητα, το μίσος, ο θυμός.
Πάθη που δεν τα πολεμάμε. Που τα αμνηστεύουμε στον εαυτό μας. Που τα δικαιολογούμε. Που τα σκεπάζουμε ή τα αποκρύπτουμε. Πάθη για τα όποια ίσως να μην καταφύγαμε στη χάρη του Κυρίου ενώπιόν Του, για να απαλλαγούμε απ αυτά. Πάθη τα όποια προσπαθήσαμε, ενδεχομένως, να καμουφλάρουμε, κάνοντας επίθεση επικριτική σε άλλους για παρόμοιες συμπεριφορές. Πάθη που συνιστούν κίνδυνο να οδηγηθούμε ακόμη και σε προδοσία του Χριστού.
.jpg)
Γι' αυτό, καθώς θα παρακολουθούμε (νοητικά) για άλλη μια φορά ακόμα κι εφέτος την καθοδική πορεία του Ισκαριώτη από τη θέση του μαθητή σ' αυτή του προδότη, καθώς θα τον δούμε να βαδίζει από τη χάρη στην απώλεια, να αφυπνιστούμε και να συγκλονισθούμε. Να παρακαλέσουμε θερμά τον Κύριο να μας απαλλάξει από το όποιο πάθος μας. Να το εκθέσουμε με ταπείνωση και μετάνοια ενώπιόν Του.
Να ακούσουμε τις όποιες αφυπνιστηκές παρατηρήσεις Του, και τις γεμάτες αγάπη παραινέσεις Του δια Πνεύματος Αγίου. Γιατί θα είναι πραγματικά τραγικό, ενώ επικρίνουμε τη συμπεριφορά του Ιούδα, να μιμούμαστε την ολέθρια πορεία του στην αιώνια απώλεια και καταστροφή...
Πηγή: Η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ
Ο Αριστοτέλης και ο Πλάτων που έρχονται πρώτοι ως διασημότατοι όλων των αιώνων... σύμφωνα με την κατάταξη του Tεχνολογικού Iνστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), παραπέμπει ότι είχαν καλή διαφήμιση - προβολή - καλή επικοινωνιακή πολιτική…
Στην ίδια κατάταξη φαίνεται επίσης να αναρτάται το όνομα του Χριστού στην τρίτη θέση! Η ανεξέλεγκτη αντιδιαφήμιση - δυσφήμιση που έχει υποστεί ο Χριστός από τις θρησκείες των ανθρώπων έκανε το απίστευτο να οδηγήσει τους ανθρώπους στην αθεΐα...
Η 3η θέση που απονέμουν οι άνθρωπο στον Χριστό, δείχνει ότι ο κόσμος αγάπησε την εικόνα του Χριστού, το είδωλο του Χριστού και όχι τον Ίδιο. Τη εικόνα του, το άγαλμά Του έβαλαν τρίτο στην εκτίμησή τους,όχι το Λόγο Του, όχι το έργο γιατί αυτό το απέρριψαν βάζοντάς το ανάμεσα στις φιλοσοφίες των ανθρώπων. Απόλυτα αναμενόμενο και ρεαλιστικό το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης, αφού ο Πλάτωνας καίρια έχει επηρεάσει και αλλοιώσει την χριστιανική θεολογία βλέπε νεοπλατωνισμό, ο δε Αριστοτέλης βεβαίως είναι πολύ ανώτερος του Πλάτωνος αλλά δεν παύει να ήταν ένας φίλος της σοφίας, όχι όμως και σοφός. Θυμίζω την αυτογνωσία των φιλοσόφων που έλεγαν ότι άνθρωπος σοφός δεν υπάρχει, σοφός είναι μόνο ο θεός, που έκαμε όμως αυτό το μεγάλο δώρο, να μπορούν οι άνθρωποι να είναι φίλοι της σοφίας.
Ποιος άλλωστε γνωρίζει τον Βυζαντινό λόγιο Φιλόπονο περί το 500 μ.Χ., ο οποίος ανέτρεψε της αριστοτελική επιστήμη περί της κινήσεως των σωμάτων! Απέδειξε ότι η ωθητική δύναμη - ενέργεια του ρίπτοντος π.χ το ακόντιο, είναι το αίτιο της κίνησης του ακοντίου! Απέρριψε λογικά τη μέχρι τότε αριστοτελική άποψη, που πίστευε ότι η κίνηση μεταδίδεται από τους θύλακες αέρα όπισθεν του κινουμένου σώματος.
Επεκτείνοντας δε το επιχείρημά του ο Φιλόπονος, ερμήνευσε την κίνηση των ουρανίων σωμάτων από την ωθητική δύναμη του ενεργούντος προς τούτο Δημιουργού Θεού…Με τούτη την σοφή ανακάλυψη, στην ουσία ως πρόδρομος του Γαλιλαίου και Νεύτωνα, αποστόμωσε την αθεΐα από τα επιχειρήματά της περί αναίτιας δημιουργίας και κίνησης των όντων. Και όμως αυτός ο φιλόσοφος έμεινε στην αφάνεια, αφανέστατος αντί διασημότατος, γιατί δεν ήταν αρεστός στην καθεστηκυία άρχουσα θρησκευτική - πολιτική τάξη...
Περιθωριοποιήθηκε μαζί με το έργο του - αφορίστηκε και απορρίφθηκε από το βυζανιάρικο πάνθεον. Είναι αρεστός και βολικός ο Χριστός ως φιλόσοφος, αλλά όχι ως Σωτήρας, όχι ως ο Υιός του Θεού που πήρε πάνω του την αμαρτία του κόσμου! Αν Τον πίστευαν ως τον μοναδικό Ζωντανό Σωτήρα και Λυτρωτή τους, ασφαλώς και δεν θα υπήρχε βαθμίδα σύγκρισης για να Τον εντάξουν.
Πώς μπορείς να αναζητάς ένα αναστημένο ανάμεσα σε νεκρά είδωλα;
Μια μέρα ρώτησε ο Χριστός ... Τίνα με λέγουσιν οι όχλοι ότι είμαι; οι δε αποκριθέντες είπον· διάφορα άσχετα, Είπε δε προς τους μαθητές Του: Σεις δε τίνα με λέγετε ότι είμαι; και αποκριθείς ο Πέτρος είπε· Τον Χριστόν του Θεού. Και τότε ο Χριστός προσέταξε να μη Τον διαφημίσουν, προλέγοντας μάλιστα τα παθήματά Του, και την καταφρόνηση από το θρησκευτικό σύστημα! O Χριστός δεν ζήτησε την δόξα των ανθρώπων, ούτε καν τη δική Του, αλλά τη δόξα του πέμψαντος Αυτόν Πατρός Θεού! Δεν ήταν αρεστός, αναφέρεται στις Γραφές ως άνθρωπος θλίψεως, καταπεφρονημένος υπό των ανθρώπων.
