Το κόστος το να είσαι πραγματικός Χριστιανός.

Μια συντονισμένη προσπάθεια γίνεται στις μέρες μας να φτηνύνουν τα πάντα, να εκφυλιστούν και να ξεπέσουν. Το δόγμα «του χαμηλότερου κόστους», κερδίζει έδαφος στις καρδιές των ανθρώπων και ιδιαίτερα χτυπάει ο σατανάς την περιοχή της αγάπης του Θεού, της σωτηρίας του Ιησού Χριστού. Ζητείται επειγόντως μια σωτηρία που να μην κοστίζει.. ! μια ζωή Χριστού που να μη θέλει θυσίες...
Ζητείται επειγόντως μια σωτηρία που να θέλει τη λιγότερη παράδοση στο Θεό, και να έχει τις λιγότερες απώλειες από τη ζωή του κόσμου.
Ένας Χριστός χωρίς απαιτήσεις, χωρίς κόστος, χωρίς περιορισμούς ή με τους λιγότερους. Ένας Χριστός που να μπορεί να συνδυαστεί και με τον κόσμο και με την αμαρτία... και με τις επιθυμίες μας και με τα είδωλα της ψυχής μας. Ένας Χριστός ελαφρύς και σίγουρος... Αυτό το πνεύμα κερδίζει έδαφος στις μέρες μας. Αυτό είναι που έχουν στην καρδιά τους και στη σκέψη τους οι περισσότεροι Χριστιανοί στις μέρες μας.
  
