Εθελοτυφλούμε για να προστατέψουμε μήπως τον εαυτό μας;

"Και είπεν ο Ιησούς· Εγώ διά κρίσιν ήλθον εις τον κόσμον τούτον, διά να βλέπωσιν οι μη βλέποντες και να γείνωσι τυφλοί οι βλέποντες. Και ήκουσαν ταύτα όσοι εκ των Φαρισαίων ήσαν μετ' αυτού, και είπον προς αυτόν· Μήπως και ημείς είμεθα τυφλοί;
Είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Εάν ήσθε τυφλοί, δεν ηθέλετε έχει αμαρτίαν· τώρα όμως λέγετε ότι βλέπομεν· η αμαρτία σας λοιπόν μένει". Ιωάννην 9:39-41

Στο λεξικό η λέξη εθελοτυφλώ σημαίνει αρνούμαι να δω, να παραδεχτώ ένα γεγονός, κλείνω τα μάτια, προσπαθώ να μην παραδεχτώ κάτι που είναι ήδη φανερό και αληθινό. Ακόμα κι αν δεν ήξερες μέχρι τώρα τον ορισμό της λέξης εθελοτυφλώ, τώρα θα έχεις ήδη καταλάβει πως έστω και μια φορά έκανες τα στραβά μάτια σε κάτι, γιατί αυτό σε συνέφερε και σε βόλευε, ή γιατί ασυναίσθητα δεν ήθελες να παραδεχθείς ένα γεγονός, ή μια αλήθεια στη δική σου ζωή.
Στη ζωή μας γενικά τείνουμε να εθελοτυφλούμε αρκετά συχνά, γιατί προτιμάμε να μην περιπλέξουμε περισσότερο τις καταστάσεις και τα γεγονότα στη ζωή μας, κι έτσι τ αφήνουμε ως έχουν, ακόμα κι αν αυτό μας οδηγεί σε άσχημο τέλος.
Το ίδιο πράγμα κάνουμε κι όταν συζητάμε για πνευματικά θέματα. Είναι πιο εύκολο να προσποιούμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε ή να προβάλουμε τις απόψεις μας, από το να παραδεχτούμε και να κατανοήσουμε τους λόγους που το κάνουμε. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν είμαστε εμείς στην απέναντι πλευρά. Δηλαδή βλέπεις τα σημάδια στη συμπεριφορά του άλλου απέναντί σου, και πόσο έχει αλλάξει η ζωή του, αλλά δε θα το πεις, θα προτιμήσεις να τ αγνοήσεις, γιατί γνωρίζεις πως μπορεί να μη σ αρέσουν οι απαντήσεις που θα πάρεις, αν απλώς ρωτήσεις τους λόγους που συμβαίνει αυτό.
Πολλοί θ αρνηθούν τις κατηγορίες που τους ενοχοποιούν στην εθελοτυφλία. Αυτό όμως είναι και το πρώτο στάδιο που λέγεται άρνηση. Άρνηση να παραδεχθείς την αλήθεια, άρνηση να καταλάβεις πως αυτά που λες δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, άρνηση να δεχτείς ένα ενδεχόμενο άδοξο τέλος για τις πεποιθήσεις σου.
Το να εθελοτυφλούμε μας κάνει αδύναμους, και μας κάνει να πιστεύουμε πως είμαστε θύματα κι αβοήθητοι, ενώ στην πραγματικότητα εξαρτάται από μας αν θα ζούμε σε ένα λευκό συννεφάκι ή σε μια στρογγυλή γη. Φοβόμαστε να ορίσουμε το τέλος, φοβόμαστε να κάνουμε μια καινούρια αρχή, κι αυτό μας καταδικάζει σε αιώνια δυστυχία. Δες καθαρά στην τελική, το χρωστάς στον εαυτό σου...