Δεν ήταν αρεστός στο πολιτικό - θρησκευτικό κατεστημένο του κόσμου, και τότε και τώρα γιατί οι άνθρωποι είναι ίδιοι, δεν άλλαξαν, δεν μετεννόησαν, δεν πίστεψαν στο έργο Του, Τον μίσησαν δωρεάν.
Ο κόσμος πάντα θέλει το δικό του, το κατασκεύασμα του, την προσωπική του προβολή, το δικό του θέλημα, δεν θέλει το θέλημα του Θεού, γι αυτό και έφτιαξε νεκρές θρησκείες με ένα νεκρό Χριστό, που Του κάνει συνέχεια τη κηδεία. Πάντα λίγοι ήταν οι δικοί Του άνθρωποι, οι οικείοι Του, αυτοί που τον γνώρισαν, που Τον άκουσαν, που Τον δέχθηκαν ως φίλο και Διδάσκαλο. Ο λαός του Χριστού πάντοτε λίγοι, διωγμένοι, περιφρονημένοι. Είναι στη 3η θέση των διασημοτήτων του κόσμου ο νεκρός Χριστός, όχι ο αναστημένος Κύριος, ο βασιλιάς του ουρανού και της γης. Στη 3η θέση είναι οι νεκρές χριστιανικές θρησκείες των ανθρώπων, που τις αγαπούν και τις συντηρούν, επειδή ακριβώς είναι δημιούργημα δικό τους και όχι του Θεού...
Φιλήμων Σωτηρόπουλος ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 02/04/2014 ΤΑ ΝΕΑ gr
Κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται τόσο "ουράνιοι", που διακηρύττουν ότι δεν μπορούν να ζουν σ' αυτή τη γη.
Όταν δίνουμε την καρδιά μας στο Θεό, συνήθως νομίζουμε ότι τα προβλήματα, οι στεναχώριες, οι δοκιμασίες και τα μπλεξίματα εξαφανίζονται για πάντα. Αυτό κατά κύριο λόγο οφείλεται σε λάθος διδασκαλία πάνω σ' αυτό το θέμα.
Όμως, έτσι μπορεί να σοκαριστούμε αν έρθει μια δοκιμασία εκεί που δεν την περιμένουμε. Ο Χριστιανός, είναι αναγκασμένος να ζει μέσα σ' ένα κόσμο αμαρτίας, που στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένος από αμαρτωλούς ανθρώπους. Πρέπει να μάθει λοιπόν ν' αντιμετωπίζει τον κόσμο αυτό με χριστιανικό τρόπο, σαν μαθητής του Χριστού.
Η Γραφή αναφέρεται στην αλήθεια ότι "καιρός και περίστασις συναντά εις πάντας αυτούς" Εκκλησιαστής 9:11. Υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις της ζωής, που θα συμβούν σ' αυτούς που ζουν για το Θεό, όπως και στους απίστους.
"Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό τον ουρανόν" Εκκλησιαστής 3:1.
Υπήρξε καιρός για τους Ισραηλίτες που έπρεπε να πάνε στην αιχμαλωσία, υπήρξε όμως και ο καιρός της απελευθέρωσης. Ο Θεός δεν αποφάσισε την απελευθέρωσή τους, μέχρι που εκπληρώθηκαν τα θεία σχέδιά Του.
Έρχονται στιγμές που νομίζουμε ότι ο Θεός θα έπρεπε να ενεργήσει για μας, και να έρθει σε βοήθειά μας. Όμως, ο Θεός εργάζεται σύμφωνα με το δικό Του χρονοδιάγραμμα, όχι το δικό μας. Θα έρθει και θα ελευθερώσει, γιατί η υπόσχεσή Του είναι ότι δεν θα μας αφήσει να πειραχτούμε πάνω απ' τις δυνάμεις μας, και γι' αυτό με τον πειρασμό θα δώσει και οδό διαφυγής. Α' Κορινθίους 10:13.
Δεν λέει πουθενά ότι δεν θα πειραχτούμε, ή ότι δεν θα δοκιμαστούμε, αλλά υπόσχεται να είναι μαζί μας, για να μας βοηθήσει να νικήσουμε. Μέχρι να επιστρέψει ο Κύριος, και να μας ελευθερώσει μια για πάντα απ' αυτό τον αμαρτωλό κόσμο, πρέπει να μάθουμε να ζούμε σ' αυτόν με όλα του τα λάθη, τις αποτυχίες, και δυσάρεστες καταστάσεις, κάνοντας πάντοτε το καλλίτερο που μπορούμε.
Ο Χριστός ποτέ δεν πρόβαλλε τον Εαυτό του σαν ξένο ή αλλοδαπό αυτού του κόσμου, αντίθετα ανακατεύτηκε με τους συνανθρώπους Του, και έκανε ότι μπορούσε για να τους κάνει καλλίτερους.
Η δική μας υποχρέωση, σαν Χριστιανοί, είναι ν' αγωνιστούμε να κάνουμε τον κόσμο καλλίτερο με την παρουσία μας.
Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ
Οι Ισραηλίτες αιχμάλωτοι; Φαίνεται εξωπραγματικό για το λαό του Θεού να υπηρετεί ένα άλλο βασιλιά εκτός από τον Γιάχβε. Ωστόσο, βρέθηκαν στη Βαβυλώνα, αιχμάλωτοι, μακριά απ' την Ιερουσαλήμ και τη γη της υπόσχεσης, που ο Θεός είχε δώσει στον Αβραάμ και το σπέρμα του.
Μήπως ο Θεός ξέχασε αυτά που είχε υποσχεθεί στους Ισραηλίτες; Όχι, γιατί ξέρουμε ότι η αιτία της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας δεν ήταν κάποια αποτυχία του Θεού, αλλά εξαιτίας των Ισραηλιτών που δεν υπάκουσαν τις εντολές Του.
Η αιτία ήταν η αμαρτία.
Ο Ισραήλ είχε αμαρτήσει κατά του Θεού. Ιερεμίας 25:1-14. Είχε ακολουθήσει άλλους θεούς, και είχε πράξει κακά ενώπιον Αυτού. Απ' τη μεριά Του ο Θεός, είχε στείλει προφήτες στον Ισραήλ για να τους προειδοποιήσει, και να τους καλέσει να επιστρέψουν σ' Αυτόν. Όμως, οι άνθρωποι αρνήθηκαν.