Και είναι εντελώς δικαιολογημένα όλα αυτά, γιατί «το να είσαι πραγματικός Χριστιανός στις μέρες μας, είναι δύσκολο και κοστίζει πολύ!»
Αν τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα, θα διαπιστώσουμε με λύπη μας ότι η έννοια του Χριστιανού έχει χάσει τόσο πολύ το νόημα και την αξία της, που ο καθένας μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για τον εαυτό του εύκολα, ανώδυνα και να την αποκτήσει χωρίς κόπο και απαιτήσεις. Ζωές γεμάτες αμαρτία, συμβιβασμό, ειδωλολατρία, έχουν παράλληλα και το «Χριστιανός» δίπλα σε όλα αυτά, αφού έφτασε να μην κοστίζει τίποτα. Συναντάς τη λέξη Χριστιανός σε ζωές γεμάτες ψέμα, σκοτάδι, μοιχεία, κοσμικότητα.
Και τελικά τι είναι ο Χριστιανός; Κάτι περίπου σαν αυτό: πηγαίνει στην εκκλησία, παρακολουθεί, ακούει κηρύγματα, κάνει όποτε μπορεί το καλό, ίσως να διαβάζει κάποτε την Αγία Γραφή, πιστεύει ότι ο Ιησούς Χριστός συγχώρησε τις αμαρτίες του και μια μέρα θα πάει στον Ουρανό... χοντρά πράγματα δηλαδή... δε χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες. Και φυσικά, σαν Χριστιανός πρέπει να αποφεύγει τις χοντρές, τις χτυπητές αμαρτίες, που εκθέτουν τον ίδιο αλλά και το περιβάλλον του στα μάτια των ανθρώπων.
Χριστιανός για τους πολλούς είναι κάτι σαν τίτλος, που τον αποκτά ή τον αποδέχεται κάποιος και τον κουβαλά ή τον χρησιμοποιεί όπως, όπου, όποτε νομίζει. Άλλωστε στις μέρες μας εύκολα γίνονται χριστια­νικές κάποιες ομάδες ανθρώπων. Κάποιες κοινωνίες ή και έθνη ολόκληρα λέγονται χριστιανικά. Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν όλα αυτά με την αλήθεια, με την πραγματικότητα, με το φως που υπάρχει μόνο μέσα στην Αγία Γραφή, που είναι ο λόγος του Θεού;
Χριστιανός στην αρχική έννοια του όρου είναι ένας πολύτιμος, μοναδικός και βαρυσήμαντος χαρακτηρι­σμός, που καλύπτει ολόκληρη τη ζωή και μας προσδιορίζει σαν άτομα, προσδιορίζει το πιστεύω μας, τις αρχές μας, το περιεχόμενο της μέρας μας, της ζωής μας ολόκληρης.
Χριστιανός είναι ο άνθρωπος εκείνος που ανήκει στον Ιησού Χριστό και ο Χριστός του ανήκει.
Χριστιανός είναι εκείνος που ζει για τον Ιησού Χριστό κάθε μέρα, όλη τη μέρα, όλες τις μέρες του πάνω στη γη.
Χριστιανός είναι ο άνθρωπος που ζει τη ζωή του Ιησού Χριστού της Καινής Διαθήκης.
Χριστιανός είναι ο αμαρτωλός άνθρωπος που μετανόησε, ταπεινώθηκε αγκάλιασε με πίστη το έργο του Ιησού Χριστού και αναγεννήθηκε δια του Ιησού Χριστού και τώρα μορφώνεται μέσα του και πάνω του ο Ιησούς Χριστός.
Χριστιανός είναι εκείνος που ζει συσταυρωμένος και συναναστημέ­νος μαζί με τον Ιησού Χριστό.
Χριστιανός είναι ο πιστός του Ιησού Χριστού, που όταν τον παρακολουθείς πώς ζει, αναγνωρί­­ζεις πάνω του τον Ιησού Χριστό, τον πράο και ταπεινό Σωτήρα, το γλυκό Κύριο.
Χριστιανός είναι ο άνθρωπος ­που πήρε δια πίστεως το Χριστό στη ζωή του, Τον έκανε Κύριό του, Φίλο του, Ποιμένα του, και ζει με την ελπίδα της συνάντησης μαζί Του στην αιώνια Πόλη, στη Βασιλεία του Θεού. 
Χριστιανός είναι εκείνος που έχει βάλει στη ζωή του πρώτο και μόνο και πάνω απ' όλους και όλα τον Ιησού Χριστό. Τον αγαπά, Τον πιστεύει και Τον εμπιστεύεται απόλυτα.
Το σημαντικό βρίσκεται στο σημείο αυτό. Όταν ένας άνθρωπος είναι τέτοιος Χριστιανός, είναι «έτσι» Χριστιανός, όπως περιγράψαμε, αυτό μεταφράζεται σε ζωή ανάλογη, σε έμπρακτη καθημερινή πραγματικότητα, που φανερώνει όλο το μεγαλείο του Ιησού Χριστού. Δεν έχει ταμπέλες ο Χριστιανός, ούτε υπηρετεί ονόματα και ­τίτλους. Επίσης δε χρειάζεται προσδιορισμούς και συνοδευτικά στοιχεία. Η λέξη Χριστιανός τα έχει όλα μέσα της. Ούτε «πολύ Χριστιανός», ούτε «γνήσιος Χριστιανός», τίποτα απ' αυτά. Εμείς τα ανακαλύψαμε όλα αυτά και είναι καρπός του ξεπεσμού της εποχής μας.
Αν κοιτάξουμε έτσι τα πράγματα, θα δούμε πως πράγματι δεν είναι, εύκολο και ανώδυνο να είσαι στη ζωή Χριστιανός, στην καρδιά Χριστιανός, στην κάθε μέρα, στο κάθε βήμα Χριστιανός. Γιατί Χριστιανός θα πει «όλα», Χριστιανός θα πει «ολόκληρος του Χριστού», Χριστιανός θα πει «δε ζω εγώ, ζει μέσα μου ο Ιησούς Χριστός», Χριστιανός θα πει «τα πάντα θεώρησα σκύβαλα, ζημιώθηκα τα πάντα για να γνωρίσω και να αποκτήσω τον Ιησού Χριστό».
Ο Χριστιανός δε φαίνεται ούτε από το τι γράφει η ταυτότητά του, ούτε από το τι γράφουν τα μητρώα κάποιας εκκλησίας.
Ο Χριστιανός φαίνεται από τη ζωή που ζει, από τη πιστεύει και Τον εμπιστεύεται από μέρα που περνά, από τη συμπεριφορά του και τις εκδηλώσεις της ζωής του σε όλες τις πτυχές της ύπαρξής του. Χριστιανός στο στόμα, στις αντιδράσεις, Χριστιανός στις συναλλαγές με τους άλλους Χριστιανός την ώρα της αδικίας, την ώρα της αποτυχίας, την ώρα της δοκιμασίας. Χριστιανός στα μάτια, στην έκφραση, στις επιλογές, στις προτεραιότητες, Χριστιανός στην αγάπη, Χριστιανός στις θέσεις απέναντι στην αμαρτία και τον κόσμο της.
Τελικά Χριστιανός θα πει «ένας μικρός Χριστός» ανάμεσά μας, όμοιοι με Αυτόν, να μορφωθεί μέσα μας, να ζούμε τη ζωή Του ανάμεσα στους ανθρώπους της αμαρτίας. Σ' αυτό μας καλεί ο Ιησούς Χριστός.
Γι' αυτό μας χαρίστηκε το έργο το πλήρες του σταυρού του Ιησού, Χριστού, για να γεμίσουμε με το Χριστό, να περπατήσου­με στα ίχνη Του, «καθώς Εκείνος περπάτησε» Α' Ιωάν.2:6 να μας γεμίσει με τον εαυτό Του. Πράγματι είναι πολύ δύσκολο να είναι κανείς Χριστιανός, αφού δεν πρόκειται ούτε για τίτλο, ούτε για θρησκεία, αλλά για ζωή, τη χριστιανική ζωή, τη ζωή του Χριστού, πάνω μας.          
Χρειάζεται να απαρνηθεί τον εαυτό σου, να σηκώσεις το σταυρό σου, να μη ζεις για τον εαυτό σου, να αγαπήσεις τον Κύριο με όλη σου την αγάπη, να κάνεις τον Ιησού Χριστό «Κύριό σου και Θεό σου». Πόσοι τα έχουν αυτά; Πόσοι τα πρόκριναν και τα αγκάλιασαν με την καρδιά τους; Πόσοι τα αγκάλιασαν με πίστη; Πόσοι τα ζουν και αυξάνονται μέσα σ' αυτή τη ζωή Αυτοί είναι οι μόνοι Χριστιανοί.
Μόνο αυτοί είναι άξιοι να λέγονται Χριστιανοί. Άνθρωποι αγάπης, θυσίας, υπηρεσίας. Άνθρωποι ζωής Ιησού Χριστού. Άνθρωποι καθαρής και άγιας ζωής. Οι υπόλοιποι είναι φτηνές, φτωχές απομιμήσεις. Λένε ότι είναι Χριστιανοί, όμως «μόνο το όνομα έχουν ότι ζουν , για το Θεό είναι νεκροί» Αποκ.3:1. Άλλωστε δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς, όταν παρακολουθήσει από κοντά για λίγο κάποιες πτυχές της ζωής τους. Αυτοί οι άνθρωποι, αν και ονομάζονται Χριστιανοί, ακόμα λένε ψέματα, ακόμα αγαπούν τον κόσμο, έχουν φόβους, έχουν επιθυμίες, έχουν είδωλα α­καταδίκαστα στη ζωή τους... πως είναι Χριστιανοί, πώς έγιναν Χριστιανοί; Τους βλέπεις και έχουν πίκρα και πόνο στην καρδιά τους, έχουν παράπονα, αμφισβήτηση, γογγυσμό, ζουν ακόμα για τον εαυτό τους, αντιδρούν σαρκικά, σκέφτονται ανθρώπινα. Από ποιο δρόμο πέρασαν κι έγιναν Χριστιανοί; Χωρίς να έχουν λυτρωθεί, χωρίς να έχουν ελευθερωθεί, χωρίς να έχουν αναγεννηθεί.. Ο δρόμος είναι ένας; ο Ιησούς Χριστός. Τα πρώτα μας αδέλφια στις Πράξεις των Αποστόλων, στις μέρες τις γνήσιες της εκκλησίας του Χριστού, γι' αυτό ονομάστηκαν Χριστιανοί, γιατί ήταν του Χριστού, γιατί ζούσαν αλλιώτικα, ζούσαν διαφορετικά, ζούσαν τη ζωή του Χριστού και ξεχώριζαν από τους άλλους.
Εμείς σήμερα; «Περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων», τι ζούμε; Πού είναι η αλλιώτικη, η αξιοζήλευτη ζωή του Χριστού, πού είναι το θαύμα της λυτρωμένης ζωής;
Μπορώ να πω με βεβαιότητα, οι γνήσιοι, οι αληθινοί, οι πραγματικοί Χριστιανοί στις μέρες μας και σπάνιοι είναι και λιγοστεύουν όσο περνάει ο καιρός. Ο δρόμος του Χριστού ήταν πάντα στενός και για λίγους. Οι γνήσιοι ήταν λίγοι, οι άξιοι ήταν λίγοι και τους έβρισκαν από τη ζωή που ζούσαν, για να τους ρίξουν στα λιοντάρια ή να τους πριονίσουν ...
Σήμερα έχουμε εγκαινιάσει ένα νέο τύπο πιστών του Χριστού. « Χριστιανοί της Κυριακής το πρωί, Χριστιανοί της τηλεόρασης και της καλοπέρασης, Χριστιανοί της συγχώρησης και της βόλεψης, Χριστιανοί στα χαρτιά και στα μητρώα…». Όμως εκείνο που μετράει αιώνια είναι το Βιβλίο της Ζωής του Αρνίου. Αποκ.20:15. Μόνο όσοι Χριστιανοί είναι εκεί γραμμένοι, είναι Χριστιανοί με αιώνια ζωή μέσα τους. Είναι οι Χριστιανοί με όλη τη σημασία της λέξης, είναι οι Χριστιανοί που ο Κύριος μπορεί να τους πει «εξεύρω τα έργα σου, τη ζωή σου την πορεία σου και το ομολογώ, είσαι Χριστιανός, είσαι παιδί μου, στάθηκες πιστός εις τα ολίγα». Αυτοί είναι που θα «περπατήσουν μαζί Του με λευκά διότι είναι άξιοι. Αποκ.3:4
Όποιος έχει αυτιά και καρδιά και εκζήτηση, αυτό ας ζητήσει να του χαρίσει ο Κύριος. Να το ζήσει εδώ κάτω σε όλο του το μεγαλείο και να απολαμβάνει αιώνια την αμοιβή της πίστης και της γνησιότητάς του.