Δεν ήταν ο σκοπός του Θεού να πληγώσει τον Ισραήλ. Τους αγαπούσε κι ήθελε να τους ευλογήσει, και να τους πολλαπλασιάσει στη γη που Αυτός τους έφερε. Όμως αυτοί αρνήθηκαν ν' ακούσουν τους προφήτες, και συνέχισαν να βαδίζουν στους πονηρούς και κακούς δρόμους τους. Έτσι, ο Θεός, χρησιμοποίησε τη Βαβυλώνα σαν ράβδο παιδείας, για να τιμωρήσει τον Ισραήλ για την αμαρτία του.
Ο λόγος γι' αυτή τη φοβερή αιχμαλωσία ήταν οι αμαρτίες τους. Η αμαρτία φέρνει πάντα τα θύματά της σε αιχμαλωσία. Υπόσχεται ελευθερία, αλλά στην πραγματικότητα δένει με αλυσίδες βασάνων και θλίψης.
"Δεν εξεύρετε ότι εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας προς θάνατον, ή της υπακοής προς δικαιοσύνην"; Ρωμαίους 6:16.
Ο σκοπός ήταν η παιδεία.
Ο Ισραήλ δεν υπάκουσε, και τώρα πρέπει να παιδευτεί γι' αυτή την ανυπακοή. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι η παιδεία, είναι μια πράξη αγάπης του Θεού.
"Διότι όντινα αγαπά Κύριος, παιδεύει" Εβραίους 11:6.
Παιδεύουμε τα παιδιά μας επειδή τα αγαπάμε, και θέλουμε να μάθουν την υπακοή. Το ίδιο κι ο Θεός αγαπά τα παιδιά Του, και χρησιμοποιεί οτιδήποτε είναι αναγκαίο προκειμένου να τα διδάξει, ότι οι δρόμοι της αμαρτίας οδηγούν στο θάνατο, αντίθετα με τους δρόμους της δικαιοσύνης, που οδηγούν στην αιώνια ζωή.
Ο καθαρισμός.
"Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιάς ζύμης, δια να ήσθε νέον φύραμα, καθώς είσθε άζυμοι" Α' Κορινθίους 5:7.
Όταν ο Χριστιανός αρνείται ν' αποχωριστεί από την αμαρτία, αναγκάζει το Θεό ν' αναλάβει δράση. Συχνά χρησιμοποιεί ακραία μέσα, προκειμένου να μας κρίνει για την αμαρτία μας, για να μπορέσουμε να καθαριστούμε απ' αυτή.
Η αμαρτία είναι μια πνευματική ασθένεια, που πρέπει ν' αντιμετωπίζεται σαν μολυσματική, μεταδοτική και θανατηφόρα. Είναι ο μεγάλος καταστροφέας. Θα πιτσιλίσει και θα μολύνει κι άλλους με τους λεκέδες του θανάτου της. Είναι η λέπρα της ψυχής και είναι πάντοτε θανατηφόρα.
Όταν δούμε την ανυπακοή όπως τη βλέπει ο Θεός, τότε θα καταλάβουμε καλλίτερα γιατί επέτρεψε να πάει ο Ισραήλ σ' αιχμαλωσία. Η ανυπακοή είναι πολύ σοβαρή αμαρτία, γιατί είναι σαν να θεωρείς το Θεό ψεύτη.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ
Για να ζήσουμε μια σωστή χριστιανική ζωή, πρέπει να περπατάμε καθημερινά με το Θεό. Δεν υπάρχουν "μυστικές συνταγές", αλλά η καθημερινή, επαναλαμβανόμενη ζωή, που βασίζεται πάνω σε χριστιανικές αρχές, είναι αυτή που θα μας οδηγήσει. Σαν Χριστιανοί, μέσα σ' ένα κόσμο γεμάτο από αμαρτία και διαφθορά, πρέπει να κρατηθούμε αποχωρισμένοι για το Θεό, ζώντας μια ζωή που θα ικανοποιεί Αυτόν, και θα είναι σύμφωνη με το λόγο Του.
Πολλοί, δεν μπορούν να ζήσουν μια συνεπή, αφιερωμένη και νικηφόρα χριστιανική ζωή, γιατί προσπαθούν με μια διάθεση, "όπως έρθουν τα πράγματα", "ότι βγει", "τη μια έτσι και την άλλη αλλιώς". Αυτή η στάση όμως, δεν φέρνει νίκη στη χριστιανική ζωή!
Πρέπει να μάθουμε να παίρνουμε το σταυρό μας κάθε μέρα και ν' ακολουθούμε τον Κύριο. Λουκάς 9:23.
Μένοντας συνεπείς στην προσωπική λατρευτική μας ζωή, είναι ο καλλίτερος τρόπος να αυξήσουμε στο Θεό, με αποτέλεσμα να πάρουμε δύναμη και να νικάμε στις μάχες ενάντια στην αμαρτία.
Προειδοποίηση κατά των ψευδοπροφητών.
"Διότι ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ. Ας μη απατώσιν υμάς οι προφήται υμών, οι εν μέσω υμών, και οι μάντεις υμών, και μη ακούετε τα ενύπνια υμών τα οποία υμείς ονειρεύεσθε". Ιερεμίας 29:8.
Οι προφήτες προφήτευαν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι δημοφιλείς και αγαπητοί στους ανθρώπους, τους έλεγαν ότι ήθελαν ν' ακούσουν. Έλεγαν ότι ο Θεός θα ελευθερώσει γρήγορα τον Ισραήλ απ' τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, και θα τους επέστρεφε στην πατρίδα τους. Όμως ο Θεός είχε άλλα σχέδια. Είχε προφητευτεί ότι η αιχμαλωσία θα διαρκούσε 70 ολόκληρα χρόνια. Ιερεμίας 25:11. Λέει λοιπόν ο Θεός στο λαό Του να μη δίνουν σημασία στις πρόσφατες ψευδοπροφητείες, που είναι αντίθετες με το λόγο Του.
Ο λαός του Θεού δεν πρέπει να ταράσσεται από προφητείες, που έχουν να κάνουν με φτηνή επιδίωξη εντυπωσιασμού και επίδειξη. Πρέπει να προσέχουμε τους ψευδοπροφήτες, που πάντοτε μιλάνε για θέματα που δημιουργούν αναστάτωση και ταραχή, προφητεύοντας για καταστροφές και θανάτους. Κάποιοι ψευδοπροφήτες έχουν γίνει αιτία, άνθρωποι να χάσουν τις δουλειές τους, να πουλήσουν τα σπίτια τους, και να μετακινηθούν απ' τη μια μεριά της χώρας στην άλλη, για να ξεφύγουν από προβλήματα που ποτέ δεν συνέβησαν. Οι προφητείες τους ήταν μόνο το αποτέλεσμα της πνευματικής τους υπερηφάνειας.
Υπάρχουν αυτοί που συνηθίζουν να προφητεύουν την ημερομηνία της επιστροφής του Κυρίου Ιησού, λάθος βέβαια, δημιουργώντας έτσι μεγάλη βλάβη στην πίστη αυτών που τους δέχονται, όταν αυτό αποδεικνύεται λάθος. Ο Ιησούς μας προειδοποίησε να μην πλανηθούμε από τέτοιες προφητείες, γιατί κανείς δεν ξέρει τη μέρα ή την ώρα.
Κάποιοι έχουν παρακινηθεί να μην μορφωθούν ή να μην προσπαθούν να προάγουν τη δουλειά τους, γιατί οδηγήθηκαν λάθος, σχετικά με τη σύντομη έλευση του Κυρίου. Κάποιοι έχουν αποθαρρυνθεί από το ν' αγοράσουν ένα σπίτι, ή να κάνουν οικονομίες για τα γεράματά τους. Τους ειπώθηκε, ότι αφού ο Ιησούς έρχεται τόσο σύντομα, δεν θα προλάβουν να χαρούν τίποτα απ' αυτά. Ωστόσο, οι Χριστιανοί πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να ζουν σαν να ερχόταν ο Κύριος σήμερα, και να προγραμματίζουν σαν αυτό να συνέβαινε σε πολλά χρόνια.
Πώς να ζει κανείς στη Βαβυλώνα.
"Οικοδομήσατε οίκους, και κατοικήσατε και φυτεύσατε κήπους και φάγετε τον καρπόν αυτών. Λάβετε γυναίκας, και γεννήσατε υιούς και θυγατέρας και λάβετε γυναίκας δια τους υιούς σας, και δότε τας θυγατέρας σας εις άνδρας και ας γεννήσωσιν υιούς και θυγατέρας, και πληθύνθητε εκεί, και μη σμικρυνθήτε". Ιερεμίας 29:5-6.
Ο Θεός δείχνει στους Ισραηλίτες ότι θα μείνουν αιχμάλωτοι αρκετό καιρό, τόσο που θα προλάβουν να φάνε από τον κήπο που πρέπει να φυτέψουν. Θα μείνουν τόσο εκεί, που προλαβαίνουν να παντρευτούν, να κάνουν οικογένεια, το ίδιο και τα παιδιά τους. Έπρεπε να καθίσουν και να προγραμματίσουν τη ζωή τους στη Βαβυλώνα.
Αυτό, είναι δύσκολο να το δεχτούν κάποιοι. Όμως, ο Θεός έλεγε στους Ισραηλίτες, ότι έπρεπε να κάνουν οικογένειες και παιδιά στη Βαβυλώνα, ανάμεσα στην αμαρτία και τους αμαρτωλούς. Έπρεπε να ζήσουν τη ζωή τους μαζί με τους Βαβυλώνιους:
Να πάνε στα ίδια σχολεία μ' αυτούς.
Να δουλέψουν μαζί μ' αυτούς.
Να τους έχουν γείτονες.
Τα παιδιά τους να παίζουν με τα παιδιά των Βαβυλώνιων.
Μήπως προσπαθούμε να ζήσουμε μια προφυλαγμένη ζωή απ' τον κόσμο μας; Οι Ισραηλίτες ενθαρρύνθηκαν να μάθουν πώς να ζουν στη Βαβυλώνα.
"Και ζητήσατε την ειρήνην της πόλεως, όπου εγώ σας έκαμον να φερθήτε αιχμάλωτοι, και προσεύχεσθε υπέρ αυτής προς τον Κύριον διότι εν τη ειρήνη αυτής θέλετε έχει ειρήνην". Ιερεμίας 29:7.
Ο Ιησούς, αναφερόμενος στο θέμα της φορολογίας, είπε ότι πρέπει να δίνουμε στην κυβέρνηση ότι της ανήκει, και στο Θεό ότι Του ανήκει. Όσο ζούμε σ' αυτό τον κόσμο πρέπει να είμαστε σωστοί στην πληρωμή των φόρων, και στην υπακοή των νόμων.
"Τότε λέγει προς αυτούς, Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν". Ματθαίος 22:21.
Ο Παύλος είπε να προσευχόμαστε για τους κυβερνήτες κι όλους που βρίσκονται σ' εξουσία, για να ζούμε ήσυχη ζωή. Α' Τιμοθέου 2:1-2. Βρισκόμαστε σ' αυτό τον κόσμο, ο Ιησούς δεν έχει έλθει ακόμα, και καθώς Τον περιμένουμε πρέπει να κάνουμε ότι καλύτερο περνά απ' το χέρι μας, για να ζούμε μια σωστή και αποτελεσματική χριστιανική ζωή.
Η χριστιανική ζωή σ' αυτό τον κόσμο.
Ο διάβολος είναι ακόμα "ο θεός του κόσμου τούτου". Η επιρροή του μέσω των διανοημάτων του, έχει δύναμη και βλέπουμε τ' αποτελέσματα παντού. Όμως, ο Θεός μας ζητά να μείνουμε ακόμα εδώ, να κατοικήσουμε ανάμεσα στην παρούσα διεστραμμένη γενεά.
Δεν αποτελούμε μέρος του κακού που επικρατεί στον κόσμο, αλλά ζούμε ανάμεσα σ' αυτό το κακό. Υπάρχουν πράγματα που θα θέλαμε να είναι διαφορετικά, ν' αλλάξουν. Η αμαρτία και η διαφθορά είναι πολύ κουραστική γι' αυτούς που αγαπούν τη δικαιοσύνη, όμως το κακό δεν πρόκειται να εκριζωθεί μέχρι να επιστρέψει ο Κύριος, και να εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του.
Πιεζόμαστε πολλές φορές ν' ανεχτούμε μέρος αυτού του κοσμικού συστήματος, γιατί πρέπει να εργαστούμε, και να ζήσουμε κάτω από συνθήκες που δεν είναι ιδανικές για ένα Χριστιανό.
Μπορεί να χρειαστεί να δουλέψουμε σ' ένα περιβάλλον που υπάρχουν πολλοί αμαρτωλοί άνθρωποι, γιατί πρέπει να προμηθεύσουμε τα απαραίτητα για την οικογένειά μας. Αν και το είδος της δουλειάς ή οι ώρες που δουλεύουμε δεν είναι πάντοτε αυτό που θέλουμε, πρέπει να παραμείνουμε αγνοί και καθαροί. Είμαστε στον κόσμο, αλλά δεν είμαστε εκ του κόσμου.
Ο Χριστιανός πρέπει να καταλάβει ότι ζει σ' ένα διεστραμμένο κόσμο, και ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι το μόνιμο σπίτι του. Όλες οι αντιπαθητικές καταστάσεις δεν πρόκειται ν' αλλάξουν μέχρι να έρθει ο Κύριος, κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
"Δεν παρακαλώ να σηκώσης αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να φυλάξης αυτούς εκ του πονηρού". Ιωάννην 17:15.