Πηγή:   Επιστολή

Η αγάπη είναι μία και είναι η αληθινή.

Η αληθινή αγάπη είναι αυτή, που δεν κάνει καμία διάκριση μεταξύ των ανθρώπων.
Είναι η αγάπη που πηγάζει από την μοναδική πηγή, τον Ιησού Χριστό.
Όποιος έχει την αγάπη του Χριστού, αγαπάει όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως έθνους, λαών, φυλών, γλωσσών, και χρώματος. Δεν ενδιαφέρεται εάν ο πλησίον είναι ωραίος ή άσχημος, ούτε τον νοιάζει εάν είναι φίλος ή εχθρός.
Όποιος έχει την αληθινή αγάπη του Ιησού Χριστού, αγαπάει όλους τους ανθρώπους, όπως και να του συμπεριφέρονται. Όπως μια πηγή βγάζει νερό καθαρό για όλους, και δεν μπορεί να διακρίνει τους ανθρώπους σε κατηγορίες, και να βγάζει πότε γλυκό, πότε πικρό, και πότε αλμυρό, έτσι και ο άνθρωπος που έχει την αγάπη του Ιησού Χριστού, δε δείχνει σε κανένα καμιά κακία, και αγαπάει όλους τους ανθρώπους ανεξαίρετος.
Την αγάπη αυτή την έφερε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός από τον ουρανό, την δίδαξε με το Λόγο Του, και την έδειξε με τη ζωή Του.
"Ηκούσατε ότι ερρέθη, θέλεις αγαπά τον πλησίον σου και μίσει τον εχθρόν σου. Εγώ όμως σας λέγω, αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι, δια να γίνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς, διότι Αυτός ανατέλλει τον ήλιον Αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Ματθ.5:43-45.
Πρώτη φορά και μοναδική ακούσθηκε τέτοια αγάπη. Να ευεργετούμε αυτούς που μας μισούν, να ευλογούμε αυτούς που μας καταρώνται και να προσευχόμαστε γι αυτούς που μας βλάπτουν και μας κατατρέχουν. Ο Μωυσής μίλησε για μια αγάπη προς τον Θεό: "εξ όλης της καρδίας, ψυχής, ισχύος και διανοίας και για τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας".

Ο νομικός όμως που ο Κύριος του μίλησε γι αυτή την αγάπη, μπερδεύτηκε και ήθελε να δικαιολογήσει την αδυναμία του, ρωτώντας: "Και ποιος είναι ο πλησίον μου Κύριε;". Λουκ.10:25-29. Ο Κύριος του είπε την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, και του φανέρωσε ότι ο πλησίον δεν είναι μόνο ο συμπατριώτης του ο Εβραίος, αλλά οποιοσδήποτε άνθρωπος που θα συναντήσει στο δρόμο και θα είναι πληγωμένος και μισοπεθαμένος και θα έχει την ανάγκη του.
Με το παράδειγμά Του δίδαξε αυτή την αγάπη, όχι μόνο όταν επάνω στο σταυρό φώναξε: "Πάτερ, συγχώρεσέ τους, διότι δεν ξέρουν τι κάνουν", αλλά και στην καθημερινή Του ζωή. Ποτέ δε θύμωσε εναντίον κανενός, ποτέ δεν απείλησε κανέναν, ποτέ δε λοιδόρησε κανένα. Ο απόστολος Πέτρος θαυμάζει αυτή τη συμπεριφορά Του και γράφει στην επιστολή του:
"Επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς, δια να ακολουθήσητε τα ίχνη Αυτού. Όστις αμαρτίαν δεν έκαμεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι Αυτού. Όστις λοιδωρούμενος δεν αντελοιδώρει, πάσχων δεν ηπείλει, αλλά παρέδιδεν Εαυτόν εις τον κρίνοντα δικαίως". Α' Πέτρου 2:21-23.
Το παράδειγμα του Κυρίου Ιησού Χριστού ακολούθησε ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, ο οποίος την ώρα που τον λιθοβολούσαν φώναξε:
"Κύριε, μη λογαριάσης εις αυτούς την αμαρτίαν ταύτην". Πράξεις 7:60.
Οι Απόστολοι του Χριστού, αλλά όλοι και οι Χριστιανοί ακολούθησαν την ίδια αγάπη. Κανένας γνήσιος χριστιανός δε χρησιμοποίησε ποτέ βία, όπλα και κατηγορίες εναντίον των εχθρών για να υπερασπίσει τον Χριστό και το Ευαγγέλιο. Έτσι οι Χριστιανοί νίκησαν όλους τους εχθρούς τους, με την αληθινή αγάπη του Ιησού Χριστού, και κήρυξαν το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο, ίδρυσαν εκκλησίες σε όλες τις πόλεις του κόσμου, χωρίς να διαθέτουν μέσα, και χωρίς να χρησιμοποιήσουν ποτέ απειλές ή οποιασδήποτε μορφής βία.
Μόνο με την αγάπη του Ιησού Χριστού επιβλήθηκαν, κηρύττοντας το ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο...