Ο Νώε ήταν ένα μέλος της κοινωνίας του πριν το κατακλυσμό, αλλά είχε την ομολογία ότι έζησε τέλεια ενώπιον του Κυρίου στη γενιά του. Στον κόσμο μας, που κάποια μέρη του είναι μοντέρνες εκδόσεις των Σοδόμων, η αποκρουστική αμαρτία αφθονεί. Αν και πρέπει να ζούμε "εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης", δεν είναι ανάγκη να γίνουμε συμμέτοχοι των κακών πράξεών της.
Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ
"Διότι ούτω λέγει Κύριος, Ότι αφού πληρωθώσιν εβδομήκοντα έτη εν Βαβυλώνι, θέλω επισκεφθή υμάς, και θέλω εκτελέσει προς υμάς τον λόγον μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον τούτον. Ιερεμίας 29:10.
Ο Θεός πάντοτε έδινε στον Ισραήλ υπόσχεση απελευθέρωσης, όταν επέτρεπε να υποφέρει σε αιχμαλωσία. Ο Θεός, πάντα μας δίνει ελπίδα ελευθερίας απ' τις δοκιμασίες της ζωής, με τελική υπόσχεση κι ελπίδα τον ουρανό, αν μείνουμε πιστοί σ' Αυτόν σε τούτη τη ζωή.
Ο Θεός θα είναι μαζί με τους Ισραηλίτες.
Ο Ισραήλ είχε αμαρτήσει με το να λατρεύει άλλους θεούς. Οδηγήθηκαν σε αιχμαλωσία, αλλά ο Θεός δεν τους άφησε δίχως ελπίδα επιστροφής στη γη τους. Ενώ ήταν στη Βαβυλώνα, ο Θεός τους βεβαίωνε ότι θα είναι μαζί τους.
Τιμώρησε το λαό Του για τις αμαρτίες τους, την ίδια στιγμή όμως εξέφραζε την αγάπη Του γι' αυτούς. Είναι Θεός αγάπης που ποτέ δεν θα μας εγκαταλείψει, αλλά θα είναι πάντοτε μαζί μας, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν βρεθούμε.
"Αλλ' ο άνθρωπος γεννάται δια την λύπην, και οι νεοσσοί των αετών δια να πετώσιν υψηλά". Ιώβ 5:7.
"Ταύτα ελάλησα προς εσάς, δια να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν, αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον". Ιωάννην. 16:33.
Όσο ζούμε σ' αυτό τον κόσμο, θα έχουμε προβλήματα. Συχνά τα όνειρά μας ξεθωριάζουν και οι ελπίδες μαραίνονται. Τα σχέδιά μας δεν βγαίνουν έτσι όπως θα θέλαμε. Απογοητεύσεις, αρρώστιες, ακόμα κι ο θάνατος θα έλθει, αλλά όλα αυτά είναι όψεις ή πτυχές της ζωής μας σ' αυτό τον κόσμο.
Ο Ιησούς μας είπε ότι θα έχουμε δοκιμασίες και θλίψεις, αλλά δεν μας άφησε χωρίς ελπίδα, μας είπε: "θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον". Ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις της ζωής μας, ο Θεός είναι μαζί μας για να μας βοηθήσει. Όποιος ελπίζει σ' Αυτόν, είναι πιο εύκολο να ζήσει σ' αυτό τον κόσμο. Αυτός που νίκησε τον κόσμο, μας βεβαιώνει ότι κι εμείς μπορούμε να νικήσουμε!
Η επιστροφή.
Ο Θεός υποσχέθηκε στους Ισραηλίτες, ότι θα τους επισκεφτεί ξανά, και θα τους επιστρέψει στη γη τους, αλλά μέχρι τότε έπρεπε να είναι ικανοποιημένοι μένοντας στη Βαβυλώνα. Ήθελε να μάθουν μερικά μαθήματα πριν επιστρέψουν πίσω.
Ο ουρανός είναι το μελλοντικό σπίτι μας, όπου θα ζήσουμε μαζί με τον Ιησού Χριστό. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια μαθήματα απ' αυτή τη ζωή που ο Κύριος θέλει να μάθουμε. Χρησιμοποιεί τον κόσμο και τα προβλήματά του, για να μας εκπαιδεύσει, και να μας κάνει να Του μοιάσουμε περισσότερο, για να ταιριάξουμε καλύτερα με το καινούριο μας σπίτι...
Πηγή: Επιστολή
.jpg)
" Έπραξα αφρόνως και επλανήθην σφόδρα." Α' Σαμουήλ 26:21
Ένα τραγικό πορτραίτο, είναι του ανθρώπου αυτού που αρχίζει καλά την πνευματική του ζωή, αλλά δεν την συνεχίζει καλά μέχρι το τέλος.
Κάνει τα πρώτα βήματα· ξεκινά με πολύ καλές προϋποθέσεις· αλλά πολύ γρήγορα ξεστρατίζει. Δεν υπάρχει πιο τραγική περίπτωση απ αυτή.
Σ' αυτή την κατηγορία υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι.
Ο Κύριός μας, σε μια από τις παραβολές Του, τους ονομάζει "πρόσκαιρους",
"δεν έχει όμως ρίζαν εν εαυτώ, αλλ' είναι πρόσκαιρος, όταν δε γείνη θλίψις ή διωγμός δια τον λόγον, ευθύς σκανδαλίζεται", Ματθαίος 13:21.
Είναι αυτοί που δέχονται πρόθυμα το λόγο· φυτρώνει πολύ γρήγορα· φαίνεται πως αποδίδει. Αλλά σε λίγο μαραίνεται. Το έδαφος του εσωτερικού ανθρώπου ήταν πετρώδες, δεν είχε βάθος. Και μετά την πρώτη ενθουσιαστική άνθηση, όλα ξεράθηκαν.
Ο απόστολος Παύλος, λέει για τους χριστιανούς της Γαλατίας, ότι είχαν αρχίσει με το πνεύμα, αλλά συνέχισαν με την σάρκα. Είχαν δεχθεί το Ευαγγέλιο της χάριτος του Θεού. Ύστερα όμως προσπαθούσαν να στηριχθούν στο Μωσαϊκό νόμο.
Ένα άλλο πρόσωπο στην Καινή Διαθήκη είναι ο Δημάς. Φίλος και συνεργάτης του Παύλου στην αρχή. Έλαβε μέρος στα ιεραποστολικά ταξίδια. Σε μια όμως ορισμένη στιγμή τα εγκαταλείπει και γυρίζει πίσω:
"διότι ο Δημάς με εγκατέλιπεν αγαπήσας τον παρόντα κόσμον", Β' Τιμόθεον 4:10.
Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε ένα κλασσικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας στο πρόσωπο του Σαούλ. Και θέλω αυτού του ανθρώπου το πορτραίτο να σας παρουσιάσω.
Καθώς μας παρουσιάζεται η μορφή του μέσα από τις σελίδες της Βίβλου, δεν έχουμε ανάγκη να αναζητήσουμε άλλη επιγραφή απ' αυτήν, που μας δίνει ο ίδιος ο Σαούλ για τον εαυτό του:
" Έπραξα αφρόνως και επλανήθην σφόδρα", Α' Σαμουήλ 26:21.
Ας σταματήσουμε για λίγη ώρα μπροστά σ' αυτό το πορτραίτο. Έχει πολλά να μας διδάξει και από πολλά να μας προφυλάξει.
Από μια άποψη ο Σαούλ είναι μεγάλος. Από μια άλλη άποψη πολύ μικρός. Γίγας και νάνος. Βασιλιάς με στέμμα και δούλος στα πάθη. Χρισμένος από τον Θεό και όμως μέσα του έχει πνεύμα σαρκικό και σατανικό. Άρχισε τη σταδιοδρομία του με τις πιο λαμπρές ελπίδες· με τόσες υποσχέσεις. Την τελειώνει τραγικά ώστε ο ίδιος να παραδεχθεί και να ομολογήσει στον Σαμουήλ:
Έπραξα αφρόνως και επλανήθην σφόδρα...
Ας παρακολουθήσουμε την πορεία του:
1. Οι λαμπρές προϋποθέσεις
Με τι ευκαιρίες αρχίζει την σταδιοδρομία του! Όλα είναι ευνοϊκά.
α) Το επιβλητικό του παράστημα. Διαβάζουμε στο 9ο κεφάλαιο, εδάφιο 2 του Α' βιβλίου του Σαμουήλ για τον Σαούλ, που τον περιγράφει "εκλεκτόν και ωραίον· και δεν υπήρχε μεταξύ των υιών Ισραήλ άνθρωπος ωραιότερος αυτού. Από των ώμων αυτού και επάνω εξείχεν υπέρ παντός του λαού..."
Είχε φυσική υπεροχή. Δεν είναι βέβαια ούτε το πρώτο ούτε το πιο σπουδαίο. Είναι όμως κάτι.
β) Είχε ιδιότητες πνευματικές και ηθικές. Είχε συναίσθηση της ταπεινής καταγωγής του και έδειξε στην αρχή μετριοφροσύνη. Όταν ο Σαμουήλ του ανακοίνωσε την τιμή που του έκαμε ο Θεός να τον χρίσει βασιλέα, είπε: "Δεν είμαι εγώ Βενιαμίτης, από την πιο μικρή φυλή του Ισραήλ και η οικογένειά μου η τελευταία από τη φυλή Βενιαμίν;" Α' Σαμουήλ 9:21.
γ) Ήταν συγκρατημένος. Όταν ο λαός τον επευφημούσε βρέθηκαν μερικοί που μίλησαν περιφρονητικά. Είπαν: Αυτός θα μας σώσει;... Θα μπορούσε την ίδια εκείνη ώρα με ένα του λόγο να τους εξοντώσει. Όχι μόνο δεν το έκαμε, αλλά δεν είπε λέξη! Σαν να μην άκουσε το χλευασμό. Και είναι αρετή σπουδαία να μην προσέχεις τα αποδοκιμαστικά σχόλια. Είναι χαρακτηριστικό γενναιοφροσύνης.
Ακόμα, μαζί με αυτά τα θετικά προσόντα, ο Θεός χάρισε στον Σαούλ αφοσιωμένους ανθρώπους γύρω του. Και μάλιστα ένα σοφό και πεπειραμένο σύμβουλο, τον Σαμουήλ.
Μερικοί άνθρωποι έχουν ευκαιρίες, αλλά δεν έχουν ικανότητες. Άλλοι έχουν ικανότητες, αλλά δεν έχουν ευκαιρίες. Ο Σαούλ είχε και τα δυο. Είχε ευκαιρίες και δυνατότητες να υπηρετήσει τον Θεό· να συνεργασθεί με τον Θεό· να γίνει ευλογία για τους ανθρώπους γύρω του, για όλο το λαό. Όταν ανέβηκε στο θρόνο, θα μπορούσε αυτό το γεγονός να είναι η ανατολή μιας νέας ωραίας εποχής για το έθνος Του. Και όμως απέτυχε οικτρά.
2. Η αποτυχία του Σαούλ.
Πόσο γρήγορα χάθηκαν οι ευκαιρίες και σπαταλήθηκαν τα προσόντα! Γιατί; Ποιος ο λόγος; Ποια τα βαθύτερα αίτια της αποτυχίας αυτού του ανθρώπου;
Αναλύοντας αυτά τα αίτια, διαπιστώνουμε:
α) Μια εσωτερική ασέβεια.
Ασέβεια: η ιδιότητα ή η συμπεριφορά του ασεβούς, η περιφρόνηση προς ότι θεωρείται ιερό ή σεβαστό: Ο Θεός τιμώρησε τους ανθρώπους για την ασέβειά τους. Μια από τις αποστολές του Σαούλ ήταν να ελευθερώσει το λαό του από τους Φιλισταίους. Είχε λοιπόν συγκεντρώσει το στρατό του στο όρος Γάλγαλα. Εκεί έπρεπε να περιμένει τον Σαμουήλ για να κάμει τη σχετική θυσία και δέηση. Ο Σαμουήλ όμως δεν ήλθε τόσο σύντομα όσο περίμενε ο Σαούλ. Ήταν μια δοκιμασία. Και ο Σαούλ, αντί να περιμένει, ανέλαβε αυτός να προσφέρει τη θυσία.
Έδειξε όχι μόνο ανυπομονησία, αλλά και πήρε επάνω του πέρα από εκείνα που του ανέθεσε ο Θεός, και τα καθήκοντα και τις δικαιοδοσίες που ανήκαν σε άλλον, και που δεν του είχε δώσει ο Θεός.
Είναι πραγματικά ένας πειρασμός, να θέλουμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες που δεν μας ανήκουν. Στην περίπτωση του Σαούλ δεν ήταν ότι τον ενδιέφερε τόσο να προσφέρει τις θυσίες, ούτε να κάμει εντύπωση στο λαό. Μια τάση ολοκληρωτισμού, που αποτελεί πραγματικό κίνδυνο. Ο Σαούλ ήταν βέβαια ο βασιλιάς, αλλά έπρεπε να καταλάβει ότι ήταν υπηρέτης του Θεού. Και δέχθηκε τον αυστηρό έλεγχο του Σαμουήλ. "Συ έπραξας αφρόνως· δεν εφύλαξες το πρόσταγμα Κυρίου του Θεού σου..." Α' Σαμουήλ 13:13.