Πηγή  sporeas.gr

Φταίνε οι άλλοι, και οι καταστάσεις για τη ζωή μου;

Μια πολύ όμορφη ιστορία συνέβη σε ένα χωριό όπου ζούσε ένας γέρος σοφός, που είχε γίνει γνωστός σε Δύση και Ανατολή για την ικανότητα του να απαντάει σωστά σε οποιαδήποτε ερώτηση, όσο δύσκολη κι αν ήταν.
Στο ίδιο χωριό ζούσαν δύο μικρά παιδιά ζωηρά, που ήθελαν πολύ να βρουν κάποια ερώτηση στην οποία ο γέρος σοφός να μην μπορεί να απαντήσει. Έψαξαν λοιπόν πολύ και τη βρήκαν. "Θα πάρουμε ένα μικρό ζωντανό πουλάκι", είπαν μεταξύ τους, "θα το κρατήσουμε στις χούφτες μας και θα πάμε να ρωτήσουμε το γέρο σοφό αν το πουλάκι ζει. Αν μας απαντήσει "ναι", τότε εμείς θα σφίξουμε λίγο τα χέρια μας, και θα του πούμε: " Έκανες λάθος το πουλί είναι ψόφιο". Αν πάλι μας πει "όχι", τότε θα ανοίξουμε τα χέρια μας και το πουλάκι, ολοζώντανο, θα πετάξει για τη φωλιά του".
Πράγματι λοιπόν, πιάνουν ένα πουλάκι στις χούφτες τους, πάνε στο γέρο σοφό και τον ρωτούν:
"Παππού, θέλουμε να μας πεις αν το πουλάκι που κρατάμε στα χέρια μας είναι ζωντανό ή νεκρό".
Ο σοφός γέρος τους κοιτάει στα μάτια, χαμογελάει τρυφερά και με πολλή αγάπη στη φωνή του, τους λέει: "Παιδιά μου, προσέξτε καλά αυτό που θα σας πω.
Δε χρειάζεται παρά ένα σφίξιμο των χεριών σας και το πουλάκι θα πεθάνει. Ή ένα άνοιγμα και το πουλάκι θα πετάξει ελεύθερο, όπως η φύση το όρισε να ζήσει.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο κρατάτε στις χούφτες σας και τη δική σας ζωή.
Είναι στο χέρι σας, αν θέλετε, να την κρατήσετε φυλακισμένη μέσα στο θανάσιμο σφιχταγκάλιασμα της άγνοιας, της δειλίας και της αδυναμίας που οδηγεί πάντα στο μαρασμό και στο θάνατο.
Είναι στο χέρι σας όμως και να την αφήσετε να πετάξει στα ουράνια, και σαν δυνατός περήφανος και όμορφος αϊτός να φτάσει όσο πιο μακριά και πιο ψηλά μπορεί, μαζεύοντας γνώση, ομορφιά και αγάπη.

Πως είναι δυνατόν να είναι στο χέρι μου να φτιάξω τη ζωή μου όπως τη θέλω εγώ, θα αναρωτιέστε οι περισσότεροι, όταν διανύουμε αυτή την φοβερή οικονομική κρίση, όταν υπάρχει τόση αρνητικότητα γύρω μας, όταν ακούμε συνέχεια για αρρώστιες, αυτοκτονίες, και θανάτους; Πως μπορούμε να δούμε με διαφορετικό τρόπο όλα αυτά τα αρνητικά γεγονότα;
Κι όμως μπορούμε. Οι νικητές της ζωής διαφέρουν από τους ηττημένους, όχι γιατί αυτοί είναι "οι τυχεροί" και δε βρίσκονται μπροστά σε άσχημα γεγονότα ή σε συνθήκες που δημιουργούν προβλήματα, αλλά γιατί ξέρουν τον τρόπο με τον οποίον μπορούν να αντιδράσουν σ αυτά.
Τα γεγονότα δεν δημιουργούν τον χαρακτήρα μας, απλώς τον αποκαλύπτουν.
Ο τρόπος αντίδρασης στο δυσάρεστο αλλά και στο ευχάριστο γεγονός, είναι εκείνος που μας κατατάσσει στην ομάδα των νικητών ή στην ομάδα των ηττημένων της ζωής.
Αν η αντίδρασή μας είναι υποταγή, άγνοια, δειλία και αδυναμία, τότε όχι μόνο θα έχουμε ηττηθεί στο σήμερα, αλλά θα έχουμε υπογράψει και το συμβόλαιο της αυριανής μας δυστυχίας.
Αν η αντίδρασή μας είναι ενεργητικότητα, δημιουργικότητα, γνώση, θάρρος, δύναμη, αισιοδοξία και αγάπη, τότε ξεπερνάμε το πρόβλημα και υπογράφουμε το συμβόλαιο της αυριανής μας επιτυχίας. Είναι απαραίτητο λοιπόν να αλλάξουμε αυτό τον αρνητικό τρόπο που βλέπουμε την ζωή, να αλλάξουμε την λανθασμένη μας πεποίθηση η οποία λέει: "Φταίνε οι άλλοι, και οι καταστάσεις για τη ζωή μου".

"Κουραστήκαμε από την ακατάσχετη πολυλογία, προχειρολογία και φθηνολογία. Το κόστος τους είναι βαρύ, αλλοιώνουν την ουσία, τα πρώτα, τα σημαντικά, τα καίρια. Έχουμε ανάγκη από την ανάπαυση στη χρυσή σιωπή, την πολύτιμη ακοή, τη βιωματικότητα των απαραίτητων λόγων. Χρειάζεται μια αντίσταση στους πρόχειρους κι εύκολους λόγους. Αξίζει να καταλαγιάσουμε, να ησυχάσουμε, να ξαποστάσουμε, για ν ακούσουμε μέσα στην ησυχία τη απαλή φωνή του Θεού, την εναγώνια φωνή της συνειδήσεως μας, τη διδακτική φωνή του παρελθόντος, για να μετανοήσουμε ειλικρινά"...

Με τι θέλω ελθεί ενώπιον του Κυρίου, να προσκυνήσω ενώπιον του υψίστου Θεού; Μιχαίας 6:6

Μια κακή αντίληψη είχαμε αποκτήσει από τις θρησκευτικές παραδόσεις, ότι ο Θεός θα μας κάνει τη χάρη που του ζητούμε, όταν Του τάξουμε κάτι στη ζωή μας. Έτσι δημιουργήθηκαν και τα αποτελέσματα αυτής της πλάνης που είναι τα τάματα. 

Μάθαμε να λέμε στο Θεό: "Θεέ μου, κάνε μου αυτή τη χάρη, κι εγώ θα Σου φέρω μια λαμπάδα σαν το μπόι μου". Άλλοι τάζουν ένα ομοίωμα χρυσό ενός ποδιού, ενός χεριού, ενός ματιού, ανάλογα με τον πόνο τους και το πρόβλημά τους. Άλλοι τάζουν παράξενα πράγματα και άσχετα με την αγάπη του καλού μας Πατέρα και του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. "Θα περπατήσω με τα γόνατα, θα κάνω κάθε μέρα πενήντα μετάνοιες, θα ξυπνάω τη νύχτα στις τρεις η ώρα".

Κανείς δεν εξετάζει να μάθει. "Θέλει ο Θεός τάματα για να μου κάνει τη χάρη που Του ζητώ; Ο Θεός θέλει ανταλλάγματα για να μου δώσει το αίτημα της καρδιάς μου που έχω ανάγκη στη ζωή μου;" Ο ίδιος ο Κύριος μας, μας λέγει: "Αιτείτε και θέλει σας δοθή, ζητείτε και θέλετε ευρεί, κρούετε και θέλει σας ανοιχθή, διότι πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή". Ματθαίος 7:7-8

Ποτέ όμως ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός δε διανοήθηκε να μας ζητήσει κανένα αντάλλαγμα για όλα αυτά.

Στους μαθητές Του όταν τους έστειλε να κηρύξουν το Λόγο του Θεού τους είπε: "Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρατε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε". Ματθαίος 10:8

Ο Θεός και Πατέρας καλεί κάθε άνθρωπο που διψάει να λάβει και να ξεδιψάσει και να χορτάσει.

"Ω πάντες οι διψώντες έλθετε εις τα ύδατα και οι μη έχοντες αργύριον, έλθετε, αγοράσατε και φάγετε, ναι έλθετε αγοράσατε οίνον και γάλα, άνευ αργυρίου και άνευ τιμής". Ησαΐας 55:1

Χωρίς χρήματα, χωρίς προσφορές και δώρα, ελάτε να πιείτε, να φάτε, να χορτάσετε, και να ξεδιψάσετε.

Ο Θεός δεν πουλάει τα δώρα Του και τις ευλογίες Του στον άνθρωπο. Ο Θεός δίνει, δεν παίρνει. Όπως εμείς βοηθάμε τα παιδιά μας και τα μεγαλώνουμε, και τους προσφέρουμε τα πάντα, χωρίς να περιμένουμε καμιά αμοιβή και προσφορά από αυτά, έτσι και ο Θεός και Πατέρας μας, μας προσφέρει ότι Του ζητήσουμε, χωρίς να περιμένει τάματα και προσφορές από εμάς.

Ότι κάνει, το κάνει από αγάπη για μας: "Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή, δια να μην απωλεσθή πας ο πιστεύων εις Αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον". Ιωάννης 3:16.

Αυτή ήταν η μεγαλύτερη προσφορά προς τον άνθρωπο. Να δώσει τον Υιόν Του το Μονογενή να ενσαρκωθεί και να σταυρωθεί, για να πληρώσει τις αμαρτίες μας.

Ο απόστολος Παύλος εξηγεί: "Επειδή όστις τον ίδιον εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν αυτόν υπέρ πάντων ημών, πώς και μετ’ Αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;" Ρωμαίους 8:32

Δε μας πουλάει τα πάντα, αλλά μας χαρίζει τα πάντα. Αυτό λέγεται "χάρις Θεού".

"Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως· και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον". Εφεσίους 2:8

Ο Κύριος θέλει την καρδιά μας και όχι τα υπάρχοντά μας. Ο απόστολος Παύλος γράφει: "Δεν ζητούμε τα υμών, αλλά υμάς".

Ο Μιχαίας ο προφήτης δια Πνεύματος Αγίου ρωτάει: "Με τι θέλω ελθεί ενώπιον του Κυρίου, να προσκυνήσω ενώπιον του υψίστου Θεού; Θέλω ελθεί ενώπιον αυτού με ολοκαυτώματα, με μόσχους ενιαυσίους; Θέλει ευαρεστηθή ο Κύριος εις χιλιάδας κριών, ή εις μυριάδας ποταμών ελαίου; Θέλω δώσει τον πρωτότοκόν μου δια την παράβασίν μου, τον καρπόν της κοιλίας μου δια την αμαρτίαν της ψυχής μου;

Αυτός σοί έδειξεν, άνθρωπε, τι το καλόν και τι ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;" Μιχαίας 6:6-8

Ο Θεός λοιπόν δεν θέλει τάματα, θέλει την καρδιά μας...

Ιωσήφ - Μια ιστορία υπακοής και πίστεως.

Μέσα στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής αυτής ο Θεός μας κρατά, δεν μας αφήνει να χαθούμε. Μέσα στο Λόγο Του λέει ότι δε θα μας αφήσει να πειραστούμε πάνω από τη δύναμη μας, αλλά μαζί με το πειρασμό θα κάνει και την έκβαση. 
Ο Ιωσήφ ήταν γιος του Ιακώβ και της Ραχήλ. O Ιακώβ είχε και άλλα παιδιά με τη Λεία, την Βαλλά και την Ζελφά πράγμα που επιτρεπόταν στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι ο Ιωσήφ μεγάλωσε σε μια ανομοιογενή οικογένεια με αδέλφια από διαφορετικές μητέρες. Ο Ιακώβ ήταν ηλικιωμένος και είχε αποκτήσει παιδιά, αλλά δεν είχε παιδί με τη Ραχήλ της οποίας μεγάλος πόθος ήταν η απόκτηση ενός παιδιού.
Όταν ο Θεός απαντά στις προσευχές της Ραχήλ,
έρχεται η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή της, η έλευση του Ιωσήφ. Ένας γιος ο οποίος γίνεται όμως και ο αγαπημένος γιος του Ιακώβ. Γένεσις, κεφάλαιο λζ΄, εδάφιο 3."Ο δε Ισραήλ ηγάπα τον Ιωσήφ υπέρ πάντας τους υιούς αυτού και έκαμεν εις αυτόν χιτώνα ποικιλόχροον."
Συνέπεια αυτής της συμπεριφοράς του Ιακώβ, και της ανομοιογένειας της οικογένειάς του, ήταν να δημιουργηθεί φθόνος στα αδέλφια του Ιωσήφ για τον ίδιο.
Ο Θεός όμως, είχε ένα λαμπρό σχέδιο για τον Ιωσήφ, όπως εξάλλου έχει ένα σχέδιο για το καθένα από εμάς που εμπιστευτήκαμε τη ζωή στα άγια χέρια Του. Το σχέδιο Του διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, και έτσι ποτέ δεν είμαστε αφημένοι στη “τύχη” μας.
Ο Θεός φανερώνει με ενύπνια τα λαμπρά σχέδιά Του στον Ιωσήφ για το μέλλον του. Ο Ιωσήφ τα διηγείται στην οικογένειά του .Τότε είναι που αρχίζει ο φθόνος των αδελφών του να εντείνεται και όχι απλώς να ενοχλούνται αλλά να καταστρώνουν σχέδια εξόντωσης του. Στην αρχή ήταν η ιδιαίτερη αγάπη του πατέρα τους Ιακώβ προς τον Ιωσήφ, έπειτα ο πολύχρωμος χιτώνας που του δώρισε, δείγμα μεγάλης αγάπης και δικαιωμάτων πρωτότοκου γιου, ήρθαν τώρα και τα ενύπνια που φανέρωναν ότι κάποια στιγμή θα προσκυνούσαν όλοι τους τον Ιωσήφ. Δε μπορούσαν να ανεχτούν άλλο αυτή τη κατάσταση, και συνέλαβαν το σχέδιο που θα έβγαζε από τη μέση τον Ιωσήφ για πάντα. Δεν γνώριζαν όμως το σχέδιο του Θεού για τον Ιωσήφ. Κανένα κακόβουλο ανθρώπινο σχέδιο δεν μπορεί να υπερισχύσει μπροστά στο σχέδιο του Θεού, όταν έχει αποφασίσει να ευλογήσει έναν άνθρωπο. Ακόμη και όταν όλα δείχνουν αντίθετα όπως στη περίπτωση του Ιωσήφ.
Το "παράλογο" είναι ότι πως το σχέδιο του Θεού στη ζωή του Ιωσήφ ξεκινά να εκπληρώνεται μέσα στο λάκκο που τον έριξαν οι αδελφοί του. Μετά από τόσες υποσχέσεις - επαγγελίες και να βρίσκεται εντελώς ξαφνικά ο Ιωσήφ προδομένος από τα ίδια του τα αδέλφια σ΄ένα λάκκο, που όμως ο Θεός φρόντισε να είναι κενός. Γέν. κεφ.λζ΄ εδ.24. Δεν υπήρχε νερό σε εκείνο το πηγάδι ώστε να πνιγεί ο Ιωσήφ και να τελειώσουν όλα.