Ο άνθρωπος που νομίζει ότι τα ξέρει όλα και μπορεί να τα κάμει όλα, ο άνθρωπος που δεν περιορίζεται σε όσα ο Θεός του αναθέτει στην ευθύνη του, φέρνεται με αφροσύνη. Προδίδει ασέβεια...
β) Εκτός όμως από την εσωτερική ασέβεια, ο Σαούλ έδειξε ανοικτή ανυπακοή και απάτη.
Η προσταγή του Θεού ήταν να εξολοθρεύσει τους Αμαληκίτες, και να περιφρονήσει τα λάφυρα. Ο Σαούλ όμως διασώζει τον αρχηγό των Αμαληκιτών και κρατά τα λάφυρα. Και έρχεται ο Σαμουήλ και τον ελέγχει με αυτά τα λόγια, 15:29: "Διατί δεν υπήκουσας της φωνής του Κυρίου, αλλ' ώρμησας επί τα λάφυρα, και έπραξας το κακόν ενώπιον του Κυρίου;"
Σ' αυτή την ανοικτή ανυπακοή ο Σαούλ προσθέτει και ένα ακόμα που τον επιβαρύνει πιο πολύ. Αντί να δεχθεί τον έλεγχο, να παραδεχθεί τα λάθη του ζητώντας συγχώρεση, προσπαθεί να φορτώσει την ευθύνη στο λαό.
Ο λαός επήρε τα πρόβατα και τα βόδια και μάλιστα για να τα προσφέρει σαν θυσία στον Θεό! Σαν να έλεγε, δεν τα πήραμε για τον εαυτό μας, για τον Κύριο τα πήραμε!
Πόσες φορές αναμιγνύουμε το όνομα του Κυρίου και το έργο Του, για να καλύψουμε, όπως ο Σαούλ, τις δικές μας επιδιώξεις... Και αν υπάρχει κάτι αταίριαστο, αυτό δεν ευθύνει εμάς...
Μα δεν είσαι συ υπεύθυνος ηγέτης;
Γιατί φορτώνεις στους άλλους την ευθύνη;
Ο σωστός, και καλός ηγέτης πολλές φορές παίρνει πάνω του την ευθύνη, για να παραδειγματιστεί και ο λαός, να κάνει το ίδιο.
Δεν την πετάει, δεν ψεύδεται, για να καλύψει τα δικά του λάθη, και ευθύνες.
Μια προφητεία μέσα από Το Λόγο Του Θεού λέει: "ουδέ συλλογίζεσθε ότι μας συμφέρει να αποθάνη εις άνθρωπος υπέρ του λαού και να μη απολεσθή όλον το έθνος", Ιωάννην 11:50.
Πολλοί άνθρωποι σήμερα μπορεί να αναφέρουν την ίδια προφητεία, αλλά όταν έλθει εκείνη η ώρα που είναι ανάγκη να γίνει μια τέτοια θυσία, για να σωθεί λαός, τότε η προφητεία αυτή φαίνεται άγνωστη.
Ο Ιησούς μας όμως εκπλήρωσε αυτή την προφητεία.
Θυσιάστηκε ο Άγιος, και αναμάρτητος, για να ζήσουμε εμείς.
Καλή εξουσία, καλή ηγεσία.
Και η θυσία Του μας κράτησε κοντά Του.
Αντιθέτως ο λαός όμως απομακρύνθηκε από το Σαούλ.
Και αντί να πράξη το σωστό καθώς έβλεπε το λαό να αποχωρεί, τότε ενέργησε με σαρκικό τρόπο, και για να μη χάσει το λαό, έκανε θυσία η οποία δεν ήταν στη δικαιοδοσία του να κάνει, ανήκε σε άλλον, στον Σαμουήλ. Τον προφήτη εκείνον που τον είχε χρίσει στη διακονία κάτω από την οδηγία Του Θεού.
Έτσι τώρα ο Σαούλ από γίγαντας γίνεται ένας μικρός νάνος!
Στη ρίζα του κακού ήταν η ανυπακοή του στο λόγο του Θεού. Ακολούθησε το δικό του θέλημα.
Στην πραγματικότητα δεν είχε διάθεση να συμμορφωθεί με το θέλημα του Θεού.
Δεν είχε παραχωρήσει, και δεν είχε υποτάξει τον εαυτό του στον Θεό.
Ήταν πρόθυμος να είναι θρησκευτικός, να υπηρετήσει το λαό, να κάμει πολλά καλά πράγματα, αλλά όχι να υπακούσει!
Κίνητρό του ήταν να είναι χρήσιμα όσα κάνει για τις δικές του επιδιώξεις, και την δική του προβολή. Ο Θεός και το έργο του Θεού έρχονταν σε δευτερεύουσα μοίρα.
Το εγώ κατείχε την πρώτη θέση.
Και είπεν ο Σαμουήλ στον Σαούλ και επαναλαμβάνει και σ' εμάς ο Θεός: "Μήπως ο Κύριος αρέσκεται εις τα ολοκαυτώματα και τας θυσίας καθώς εις το να υπακούωμεν της φωνής του Κυρίου; Ιδού η υποταγή είναι καλλιτέρα παρά την θυσίαν, διότι η απείθεια είναι καθώς το αμάρτημα της μαγείας· και το πείσμα καθώς η ασέβεια και ειδωλολατρεία..." Α' Σαμουήλ 15:22.
Τραγικό το πορτραίτο του Σαούλ.
Και εξίσου τραγικό οποιουδήποτε που δεν ακούει τη φωνή του Θεού, αλλά ακούει τη φωνή του σαρκικού ανθρώπου.
Και ποιο υπήρξε το τελικό κατάντημα του ανθρώπου που έχρισε ο Θεός;
Αυτός ο άνθρωπος που μπορούσε να έχει απ' ευθείας κοινωνία με τον Θεό, αποκόπτει τον εαυτό του, και αναζητά στον υπόκοσμο κάποιο μέντιουμ για να το συμβουλευθεί!
Ποια είναι τα διδάγματα απ' αυτή την ανάλυση;
Μαθαίνουμε πως τα προσόντα, και τα πλεονεκτήματα δεν αποτελούν εγγύηση για μια επιτυχημένη ζωή. Ούτε οι ευκαιρίες αρκούν.
Είναι αφροσύνη να αγνοείς τους πνευματικούς και πεπειραμένους συμβούλους, όπως αγνόησε ο Σαούλ τον Σαμουήλ. Είναι αφροσύνη να αγνοείς το λόγο του Θεού. Θα σκοντάψεις.