Μέσα στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής αυτής ο Θεός μας κρατά, δεν μας αφήνει να χαθούμε. Μέσα στο Λόγο Του λέει ότι δε θα μας αφήσει να πειραστούμε πάνω από τη δύναμη μας, αλλά μαζί με το πειρασμό θα κάνει και την έκβαση. Όλα αυτά όμως θα συμβούν στο δικό Του χρόνο και με το δικό Του τρόπο.
Το μεγαλειώδες σχέδιο για τη ζωή του Ιωσήφ ξεκινά με έναν πολύ επώδυνο τρόπο. Από την οικογενειακή θαλπωρή και την ιδιαίτερη αγάπη, ξένος και δούλος οδεύει προς μια άγνωστη χώρα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς υπεράσπιση αλλά με το Κύριο μαζί του. Στο κεφ.39 της Γένεσης, στο εδάφιο 2 λέει: "Και ήτο Κύριος μετά του Ιωσήφ…" Ο Κύριος δεν τον είχε ξεχάσει, δεν είχε ξεφύγει κάτι από το σχέδιο Του, δεν είχε κάνει κάποιο λάθος. Διαμόρφωνε το χαρακτήρα του Ιωσήφ, τον έκανε χρυσάφι καθαρό, έτοιμο να αναλάβει την ειδική αποστολή για την οποία προοριζόταν. Την στιγμή που ήταν στο λάκκο και αργότερα ως δούλος μέσα στη θλίψη του ίσως το τελευταίο που θα μπορούσε να σκεφθεί ο Ιωσήφ ήταν το σχέδιο του Θεού.
Την ώρα της δοκιμασίας, δε μπορούμε να σκεφτούμε παραπέρα, αλλά τις περισσότερες φορές μας καταβάλλει ο πόνος και η θλίψη. Η παρηγοριά μας βρίσκεται στο γεγονός ότι όλα είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο του Ουράνιου Πατέρα μας, και ότι Αυτός θα κάνει το καλύτερο για εμάς.
Ο Ιωσήφ παρ όλη τη θλίψη του δε χάνει τελικά την εμπιστοσύνη του στο Θεό. Βρέθηκε σε ξένη χώρα αλλά ο Θεός τον ευόδωσε τελικά. Ο επικεφαλής της Βασιλικής φρουράς τον κάνει δεξί του χέρι. Και ενώ ο Ιωσήφ θα πίστευε πως σιγά-σιγά τελείωναν οι δυσκολίες του, έρχεται ένα δεύτερο χτύπημα με τη γυναίκα του Πετεφρή να τον προκαλεί με χυδαίο τρόπο, και όταν ο ίδιος δεν ενδίδει τελικά στις προκλήσεις της βρίσκεται στη φυλακή χωρίς καμία υπεράσπιση. Όμως, δεν αμάρτησε ευρισκόμενος σε ξένη χώρα όπου δεν πίστευαν στον αληθινό Θεό, αλλά κράτησε μέσα του φυλαγμένο το νόμο του Θεού. Θα μπορούσε πολύ εύκολα και με πολλές δικαιολογίες να αμαρτήσει, αλλά προτίμησε τη σταθερή αξία που έχει η υπακοή στο θέλημα του Θεού. Παρ όλη τη στάση του αυτή βρίσκεται πάλι στη φυλακή χωρίς δικαιώματα. Θα πρέπει να ένοιωσε μεγάλη πικρία, αλλά η απόφασή του να μην διαταράξει για κανένα λόγο τη σχέση του με το Θεό, και να τον εμπιστευτεί για άλλη μια φορά είναι αξιοθαύμαστη. Ανθρώπινος τρόπος για να δικαιωθεί κανένας. Όμως ο Θεός ήταν μαζί του και καταλαμβάνει και πάλι υψηλή θέση μέσα στη φυλακή. Ο Θεός τον κάνει πιο δυνατό και τον ετοιμάζει για το τελικό του σχέδιο. Μέσα στη φυλακή γνωρίζει δύο επιφανή άτομα από το βασιλικό περιβάλλον, οι οποίοι βλέπουν ανεξήγητα όνειρα. Ο Ιωσήφ με τη χάρη του Θεού ερμηνεύει τα όνειρα τους και κερδίζει την εύνοια τους .Ο αρχιοινοχόος του Βασιλιά ενθουσιασμένος υπόσχεται στον Ιωσήφ ότι βγαίνοντας από τη φυλακή θα μιλήσει στο Βασιλιά για εκείνον ώστε να δει ευνοϊκά την υπόθεση του και εν τέλει να διατάξει την αποφυλάκιση του. Ο Ιωσήφ όπως κάθε άνθρωπος χαίρεται και ελπίζει. Πιστεύει ότι έφθασε επιτέλους η ώρα να τερματιστούν τα βάσανά του. Ο αρχιοινοχόος αποφυλακίζεται και ξεχνάει να μεσολαβήσει στο Βασιλιά για την απελευθέρωση του Ιωσήφ. Περνάνε δυο ολόκληρα χρόνια. Πολύ δύσκολες στιγμές για τον Ιωσήφ, μεγάλη δοκιμασία. Τότε καταλαβαίνει "ότι μάταιον είναι να ελπίζει τις εις άνθρωπον". Οι άνθρωποι υπόσχονται αλλά συνήθως αν όχι πάντα βυθισμένοι στα δικά τους ζητήματα ξεχνάνε πολύ εύκολα τι έχουν υποσχεθεί. Ο Μόνος που δεν αθετεί τις υποσχέσεις Του είναι ο Θεός. Είναι πιστός σε κάθε υπόσχεσή Του, και ο Ιωσήφ παραδίδεται ολοκληρωτικά σε Αυτόν μετά και από αυτή τη απογοήτευση του. Αλήθεια πόσο άσχημα θα ένοιωσε όταν για δυο ολόκληρα χρόνια τον είχε 

ξεχάσει ο αρχιοινοχόος; Δεν τον είχε ξεχάσει όμως ο Θεός. Τον είχε εκπαιδεύσει τέλεια για να μπορεί να αναλάβει αυτό για το οποίο ήταν προορισμένος, να τον υψώσει και να τον ευλογήσει τόσο πλούσια. Ήταν πια "χρυσίο καθαρό" στα χέρια του Θεού, έτοιμος για τη μεγάλη αποστολή.

Ο Φαραώ ενυπνιάζεται όνειρα που κανένας δε μπορεί να ερμηνεύσει. Ο αρχιοινοχόος θυμάται τον Ιωσήφ, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να τα ερμηνεύσει. Απόλυτα ικανοποιημένος ο Φαραώ δίνει το δαχτυλίδι του, τον ντύνει με πολυτελή ενδύματα, διατάζει το λαό να γονατίσει μπροστά του και γίνεται ο άνθρωπος με την ισχυρότερη εξουσία μετά το Φαραώ στην Αίγυπτο. Τι ευλογία, τι ανατροπή. Ο Θεός δε ξεχνά τα παιδιά Του. Ευλογεί την υπακοή, εκπληρώνει τις υποσχέσεις Του στο ακέραιο.Θάρρος και πίστη σε κάθε περίσταση της ζωής μας. Ο Ιωσήφ με τη σοφία που του χάρισε ο Θεός μέσα από όλες τις δοκιμασίες που πέρασε, είναι έτοιμος να διαχειριστεί όλες τις καταστάσεις που ακολουθούν. Τα όνειρα που είχε δει δεκατρία χρόνια περίπου πριν ήρθε η ώρα που εκπληρώνονται. Φροντίζει το λαό της Αιγύπτου όταν τελειώνουν τα χρόνια της ευημερίας και έρχεται η πείνα. Και όχι μόνο αυτό αλλά φροντίζει και για την οικογένειά του που έρχεται και τον "προσκυνά". 

Το σχέδιο του Θεού είχε εκπληρωθεί ακριβώς. Δεν είχε ξεφύγει κάποια λεπτομέρεια από το σχεδιασμό του Θεού. Όταν μείνουμε πιστοί στο θέλημα του Θεού, Εκείνος είναι πιστός να εκπληρώσει ότι μας έχει υποσχεθεί και στο τέλος το μεγαλύτερο δώρο, τη σωτηρία της ψυχής μας. Δε θέλει να μας ταλαιπωρήσει αλλά να μας εκπαιδεύσει ως Πατέρας, να ωριμάσουμε, να γίνουμε δυνατοί και να καταλήξουμε ασφαλείς στην Ουράνια πατρίδα μας, όπου θα χαιρόμαστε αιώνια κοντά Του.
Ας τον εμπιστευόμαστε κάθε μέρα, κάθε στιγμή της ζωής μας. Όπως στη περίπτωση του Ιωσήφ ο Θεός "ήτο μετ’ αυτού" όλα αυτά τα σκληρά χρόνια, έτσι και με όσους τον αγαπούν και έχουν εμπιστευτεί τη ζωή τους σε Αυτόν θα είναι "μετ΄ αυτών". Είναι πιστός Θεός...

Πηγή ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ

 

Είσαι απασχολημένος;

"Κάποτε ο Σατανάς κάλεσε ένα παγκόσμιο συνέδριο". Στην εναρκτήρια ομιλία του προς τους πονηρούς του αγγέλους, είπε: «Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τους Χριστιανούς απ’ το να πηγαίνουν στην εκκλησία. Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε αυτούς απ’ το να διαβάζουν τις Βίβλους τους και να γνωρίζουν την αλήθεια. Δεν μπορούμε να εμποδίσουμε αυτούς από το να σχηματίσουν μια στενή , μόνιμη σχέση με τον Χριστό. Εάν κερδίσουν εκείνη την σύνδεση με τον Ιησού, η δύναμή μας πάνω σε αυτούς, συντρίβεται. Έτσι ας τους αφήσουμε να πηγαίνουν στις εκκλησίες τους, ας τους αφήσουμε να έχουν τον συντηρητικό τρόπο ζωής τους, αλλά να κλέβουμε τον χρόνο τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να κερδίσουν εκείνη την εμπειρία με τον Ιησού Χριστό. Αυτό είναι που θέλω να κάνετε εσείς οι "άγγελοι". Αποσπάστε τους από το να κερδίζουν κρατώντας τον Σωτήρα τους, και διατηρώντας εκείνη την ζωτική σύνδεση όλη τους την ημέρα!»

"Πώς πρέπει να το κάνουμε αυτό"; φώναξαν οι "άγγελοί" του.

«Κρατήστε τους απασχολημένους στα ανούσια της ζωής, και εφεύρετε αναρίθμητα σχέδια για να κατακλύζουν τα μυαλά τους» απάντησε.

«Πειράζετέ τους για να ξοδεύουν, να ξοδεύουν, να ξοδεύουν και να δανείζονται, να δανείζονται, να δανείζονται.

Πείστε τις συζύγους τους να πηγαίνουν στην εργασία για πολλές ώρες, και τους συζύγους να εργάζονται 6-7 μέρες την εβδομάδα, 10-12 ώρες την ημέρα, έτσι ώστε να μπορούν να παρέχουν στο κενό τρόπο ζωής τους.

Εμποδίστε τους από το να ξοδεύουν χρόνο με τα παιδιά τους. Καθώς η οικογένειά τους διαλύεται, σύντομα το σπίτι τους δεν θα προσφέρει καμιά φυγή από τις πιέσεις της δουλειάς!  Δελεάστε τους να παίζουν το ραδιόφωνο ή το κασετόφωνο, όποτε οδηγούν.

 Υπερδιεγείρτε τα μυαλά τους, έτσι ώστε να μην μπορούν να ακούσουν εκείνη την χαμηλή, μικρή φωνή.  Να κρατήσετε την Τηλεόραση, το Βίντεο, τα CD και τα Computer τους σταθερά να έρχονται μέσα στα σπίτια τους. Και δείτε σε αυτό, ότι κάθε μαγαζί και εστιατόριο στον κόσμο παίζει μη-βιβλική μουσική σταθερά. Αυτό θα γεμίζει τα μυαλά τους με τα νέα 24 ώρες την ημέρα.