Είναι αφροσύνη να προσπαθείς να καλύψεις με θρησκευτικό κάλυμμα την ανυπακοή και να ισχυρίζεσαι, όπως ο Σαούλ, ότι τα αντίθετα με το λόγο του Θεού τα κάνεις, χάριν Εκείνου και του έργου Του.
Η υπακοή είναι καλλιτέρα παρά την θυσίαν.
Σαν τον Σαούλ αν ζήσεις και πολιτευθείς στο ίδιο τραγικό κατάντημα θα καταλήξεις. Θα σπαταλήσεις όλα τα καλά.
Ζήσε για το εγώ και θα είναι μάταιη η ζωή σου!
Ζήσε για τον Χριστό, με ανεπιφύλακτη υποταγή και θα βασιλεύσεις με Εκείνον στη δόξα Του...
Πηγή: Χριστιανικά Νέα.
"Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι·
αλλ' όταν κρινώμεθα, παιδευόμεθα υπό του Κυρίου, δια να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου". A' Κορινθίους 11:31-32
Είναι μια συνηθισμένη και αποτελεσματική μέθοδος που χρησιμοποιεί ο Διάβολος. Η ειδικότητά του είναι να μπερδεύει τα πράγματα, να θολώνει τα νερά, να σκοτίζει το μυαλό, να αποπροσανατολίζει, να δημιουργεί αμφιβολία, να αμφισβητεί, να μεγαλοποιεί τη δυσκολία, να αποδιοργανώνει, να απογοητεύει, να διαστρέφει τα πάντα και τους πάντες.
Για να πετύχει τους σκοπούς του χρησιμοποιεί πάμπολλα μέσα, π.χ. Φιλοσοφία, Επιστήμη, Πολιτική, Θρησκεία, κ. α. Όλα τα έχει στη διάθεσή του και τα χειρίζεται αριστοτεχνικά, για να κρατά τους ανθρώπους κάτω από την εξουσία του, πειθήνια όργανά του, θλιβερά υποζύγια στις ορέξεις του, ανδράποδα της αμαρτίας, του θανάτου. Προκαλεί το Θεό και μεταβάλλει το ανώτατο δημιούργημα του Θεού στη γη, τον άνθρωπο εν τιμή, σε έναν άβουλο αγνωστικιστή, που πελαγοδρομεί μέσα στην αφροσύνη του.
Τι είναι Αλήθεια; τι είναι ψέμα; ποιος ξέρει να μας πει; και τι σημασία έχει πλέον; ποιος ασχολείται με αυτά; όλα είναι σχετικά. Μην το ψάχνεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα. Μια διάχυτη απογοήτευση και αδιαφορία.
Αντίθετα σε αυτά, ο Θεός θέλει να εξυψώσει πάλι το άνθρωπο από το σκοτάδι που έχει ξεπέσει, να του ανοίξει τα μάτια, να τον φέρει στο φως, να γνωρίσει το Δημιουργό του, να μάθει την Αλήθεια και να γίνει ελεύθερος. Ο Λόγος Του, η Αγία Γραφή μας βγάζει από την πλάνη, ξεσκεπάζει την αμαρτία, μας δείχνει το κατάντημά μας, ξεθολώνει το μυαλό μας, και βλέπουμε την πραγματικότητα, το θάνατο στον οποίο ο Διάβολος με τις μεθοδίες του μας έχει οδηγήσει. Ταυτόχρονα αποκαλύπτει σ’ όσους τη μελετούν, τη διέξοδο από την απελπισία, την υπέροχη αγάπη του Θεού και τα εκπληκτικά σχέδιά Του για τον άνθρωπο.
Ωστόσο, εκείνοι που ελευθέρωσε ο Θεός με τη αποκάλυψη του Ευαγγελίου Του, βρίσκονται τώρα περισσότερο στο στόχαστρο του Διαβόλου, ο οποίος φυσικά δεν αποδέχεται την ήττα του, δεν εγκαταλείπει τον αγώνα του, ώστε να πλανήσει και πάλι τους εκλεκτούς του Θεού. Θα έλεγα ότι η λύσσα του εναντίον τους είναι απύθμενη. Δυστυχώς πολλές είναι οι φορές που πετυχαίνει το σκοπό του.
Η παγίδα ότι γνωρίζουμε την Αλήθεια, εννοώντας φυσικά ορισμένες δογματικές αλήθειες, αμβλύνει την συνείδησή μας, κάνει ελαστική την ηθική μας, και ανεκτική την συμπεριφορά μας. Δεν μισούμε την αμαρτία, απ’ όπου κι αν προέρχεται, δεν πονάμε, δεν κλαίμε για τον αμαρτωλό. Τον δικαιολογούμε ότι είναι κόσμος, ή δεχόμαστε χωρίς έλεγχο τις φτηνές δικαιολογίες του. Δεν καταλαβαίνουμε ότι λίγη ζύμη κάνει όλο το φύραμα ένζυμο (Α' Κοριν. 5/ε' 6), ότι ακουμπάει και μας μολύνει η αμαρτία. Δεν εννοούμε ότι όσοι χάνουν την αγαθή συνείδηση, ναυαγούν στην πίστη (Α' Τιμόθεον 1/α' 19). Δεν συνειδητοποιούμε ότι το θέλημα του Θεού είναι ο αγιασμός μας (Α' Θεσαλ. 4/δ' 3), χωρίς τον οποίο κανείς δεν θα δει τον Κύριο (Εβρ.12/ιβ' 14).
Είναι τραγικό να βλέπεις αδελφούς/ες να τους έχει παγιδέψει ο διάβολος, να μην μπορούν να διακρίνουν την αμαρτία, να τα θεωρούν όλα ίδια, “και εδώ αδελφοί και εκεί αδελφοί”, να έχουν αποκάμνει χαυνούμενοι…, “δεν αντιστάθητε έτι μέχρις αίματος, αγωνιζόμενοι κατά της αμαρτίας” μας ξυπνάει, αν μας ξυπνάει, ο Λόγος του Θεού (Εβρ.12/ιβ' 3-4).
Η απαίτηση του Θεού είναι μηδενική ανοχή στην αμαρτία. Αγρυπνία και προσευχή για να μη μπούμε σε πειρασμό (Ματθ. 26/κς' 41). Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος (Ρωμ. 6/ς' 23). Τα αισθητήριά μας να είναι γυμνασμένα ώστε να διακρίνουμε το καλό από το κακό (Εβρ.5/ε' 14). Να διακρίνουμε το σώμα του Κυρίου για να μην κατακριθούμε (Α' Κοριν. 11/ια' 29). “διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι” Α' Κορ. 11/ια' 31. Αμήν Κύριε!
Πηγή: maranatha