Εισβάλτε τις στιγμές που οδηγούν, με τους λογαριασμούς τους. Κατακλύστε τα γραμματοκιβώτιά τους με άχρηστη αλληλογραφία, διαφημιστικά, κληρώσεις και κάθε είδους ενημερωτικά και προσφορές δωρεάν προϊόντων, υπηρεσιών και ψεύτικων ελπίδων.

Κρατήστε ισχνά όμορφα μοντέλα πάνω στα περιοδικά, έτσι ώστε οι σύζυγοι να πιστεύσουν ότι η εξωτερική ομορφιά είναι ότι σημαντικότερο, και να γίνουν ανικανοποίητοι με τις συζύγους τους. Χα χα χα! Εκείνο θα διαλύσει τις οικογένειές τους γρήγορα!  Ακόμη και στην ψυχαγωγία τους, αφήστε τους να γίνουν υπερβολικοί. Να τους έχετε να επιστρέφουν από την ψυχαγωγία τους εξαντλημένοι, ανήσυχοι και απροετοίμαστοι για την ερχόμενη εβδομάδα.

Μην τους αφήνετε να πηγαίνουν έξω στην φύση να ατενίζουν στα μεγαλεία του Θεού. Στείλτε τους σε πάρκα διασκέδασης, σε αθλητικά γεγονότα, σε κονσέρτα, σε θέατρα και σε κινηματογράφους.  Κρατήστε τους απασχολημένους, απασχολημένους, απασχολημένους!!

Και όταν συναντιούνται για αδελφική κοινωνία, βάλτε τους σε κουτσομπολιό και αχρεία ομιλία, έτσι ώστε να φύγουν με λυπημένη συνείδηση και ταραγμένα αισθήματα. Πηγαίνετε μπροστά, και αφήστε τους να ασχοληθούν με το κέρδισμα ψυχών. Αλλά γεμίστε την ζωή τους με τόσο πολλούς καλούς λόγους, που να μην έχουν καιρό να αναζητήσουν την δύναμη του Χριστού. Σύντομα θα εργάζονται με την δική τους δύναμη, θυσιάζοντας την υγεία τους και την οικογένειά τους για το καλό της υπόθεσης. 
Αυτό θα δουλέψει! Αυτό θα δουλέψει!»

Ήταν απλώς ένα συνέδριο, και οι πονηροί "άγγελοι" πήγαν ανυπόμονα στους διορισμούς τους, για να προκαλέσουν τους Χριστιανούς παντού να γίνουν απασχολημένοι, απασχολημένοι, απασχολημένοι και να τρέχουν εδώ κι εκεί.

Υποθέτω ότι το ερώτημα είναι: Έχει επιτύχει ο διάβολος στο σχέδιό του; Εσύ είσαι ο κριτής! Εσύ θα δώσεις την απάντηση!...

Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων;

Σήμερα το μοντέλο του πλουτισμού, της επιτυχίας και του καταναλωτισμού, προβάλλεται από παντού σαν το κορυφαίο επίτευγμα και διαμορφώνει το φρόνημα των ανθρώπων, δημιουργώντας ψεύτικα μοντέλα και πρότυπα περιφρονώντας το "φρόνημα κατά Θεόν".

Μέσα σ αυτό τον αόρατο πνευματικό πόλεμο των δύο "μυστηρίων" πολλοί πιστοί έχουν παγιδευτεί στο "διπλό φρόνημα". "Και προσήλθεν ο Ηλίας προς πάντα τον λαόν και είπε, Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δύο φρονημάτων; και ο λαός δεν απεκρίθη προς αυτόν λόγον". Α' Βασιλ.18:21.

Έχουν μεν στη καρδιά τους τον Κύριο και τη βασιλεία Του και το λόγο Του, αλλά και σε ένα βαθμό μια παράλληλη κρυφή ή φανερή αγάπη υπάρχει μέσα στην καρδιά τους για τα πράγματα του κόσμου. Έχουν ενταχθεί δηλαδή στο σύστημα και στον αγώνα για την απόκτηση του "καλύτερου", του "ωραιότερου", και του "επώνυμου". Έχουν αποκτήσει "είδωλα", δηλαδή παραμορφωτικούς καθρέπτες όπου αλλοιώνουν το αληθινό πρότυπο.

Ο Ιωάννης στους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα που αντιμετώπιζαν παρόμοιες προκλήσεις, συμβούλευε: "Μη αγαπάτε τον κόσμο, μήτε τα πράγματα του κόσμου. Εάν κάποιος αγαπά το κόσμο, δεν έχει μέσα του την αγάπη του Πατέρα, γιατί όσα είναι του κόσμου, η επιθυμία της σάρκας, η λαχτάρα να αποκτήσουμε ότι βλέπουν τα μάτια μας, και ο αλαζονικός τρόπος ζωής, δεν προέρχονται από τον Πατέρα, αλλά από τον κόσμο". Α' Ιωάν.2:15-16.

Ο Ιάκωβος την ίδια εποχή επίσης πρόσθετε, "Όποιος θέλει να είναι φίλος του κόσμου γίνεται προοδευτικά εχθρός του Θεού. Ιάκ.4:4 

Δυστυχώς σήμερα μερικοί αφελείς Χριστιανοί έφθασαν στο σημείο να αποκαλούν την κατοχή υλικών πραγμάτων "ευλογία", ενώ η ευλογία είναι σχέση και όχι απόκτηση, ενώ παράλληλα ψευδοδιδάσκαλοι της ευημερίας και του καταναλωτισμού" γαργαλίζουν την ακοή", ζητώντας να μπλέξουν και τον Θεό σε μια ωφελιμιστική σχέση, ώστε αν είναι δυνατόν να γίνει αρωγός τους στην ικανοποίηση της επιθυμίας των οφθαλμών και της αλαζονείας του βίου τους! Δηλαδή να φοράνε επώνυμα ρούχα, να έχουν μοντέρνο ίματζ, να οδηγούν αστραφτερά αυτοκίνητα, να ζουν σε πολυτελή σπίτια, να τρώνε σε διάφορα "πολυτελή" εστιατόρια.

Με άλλα λόγια γενικά να διαβιώνουν και να συμπεριφέρονται όπως οι ψευδεπώνυμοι. Για τους ανωτέρω λόγους η συμβουλή των Γραφών είναι: "προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, δια να μη σκληρυνθή τις εξ υμών δια της απάτης της αμαρτίας". Εβρ.3:13..."διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου.A' Ιωάν.2:16... 

Ν.Μ.